.

หนังสือที่ตอนแรกพุดดิ้งอ่านชื่อเรื่องผิดจาก "สุขฆาตกรรม"เป็น "สุขนาฏกรรม" ทำให้พออ่านไปถึงรู้สึกเหวี่ยงไปมาได้ขนาดนี้ เพราะเปิดมาประโยคแรกของเรื่องก็คือ "ทำยังไง จะฆ่าคนได้" แถมไม่ใช่การพูดเล่นส่งๆ แต่เป็นการคิดที่กลั่นกรองเนื้อความมาอย่างดี ผู้ถามตั้งใจแค่ไหน ผู้ตอบก็ตั้งใจพอกัน คำตอบของคำถามนี้ก็คือ "จงอ่านหนังสือ" การอ่านหนังสือที่ว่านี้เองที่กำลังจะพาคุณผู้อ่านดำดิ่งเข้าไปในโลกของวรรณคดียุคใหม่ รูปแบบใหม่ และโหดเลือดสาดจนต้องแอบกลืนน้ำลายตอนอ่านเลยทีเดียว

.

"โครงกระดูกแม่มด สุขฆาตกรรมแห่งความรัก" มีฉากหลังอยู่ที่ร้านหนังสือเล็กๆ ที่มีเจ้าของร้านเป็นคุณยายที่มีท่าทางน่ากลัวเหมือนเป็นแม่มดหลุดออกมาจากหนังสือ และมีพนักงานร้านเป็นหญิงสาวผมแดงคนสวยอย่าง "นัน" ผู้ซึ่งเป็นคนตั้งคำถามว่าจะฆ่าคนยังไงนี่เอง ในร้านหนังสือเก่าเก็บที่ดูเหมือนร้านขายของขลังมักจะมีผู้หญิงมากหน้าหลายตาแวะเวียนเข้ามาเสมอ แต่ละคนต่างมีเรื่องราวที่เก็บงำเอาไว้ในจิตใจ บางคนมาพร้อมกับรอยฟกช้ำที่หน้า และบางคนมาพร้อมรอยชอกช้ำที่จิตใจ แต่ที่น่าแปลกคือหลังจากพวกเธอมาที่ร้านหนังสือแห่งนี้ ไม่นานนักมักจะเกิดเรื่องอะไรบางอย่างที่ชวนให้ขนหัวลุกเสมอ

.

ความโดดเด่นของหนังสือเล่มนี้ที่ไม่พูดไม่ได้เลยก็คือเรื่องราวในแต่ละพาร์ทของผู้หญิงที่แวะเวียนมาที่ร้านหนังสือแต่ละคนคล้ายจะเป็นการบอกเล่ามุมมองของผู้หญิงที่กระโดดออกมาจากวรรณคดีไทย (และชาติอื่นด้วย) แต่เป็นการบอกเล่าในแบบฉบับร่วมสมัย เป็นต้นว่าเรื่องราวของอิเหนาและจินตะหรา จินตะหราผู้แสนดี เป็นเมียเอก แต่สุดท้ายบทนางเอกของเรื่องกลับตกเป็นของบุษบา ถ้าเรื่องราวเหล่านี้มาอยู่ในปัจจุบัน บุษบาจะยังได้เป็นนางเอกอยู่ไหม และอิเหนาจะยังคงพระเอกมากเมียอยู่ไหม หรือเรื่องราวของพระอภัยมณีสี่เมีย หากเรื่องราวนั้นเกิดในยุคสมัยนี้ เมียของพระอภัยทั้งสี่คนจะเป็นยังไง หนังสือเล่มนี้กำลังบอกเล่าความชอกช้ำของหญิงสาวเหล่านั้น และให้โอกาสในการกระโดดออกมาล้างแค้นผู้ชายเหล่านั้น หลายฉากในเรื่องมีการยกกลอนในวรรณคดีมาเล่า ทำให้เรื่องราวดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก เป็นหนังสือที่พุดดิ้งอ่านรวดเดียวไม่มีวางเลยค่ะ

แล้วว่าอนิจจาความรัก

พึ่งประจักษ์ดั่งสายน้ำไหล

ตั้งแต่จะเชี่ยวเป็นเกลียวเป็น

ที่ไหนเลยจะไหลคืนมา

สตรีใดในพิภพจบแดน

ไม่มีใครได้แค้นเหมือนอกข้า

ด้วยใฝ่รักให้เกินพักตรา

จะมีแต่เวทนาเป็นเนื่องนิตย์

FB Page : พุดดิ้งอ่าน