มีช่วงนึงโทรไปร้องไห้ให้แม่ฟังบ่อยมาก
เพราะเครียดกับเรื่องเรียน
ปล่อยโฮในรอบหลายปีเหมือนกัน
อย่างกับเด็กเลยแฮะ
เล่าให้แม่ฟังว่าไปหาหมอมา
บอกว่าเครียด ไม่มีความสุขเลย
แม่ตอบกลับว่า ทำไมคิดอย่างงั้นล่ะ
แม่เข้าใจว่ามีความสุขมาตลอด
จุกดี...
เอาอะไรมาวัด
เอาอะไรมารู้สึก
ว่าเรามีความสุขหรอ
แม่ก็ปลอบไปต่าง ๆ นานา
พ่อแม่เจอผ่านอะไรแย่ ๆ มาตั้งเยอะแยะ
แค่นี้ลูกจะทนไม่ได้เชียวหรือ
ก็แหงล่ะสิ ทนได้คงไม่เป็นแบบนี้หรอก
ไม่ชอบเวลามีคนบอกแบบนี้เลย
คนอื่นเจอมาหนักกว่านี้ ปัญหาเยอะกว่านี้
แล้วยังไงหรอ?
ก็นี่ฉัน ฉันก็คือฉัน
ไม่ใช่คนอื่น
แม่บอกว่าปลงให้ได้นะก่อนจะบ้า
เออ อยากจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย
นี่เป็นคนคิดมากพอสมควร
(ไม่พอสมควรหรอก คิดมาก มาก ๆ เลยแหละ)
คิดว่าคนอื่นเขาจะคิดกับเรายังไง
กังวลนู่นนี่ไปหมด
มันเป็นเรื่องยากนะ ที่จะมาบอกว่าไม่ให้คิดมาก
แม่บอก ไปหาหมอก็ดีแล้ว อาการจะได้ดีขึ้น
เอาจริงหมอก็พอช่วยได้แค่นิดหน่อยแหละ
พอเจอเรื่องไม่ดีมา ก็ดิ่งลงทุกที
กู่กลับยากมากนะ ความรู้สึกเวลาดิ่งเนี่ย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in