หน้ารองปก - ทดลองเป็นครูของเด็กจิ๋ว

สวัสดีค่ะ ก่อนจะเริ่มอ่านเรื่องราวของเรา เราขอแนะนำตัวคร่าว ๆ ก่อนนะคะ เราชื่อ เบว ตอนนี้อยู่ปีสาม (กำลังขึ้นปีสี่) คณะมนุษยศาสตร์ เอกวรรณกรรมสำหรับเด็ก ซึ่งตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงฝึกงานค่ะ แน่นอนว่าเรื่องราวถัดจากนี้จะเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการฝึกงานของเราทั้งหมด ในระยะเวลา 2 เดือนครึ่ง

จุดเริ่มต้นการฝึกงานของเราเริ่มมาจากสิ่งนี้ค่ะ
ลิงก์บทความ

(อันที่จริงต้องบอกก่อนว่า เราเจอ ‘โรงเรียนพอดีพอดี’ จากในทวิตเตอร์ แล้วเห็นว่าโรงเรียนน่าสนใจมาก ๆ จึงหาข้อมูลเพิ่ม ก็ได้เจอกับบทความด้านบนนี้ค่ะ)
หลังจากอ่านบทความนี้ เราก็มีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ประทับใจในโรงเรียนนี้มาก ๆ ตั้งแต่รูปแบบของโรงเรียน แนวคิดของครู หรือแม้แต่หนังสือเรื่อง โต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง ที่เป็นหนึ่งในหนังสือเล่มโปรดของเราเหมือนกัน
เราเจอโรงเรียนนี้ตั้งแต่ปี 2564(ช่วงก่อนฝึกงาน) หลังจากนั้น โรงเรียนพอดีพอดีก็อยู่ในใจเรามาตลอด จนกระทั่งเราได้มีโอกาสไปเชียงใหม่ ด้วยความที่เราคุ้นเคยกับพื้นที่ระแวกนี้อยู่แล้วเพราะเคยเรียนที่มช. อีกทั้งเพื่อนของเรา(ที่มช.) ก็อยู่บริเวณนี้กันหมด เราก็เลยได้เดินทางตามหาโรงเรียนนี้กับเพื่อนสนิทของเรา(กมล) ตอนนั้นที่เราหา เราตั้งใจมาคุยกับคุณครู มาทำความรู้จักโรงเรียนเพื่อมาทำงานที่นี่ในอนาคต (ฮ่า ไฟแรงมาก)

แต่ช่วงเวลาที่เรามานั้น น่าจะเป็นช่วงปิดเทอมพอดี ก็เลยไม่ได้มีโอกาสคุยกับคุณครู จนกระทั่งช่วงเวลาแห่งการฝึกงานมาถึง เราก็ได้รวบรวมความกล้าและความตั้งใจของเราส่งอีเมลหาคุณครู

แล้วเราก็ได้คำตอบมาว่า ‘เราเป็นนักศึกษาคนแรกที่มาสมัครฝึกงานที่นี่เลย’ หลังจากนั้นเรื่องราวการฝึกงานของเราก็ได้เริ่มต้นขึ้น :D

/

*อยากจะเล่า
*ตรงนี้เป็นส่วนที่ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาการฝึกงาน สามารถข้ามได้ค่ะ
คิดถึงวิทยา เป็นภาพยนตร์โปรดตลอดกาลสำหรับเรา เป็นเรื่องเกี่ยวกับครูบนเรือนแพจังหวัดหนึ่งในภาคเหนือ เป็นสิ่งที่เราฝันอยากจะทำมากที่สุดในชีวิตและไม่เคยคิดจะล้มเลิกเลย ถึงแม้ในใจจะรู้ว่า หากประเทศมีการศึกษาที่เท่าเทียมก็คงไม่เกิดขึ้น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ในอนาคตความไม่เท่าเทียมเหล่านี้อาจจะยังคงอยู่ต่อไป แต่สำหรับเราก็อยากทำอะไรให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เรามีความตั้งใจว่าเราอยากเป็นครูที่ให้ความรู้แก่ทุกคน และสนับสนุนในสิ่งที่พวกเขาสนใจ ไม่ว่าในอนาคตคนเหล่านั้นจะต้องการเรียนต่อหรือไม่ แต่เราเชื่อว่าความรู้ที่เราจะให้มีประโยชน์กับการใช้ชีวิตอย่างแน่นอน หรืออาจสร้างแรงบันดาลใจ แนวคิดต่าง ๆ ให้พวกเขาได้ เช่น อย่างการคิดเลข เราก็คงสอนให้สามารถบวกลบคูณหารได้เบื้องต้น การเปลี่ยนหน่วย ใช้ในการคำนวณราคาสินค้าเพื่อไม่ให้โดนกดขี่ หรือมีเด็กที่เรียนหนังสือแล้วได้แรงบันดาลใจในการอยากเป็นครู หรือทำอาชีพใด ๆ เราก็อยากจะสนับสนุนพวกเขาในจุดนั้นได้
โอเคเข้าเรื่อง !
ก่อนหน้าที่เราจะได้มาฝึกที่โรงเรียนพอดีพอดี เราสับสนในเส้นทางของตัวเองมาก เรารักโรงเรียน ในแบบที่เราคิด ไม่ใช่ในแบบที่สังคมส่วนใหญ่อยากให้เป็น เราชอบอยู่กับเด็ก ๆ เราอยากเข้าใจ และสนับสนุนในสิ่งที่พวกเขาต้องการ แต่เราก็ชอบตัวเองที่ได้ทำงานกราฟิกเช่นกัน เราชอบตัวเองตอนได้วาดรูปและทำงานศิลปะ ดังนั้นตำแหน่งที่เรายื่นฝึกงานเป็นอันดับแรก ๆ คือตำแหน่งกราฟิก
ระหว่างนั้นเราสับสนและไม่มั่นใจในตัวเองด้วยว่าจะสามารถทำในแบบที่เราตั้งใจจะทำได้หรือไม่ เพราะไม่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับเด็กในด้านการดูแลเท่าไหร่ จึงไม่ยื่นสมัครไปโรงเรียนไหนเลย ด้วยความที่ไม่อยากเป็นครูในรูปแบบที่สอนตามหนังสือหรือเน้นการสอนวิชาการ จนกระทั่งเราตัดสินใจลองถามที่โรงเรียนพอดีพอดีเพราะกมลจะไปด้วย
ในตอนแรกที่เราไม่เลือกมาโรงเรียนนี้เลย ก็เพราะว่าอยู่จ.เชียงใหม่ และจะไม่ได้ฝึกงานที่เดียวกันกับกมลที่อยู่หอด้วยกัน การที่เราต้องแยกกันนั้นยากมาก ด้วยค่าใช้จ่าย และการติดต่อสื่อสาร เพราะไม่ว่าจะห่างกันแค่ไหนก็ต้องโทรคุยและติดต่อกันตลอด 24 ชม. ทำให้ไม่ตัดสินใจมาคนเดียว จนกระทั่งเอาไปถามแล้วกมลตกลง(ก่อนที่จะสุ่มจังหวัดในไทยแล้วสมัครฝึกงาน) เรื่องราวถึงได้เริ่มต้นขึ้นจริง ๆ

จุดเริ่มต้นการฝึกงานของเราเริ่มมาจากสิ่งนี้ค่ะ

*ตรงนี้เป็นส่วนที่ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาการฝึกงาน สามารถข้ามได้ค่ะ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น