Do not copy, Re-Upload Please give my PAGE full credit
——————————————–
จีมิน
12 MAR 2019

ตอนนี้ก็เปิดเรียนไปหลายวันแล้ว แต่บรรดาเด็กนักเรียนก็ยังคงไม่รู้สึกคุ้นชินแม้แต่น้อย เรื่องที่ผมพูดโกหกนั้นเป็นสิ่งที่ยากจะจินตนาการมาก ผมพยายามทำหน้าให้ดูปกติธรรมดาที่สุดแต่ว่ามันก็ไม่เป็นไปตามที่ผมคิด “ทั้ง ๆ ที่นายอาศัยอยู่แมนชั่นอีกฝั่งของแม่น้ำใช่มะ? ทั้ง ๆ ที่เป็นแบบนั้นนายมาเรียนที่โรงเรียนนี้ทำไม?” ใครสักคนเอ่ยปากถามผม แต่ว่าผมก็แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ผมเอาแต่เดินก้มหน้า “เฮ้ย! นายฟังที่ฉันพูดอยู่เปล่าวะ?” ผมเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น ผมเข้า ๆ ออก ๆ โรงพยาบาลและจู่ ๆ ก็กลายมาเป็นย้ายโรงเรียน ไม่มีโรงเรียนไหนใกล้บ้านที่ผมจะไปได้เลย 

ผมมุ่งหน้าไปยังห้องเรียนที่เป็นโกดังในฐานะที่เป็นอาสาสมัครภายในโรงเรียน พอผมเปิดประตูเข้าไป ผมก็ได้ยินเสียงพูดคุยกัน ทั้ง ๆ ที่ผมคิดว่าไม่มีใครอยู่แล้วแท้ ๆ ผมตกใจกับเสียงพูดคุยนั่นก็เลยว่าจะปิดประตู แต่ในช่วงเวลาที่ตั้งท่าจะปิดอยู่นั้น ใครสักคนก็เรียกชื่อผมไว้ “ปาร์ค จีมินใช่มั้ย?” เขาเป็นรุ่นพี่ที่ถูกลงโทษพร้อมกันตอนมาโรงเรียนสาย ผมไม่สามารถตัดสินใจได้เลยว่าจะตอบคำถามนั่น หรือจะเอาแต่เงียบดี ทันใดนั้นเอง ใครสักคนก็ผลักไหล่ผม “ไม่เข้าไปหรือไง?” และผมก็เข้าไปในห้องเรียนทั้งอย่างนั้น “ดีใจที่ได้เจอนายอีกนะ นายจำฉันได้มั้ย? ฉันชื่อคิม นัมจุน น่าจะอายุรุ่นเดียวกันป่ะวะ..” 

มารู้สึกตัวอีกที ผมก็นั่งแหมะลงบนเก้าอี้แล้ว หลังจากนั้นประตูห้องเรียนก็เปิด ๆ ปิด ๆ อยู่ตลอดเวลา จู่ ๆ คน 7 คนที่ร่วมด้วยช่วยกันทำความสะอาดในครั้งที่ถูกทำโทษก็มารวมตัวกัน ไม่มีใครฟังใครสักคน แต่ละคนก็ทำแต่ละอย่าง ฟังเพลงบ้างล่ะ, อ่านหนังสือบ้างล่ะ, เต้นบ้างล่ะ ใช้เวลาผ่านไปเฉย ๆ มันทำให้ผมรู้สึกโดยธรรมชาติว่าเหมือนเราทำแบบนี้กันมาตั้งนานแล้ว

——————————————–
NEXT : ทุกอย่างมันเริ่มต้นจากที่นี่ 
ยุนกิ
12 JUN 2019

Translate by : INFINITA & INFINITA v.2 Admin 
Book : 花様年華 The Notes 1 Japanese version