พอย้อนกลับมาอ่านเรื่องที่เคยเขียนไปเมื่อปีที่แล้วก็เหมือนได้รู้สึกถึงความคิดที่เคยคิดไว้ตอนนั้น แต่ตอนนี้ไม่ได้คิดแบบเมื่อตอนนั้นแล้ว ก็ตลกดีเหมือนกัน ฮา

เขียนไดอารี่ไว้นี่ก็ดีเหมือนกันนะ พอผ่านไปซักพัก เวลาย้อนกลับมาอ่านก็ได้อารมณ์อีกแบบว่า เออนะ ตอนนั้นเราเคยคิดแบบนี้ แต่พอผ่านไป ความคิดเราก็เปลี่ยนไปล่ะ

อย่างแนนเอง ปีที่แล้วก่อนเข้ามหาลัยนี่คิดไว้ดิบดีเลยว่าจะไม่ซิ่ว เป็นไงล่ะ เรียนได้สองสามเดือน — ลาออกค่ะ 

คือยังจำความรู้สึกตอนนั้นได้อยู่เลยว่า ไม่ไหวแล้ว..

คือตอนนั้นกลุ่มเพื่อนๆที่อยู่ด้วยกันนี่อยากซิ่วกันทุกคนเลย ตอนนี้ก็ดรอปไปสอง เรียนไปซิ่วไปสอง แล้วก็ลาออกไปก็คือเรา 

จำได้ว่าตอนนั้นเครียดมาก ปวดท้อง เข้ารพ.

คือ สาเหตุหลักที่ซิ่วก็คือ สภาพแวดล้อมมันไม่โอเค เราไม่ชอบ อีกอย่างเราไม่ชอบคณะของที่นี้ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันนะ

จนตอนนี้ก็รอผลสอบ เหนื่อยและท้อมาก

เหนื่อยที่ไม่รู้ว่าตกลงเราอยากเป็นอะไรกันแน่ 

เหนื่อยที่ความมุ่งมั่นในตอนนั้นมันหายไปแล้ว

ตกลงคณะที่เคยคิดว่าใช่ มันก็ไม่ใช่แบบที่เคยคิดไว้ 

เคยลองคิดนะ ถ้าเราไม่ทำแบบนั้นในตอนนั้น ตอนนี้จะเป็นยังไง แต่ก็คิดว่าไม่รู้เหมือนกัน เพราะเราทำไปแล้ว 

ในชีวิตนี้ เคยมีเหตุการณ์ที่ต้องเลือกเกิดขึ้นบ่อยมาก ทั้งตอนม.1 ม.4 มหาลัยจนกระทั่งตอนนี้ และในอนาคตก็จะเกิดขึ้นอีกเรื่อยๆ เราพอใจกับสิ่งที่เราเลือกเสมอนะ และจะยอมรับถ้ามันทำให้เราไม่โอเค  

จนตอนนี้ ถึงเราจะไม่รู้ว่าตกลงแล้วตัวเองอยากเป็นอะไร แต่ถ้าเราคิดดีแล้วว่าเราจะเลือกสิ่งนั้น เราก็คงต้องทำให้ดีที่สุด ในชีวิตก็ใช่ว่าเราจะสมหวังไปเสียทุกอย่าง แต่การมีเพื่อนดีๆในชีวิตนี้ก็ทำให้เรารู้สึกว่าเราโชคดีล่ะ 

23.03.61