โซฟี แฮตเตอร์, 47น.

.

เห็นชื่อหนังสือเล่มนี้เชื่อว่าหลายคนคงรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาเหมือนเห็นภาพพ่อมดรูปหล่อผมทองที่พาหญิงสาวเดินไปบนท้องฟ้าน่าชวนฝันจากภาพยนตร์อนิเมชั่นเรื่องดังจาก Studio Ghibli "Howl's Moving Castle" ถูกต้องแล้ว หนังสือเล่มนี้ก็คือวรรณกรรมต้นฉบับของภาพยนตร์อนิเมชั่นดังกล่าวนั่นเอง

.

ในปราสาทเวทมนตร์ของฮาวล์ฉบับหนังสือนี้มีรายละเอียดแตกต่างไปจากฉบับภาพยนตร์อยู่พอสมควร ไม่ว่าจะเป็นตัวละครต่างๆ ที่มีมากกว่า มีรายละเอียดมากกว่า พื้นเพของฮาวล์ ลักษณะนิสัยที่ต่างไปจากฉบับภาพยนตร์ อ่านๆ ไปแล้วก็ชักรู้สึกเหมือนดูหนังคนละม้วนเลยทีเดียว เพราะเรื่องราวในหนังสือนั้นต่างไปจากหนังมากพอสมควร แต่ถึงอย่างไรก็ยังคงกลิ่นอายความแฟนตาซีและคงไว้ซึ่งแก่นของเรื่องได้อย่างชัดเจน นี่คือความเหมือนที่น่าประทับใจของทั้งสองฉบับ

.

เรื่องราวของปราสาทเวทมนตร์ของฮาวล์เกี่ยวเนื่องกับ "โซฟี แฮตเตอร์" เด็กสาวผู้ชอบเก็บตัวเงียบๆ มีชีวิตที่ราบเรียบ โซฟีเป็นพี่สาวคนโตและเป็นผู้รับผิดชอบร้านทำหมวกของครอบครัว โซฟีแค่นั่งเย็บหมวกไปวันๆ พูดคุยกับหมวกบ่อยๆ และเชื่อว่าชีวิตอันราบเรียบนี้เป็นชีวิตที่เหมาะกับตัวเองจนกระทั่งวันหนึ่ง แม่มดแห่งทุ่งร้างได้บุกมายังร้านของเธอและสาปให้โซฟีกลายเป็นหญิงชราวัย 90 โซฟีจึงตัดสินใจออกจากร้าน มุ่งหน้าไปยังทุ่งร้างที่ซึ่งปราสาทเวทมนตร์ที่มีขาเคลื่อนที่ได้ของพ่อมดฮาวล์ตั้งอยู่ เมื่อเข้าไปในปราสาทโซฟีได้พบกับคาลซิเฟอร์ ปีศาจไฟที่มีพันธะสัญญากับฮาวล์ คาลซิเฟอร์สัญญาว่าจะช่วยทำลายคำสาปให้โซฟีถ้าหากว่าโซฟีสามารถทำลายคำสาปให้เขาได้ โซฟีจึงอาศัยอยู่ที่ปราสาทของฮาวล์นับแต่บัดนั้น

.

[Spoiler alert] 

ความน่าสนใจของหนังสือเล่มนี้ก็คือการค่อยๆ หย่อนปมสำคัญของเรื่องไว้ทีละนิดๆ ตั้งแต่ต้นเรื่องโดยถ้าไม่สังเกตก็จะจับความพิเศษนั้นไม่ได้เลย ความพิเศษนั้นก็คือการอธิบายพลังของโซฟีนั่นเอง ตั้งแต่ต้นเรื่องผู้อ่านจะพบว่าโซฟีนั้นเป็นหญิงสาวที่ไม่มีความมั่นใจและไม่เชื่อมั่นในตนเองเอาเสียเลย แม่เลี้ยงว่าเธอเหมาะกับการนั่งอุดอู้ในร้านหมวก หญิงสาวก็ว่าเหมาะกับคนเชยๆ อย่างเธอแล้ว พอโดนสาปเป็นหญิงชรา โซฟีก็ว่ารูปร่างแบบนี้เหมาะสมกับเธอดี จนกระทั่งโซฟีออกเดินทางจากบ้านนั่นแหละ จิตใจถึงได้เริ่มเข้มแข็งขึ้น โซฟีกล้าที่จะทำอะไรที่ตัวเองไม่เคยกล้าทำมาตลอด กล้าจะช่วยสุนัขทั้งๆ ที่เมื่อก่อนกลัวเหลือเกิน โซฟีเลิกใส่ใจสิ่งที่ตัวเองจะทำหรือพูดมากจนเกินไป หันมาใช้ชีวิตอย่างปลอดโปร่งโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว โซฟีไม่เคยรู้เลยว่าในขณะที่ตัวเองพยายามจะถอนคำสาป พ่อมดฮาวล์ก็ช่วยเธอถอนคำสาปอยู่ทีละนิดๆ แล้ว แต่ทำอย่างไรก็ถอนไม่ได้เพราะตัวโซฟีเองที่ไม่ยอมให้คำสาปออกไป ความพิเศษของโซฟีอยู่ตรงนี้เอง เธอมีเวทมนตร์ที่สามารถพูดอะไรแล้วเป็นจริงได้ แต่เพราะเอาแต่คิดว่าตัวเองแก่แบบนี้เหมาะแล้ว เธอทำตัวเป็นคนแก่เสียเองแล้วเวทมนตร์ที่ไหนจะช่วยได้ นี่คงเป็นแก่นเรื่องที่ซุกซ่อนเอาไว้นั่นเอง

.

ปราสาทเวทมนตร์ของฮาวล์จัดเป็นวรรณกรรมเยาวชนที่ตื่นตาตื่นใจ แม้จะไม่ได้เน้นไปในด้านความสัมพันธ์โรแมนติกของพระนาง แต่ก็ยังคงสนุกในแบบฉบับของตัวเอง ถ้าหากได้ดูฉบับภาพยนตร์อนิเมชั่นมาแล้ว คิดว่าการได้ลองอ่านฉบับหนังสือก็เป็นเรื่องที่ไม่ควรพลาดเช่นกัน :)