ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเราอ่อนไหวไปเองหรือหนังเรื่องนี้มีพลังในการเรียกนำตาของเรามากจริงๆ สารภาพว่าขอบตาชื้นตั้งแต่คำโปรยฉากแรกของหนัง สิ่งที่เราชอบมากๆๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้คือมันเป็นการเสนอเรื่องของผู้ป่วยออทิสติกในมุมมองที่แปลกไป อดย้อนกลับไปเรื่อง I Am Sam ที่ดาโกต้าแสดงเป็นลูกสาวผู้ป่วยออทิสติกไม่ได้ สำหรับเราเร่ื่องนั้นมันเป็นหนังว่าด้วยผู้ป่วยออทิสติกในโลกของคนปกติ แต่สำหรับเรื่อง Please Stand By เราว่ามันเป็นโลกของคนปกติผ่านสายตาของผู้ป่วยออทิสติก ภาพที่มันสื่อออกมาถึงให้ความรู้สึกคนละขั้วไปเลย

เวนดี วอลคอตต์

ในส่วนของพล็อตหนัง เราว่าสนุกกำลังดี ไม่มากไม่น้อยจนเกินไป อย่างที่บอกว่ามันเป็นโลกของคนปกติที่มองผ่านมุมมองของเวนดี ดังนั้นเรื่องทั้งหมดทั้งมวลที่อาจดูแย่เกินเหตุ หรือดีเกินเหตุ สำหรับคนปกติเราอาจจะถอดใจ วิ่งไปร้องไห้ซักสามสิบนาทีก่อนกลับบ้าน แต่สำหรับเวนดี ความคิดของเธอเรียบง่ายมาก พาบทหนังไปให้ถึงพาราเมาท์พิกเจอร์ก่อนห้าโมงเย็นของวันอังคาร นั่นคือสิ่งที่เวนดีตั้งไว้เป็นเป้าหมาย เธอจะไม่ถอดใจจนกว่าจะทำได้ เธอมองเรื่องต่างๆ ที่เจอเป็นเพียงประสบการณ์ระหว่างทาง และถ้าเธอทำตามความคิดตัวเองสำเร็จ นั่นคือสำเร็จ ผลลัพธ์จะเป็็นยังไงก็อีกเรื่องนึง

จริงๆ แล้วสาเหตุที่เวนดีต้องการส่งบทหนังของตัวเองไปให้พาราเมาท์พิกเจอร์ให้ทันเวลา เพราะเธอต้องการพิสูจน์ตัวเองให้พี่สาวรู้ว่าเธอพร้อมที่จะกลับบ้านไปอยู่กับครอบครัว ไปเจอหน้าหลานแล้ว เวนดีทำตามขั้นตอนการรักษามาตลอดแต่ก็ยังไม่ได้กลับบ้านซักที เธอจึงพิสูจน์ตัวเองว่าถ้าเธอสามารถทำอะไรเองอย่างที่ต้องการได้ นั่นหมายความว่าเธอปกติแล้ว