วันนี้เราตัดสินใจไป วัดน้ำใส เห็นดังมากเลยอยากจะไปดูสักหน่อยว่ามีอะไร พอไปถึงคนเยอะและแดดร้อนมาก เราเป็นสายคนบาปจริงๆ อ่ะ ไม่อินความเข้าวัดทำบุญเลย จะเข้าไปดูสถาปัตยกรรม ความสวยงามของการสร้างวัดก็คนเยอะ ทำตัวขว้างโลกเว่อร์ๆ 

มองไปเห็นคนที่มีความสุขกับการมาเที่ยวแบบนี้คือ ครอบครัว ลุง ป้า น้า อา ที่พาลูก หลาน เหลนโหลนมาเค้าดูละมุน น่ารัก มีคนใส่ ยูกะตะ กิโมโนกันมาเยอะแยะเลย 

เด็กที่มาทัศนศึกษาที่นี้ส่วนใหญ่จะเป็นเด็ก ม.ต้น - ม.ปลาย เด็กๆ จะมากับผู้ปกครองที่ไม่ใช่การมากับโรงเรียน เราเดินผ่านหลายร้านเค้าดูแฮปปี้มาก อย่างคุณยายร้านนี้ก็เดินออกมาถามเด็กที่กินไอติมหน้าร้านว่า อร่อยไหมจ๊ะ ฟังญี่ปุ่นออกอยู่ไม่กี่คำหนึ่งในนั้นคือ โออิชิเดสส? 

เราอยู่ที่วัดน้ำใสสักพักก็เริ่มไม่มีอะไรทำเลยอยากลองไปกิออนดูจริงๆ เป็นจุดหมายสำคัญที่เราอยากไปลองดูในรูปแล้วสวยดี เลยนั่งรถบัสไป เราโดนคนขับรถดุเพราะใส่เหรียญไม่พอเกือบไม่ได้ลงจากรถ ตอนนั้นกลัวมากแบบเหมือนโดนครูปกครองให้คัดลายมือสามสิบจบ คือต้องค้างอยู่ตรงนั้น 5 นาทีคนอื่นจะลงรถไม่ได้ ครั้งต่อไปเราเลยใช้บัตรและนับเหรียญให้พอแทน พอเราไปถึงเมืองเกียวโตก็ค่อยข้างเย็นแล้ว ความหวังจะได้เห็นเกอิชาเดินเข้าร้านเพื่อทำการแสดงก็ริบรี่ จะเข้าไปดูโชว์ก็ต้องจองล่วงหน้าแต่ก็ยังพอมีเดินมาให้เห็นบ้าง

ด้านในถนนสายกิออนก็ดูน่ารักดีนะ บรรยากาศดี ร้านค้าต่างๆ ก็ประยุกท์ตัวเองให้เข้ากับความเก่าของสมัยนั้นทำให้ดูกลมกลืน เป็นการปรับตัวที่สมกับเป็นญี่ปุ่นการดึงจุดเด่น เอามาใช้ได้อย่างดูไม่ขัดตาแถมยังสร้างรายได้และเพิ่มคุณค่าให้กับบริเวณนั้นๆ อีกด้วยแหละเอ้อ

เราว่าแถวเกียวโตเป็นการผสมผสานความเก่ากับความใหม่ได้อย่างลงตัว เป็นย่านที่มากกว่าคำว่าสร้างขึ้นเพื่อท่องเที่ยว เหมาะสำหรับการเดินชิวยามเย็นที่แท้

เราเดินเล่นแถวนั้นเพลินมากแล้วเราก็สังเกตดูตรงแถวตรงข้ามย่านกิออนจะมีคลองยาวแล้วด้านล่างก็มีคนมาทำกิจกรรม มีคนมาวิ่ง พาหมามาเดิน คู่รักมานั่ง แก๊งเพื่อนมานั่งจิบเบียร์พูดคุยสังสรรค์กัยริมคลอง ที่ชอบมากคือ มีคนมาเล่นดนตรีเปิดหมวกแล้วแบบเข้ากับรรยากาศอ้ะโคตรมีความสุข แบบมีความสุขมากๆ

เรานั่งฟังเพลงไปสักพักก็มีพอ่หนุ่นแตงกวามีนั่งกินแตงกวา สักพักก็เต้นตามเพลง สักพักก็ลุกไปกระโดดเชือกให้คนที่ร้องเพลงดู ตีหลังกา คนร้องก็สนุก คนดูก็สนุก พอเสร็จก็โค้งคำนับให้กัน ด้านหลังเค้าเขียน IG ไว้ด้วยเราลองเสิดดูถึงรู้ว่าด้านหลังที่เขียนคือ คำว่าเค้าบอกว่าตัวเองเป็นมนุษย์แตงกวาและวันนี้จะไปมาที่นี้อะไรประมาณนี้ 

เราชอบรูปนี้มาก มีความอะไรหลายๆ อย่างในรูป จริงๆ เวลาเราถ่ายรูปไม่ค่อยได้คิดหรอกว่าอะไรมุมไหนดี เราก็แค่กดถ่ายสิ่งที่ชอบ ก่อนกดเราชอบความสนใจซื้อและสนใจขายของสองสามคนต้องหน้า หลังจากมาดูรูปตอนเอามาแต่งคือ เราชอบคนข้างหลังอ่ะ เห็นแล้วก็ขำแบบเออรูปนี้จับความสึกได้หลายอย่างมาก

หลังจากนั้นตอนเริ่มมืดร้านต่างๆ ก็เริ่มเปิดไฟ เราเดินผ่านแก็งคุณปู่ คุณย่าที่เอาขาตั้งกล้องมากางกันด้านบนร้านอาหารที่จะมองออกไปเห็นวิวคลอง คงเป็นกิจกรรมอย่างหนึ่งของคนสูงอายุที่นี้ คือรุ่นเดอะเราแล้วไง เราเห็นแล้วแบบโคตรเท่แต่ละคนถือกล้อง DSLR ตัวใหญ่พร้อมอุปกรณ์ที่มีในกระเป๋าครบเซ็ท กล้องมิลอเลทของเราดูจิ้บๆ เรายังเดินเล่นต่อ เกียวโตยังคงดูคึกคัก และดูท่าจะไม่หลับง่ายๆ เสียงสังสรรค์ดังมากจากร้านริมทางมากมาย พลังของคนปล่อยความเครียดฟังดูก็พลอยพายิ้มไปด้วย ไม่รู้คืนนี้เค้าจะหลับกันกี่โมง

เราก็เลยไม่นอนด้วย เลยมากินกินเนื้อย่างกับเบียร์เย็นๆ ฟินไปกับค่ำคืนเย็นๆ แต่ยังไงร้านนี้ ลิ้นวัวก็ยังไม่ถูกใจเท่าที่โกเบ ไม่ละลายเท่าแต่พอกินกับเบียร์ได้ แต่คืนนี้มีความสุขและแม้จะนอนน้อยก็ตาม