สวัสดีกันอีกรอบก่อนนะครับ ผมชื่อบอล เป็นนักเรียนมัธยมปลาย ณ อำเภอดังย่านนครสวรรค์ผู้ซึ้งจะต้องเตรียมตัวสอบเข้า มหา'ลัยแล้ว ปลายปีนี้เย่! อายุ 18 ปีบริบูรณ์แต่ยังเลือกตั้งไม่ได้ ฮ่าาา เข้าเรื่องดีกว่า ช่วงปีที่ผ่านมา น่าจะเป็นช่วงที่หนักที่สุด หนักกว่า 17 ปีรวมกันซะอีกมั้ง ได้ทำในสิ่งที่เกินคนอายุเท่านี้(ในชนบทแบบนี้)มากๆ มีโอกาสได้ทำอีเวนท์ที่เป็นโปรเจ็กที่เราคิดเองเนี่ยแหละ แต่มีพี่ๆช่วยสานต่อให้ จนตอนนี้จากผู้ร่วมโปรเจ็กลงมาเหลือทีมงานเขียนบทความต๊อกต๋อย อยู่หน้าเพจอย่างเดียว แต่เวลาจัดอีเวนท์มันจริงๆ ก็เข้าใจความรู้สึกคนทำงานนะ เพราะงานล่าสุด มันเละไม่เป็นท่าเลยอ่า บริหารไม่ดีเอง โทษใครไม่ได้ ความรู้สึกเวลาโดนรีพอร์ตงานแย่ๆ เนี่ยย มันโดนจริงๆ ไม่ใช่ของเล่น มันเป็นงานจริงๆ เสียเงินจริงๆ เจ๊งจริงๆ โดนด่าจริงๆ แต่ก็ดี อย่างน้อยก็เหมือนเป็นการวอร์มอัพก่อนไปเจอชีวิตจริงที่เหลือ.. ที่ผ่านมาได้เจอคนแปลกหน้าเยอะมาก แต่พูดคุย ได้สนิทกับคนหลายกลุ่มมาก แน่นอนครับ กลุ่ม Friendlysaturn ของเราก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม ไม่ได้หนีน้องงว้อยย 555 แค่ช่วงนี้อยากออกไปหาอะไรใหม่ๆบ้าง เลยไม่ค่อยได้หวีดเท่าไหร่ ขอโทษน้าาา ... โอเค กลับมาที่เรื่องเดิม... ตั้งแต่ขึ้น ม.5 เรากลายเป็นผู้เสพคอนเสิร์ตเต็มตัว เข้ากทม.เฉลี่ยเดือนละครั้ง ใช่ครับ เดือนละครั้ง แน่นอนว่างบทั้งหมด เราต้องเก็บเอง แต่การเข้าเดือนละครั้งทำให้มีความสามารถพิเศษในการบริหารเงินคือ เราสามารถเดินทางจากนครสวรรค์ - กรุงเทพ ดูคอนเสิร์ตฟรีแล้วกลับนครสวรรค์ ใช้เวลาไม่เกิน 30 ชั่วโมง ด้วยงบไม่เกิน 300 บาท.... นี่คือเดอะเบสต์ทางการเงินแล้ว 55555 ทำแบบนี้วนลูปทุกเดือนๆ กลางปีไป Cat T Shirt ปลายปีไป Cat Expo แต่ปีนี้หนักหน่อย เพราะคงได้ไปคอนเสิร์ตใหญ่ของศลป.หลายๆวงด้วย (เสียดายว่านกของ Safeplanet T T) อันนี้เศร้ามากก แต่รอกดของ Whal & Dolph หวังว่าจะได้ สาธุ~~

อีกอย่างที่หันมาสนใจจริงจังก็เรื่องเล่นดนตรีนี่แหละ ใช้เวลาทุ่มกับการฝึกคีย์บอร์ดอย่างเดียว เพราะรู้ว่ากีตาร์ตัวเองไปไม่รอด แล้วก็ทำได้ในระดับนึงแหละ จำคอร์ดได้ เล่นพื้นฐานได้ หวังว่าจะพอเอาดีตรงนี้ได้ 5555 (เป็นงานอดิเรกที่ก็ทำให้ตัวเองผ่อนคลายได้มากๆเหมือนกัน) 

นอกจากเรื่องเพลงกับดนตรี จริงๆ อย่างอื่นก็คงไม่ได้หวือหวาเท่าไหร่ ก็คงจะมีแต่เรื่องที่ปีหน้าจะมีการเปลี่ยนแปลงของตัวเองแค่นั้นแหละ ... รู้สึกดีตรงที่จุดนี้มีแนวทางมาตั้งแต่แรกชัดเจนคือ จะเข้าวิทยาการคอม แน่ๆ (คิดมาตั้งแต่ม.ต้น) เลยสะสมพอร์ตหนักกะเอาให้มันผ่านตั้งแต่รอบพอร์ตเลยจะได้สบายๆ ไม่รู้จะเป็นยังไง ก็หวังว่าจะเป็นเรื่องดี (แต่ไม่ได้ก็เป็นไร สอบเอา ลุ้นต่อหน่อย 555) เรื่องเรียนไม่พัฒนา 5555555 แต่ก็ไม่แย่ลง แบบนี้ถือว่าโอเคมั้ยอะ โอเคแหละ อืมมม

มาเรื่องที่มันอิหยังวะ กันบ้าง....

ผมเดินออกมาจากสังคมนึงหลังจากเข้าไปอยู่ได้ 1 ปีพอดีเป๊ะ 27 สิงหาคม 2561 นั่นคือวันสุดท้ายที่ผมได้ติดต่อกับพวกเค้า หลังจากโดนด่างี่เง่าไปทีนึง..แต่ก็เข้าใจได้ เห็นเค้ามีความสุขกว่าเดิมกับการไม่มีผมก็โอเค๊

โรคซึมเศร้า ไม่รู้ว่าเรียกดีขึ้นมั้ย เรียกว่าทำงานหนักจนไม่ค่อยได้นอยด์กับอะไรมากกว่า กินยาทุกวัน ตรงเวลา หาหมอ/คุยกับหมอบ่อยๆ โชคดีที่หมอที่ว่าเป็นพี่ที่รู้จักกันอยู่แล้วเลยคุยง่ายหน่อย (พี่แกเก่งงมาก เป็นไอดอลอีกคนนึงเลย) ถ้าเหตุการณ์สุดๆครั้งล่าสุดก็คงเหตุการณ์ข้างบนนั่นแหละ ออกมาเอง แล้วก็ดาวน์เอง เห้อออม ส่วนที่เหลือก็ใช้คำว่าโชคดีมากกว่าที่ทำให้ไม่ต้องไปเจอกับอะไรแบบเดิมอีก : )

จริงๆมีเรื่องจะเล่าอีกเยอะมาก แต่.. เอาตรงๆคือเขียนยาวแล้วลืม = = (ความจำสั้น อันนี้ยังแก้ไม่หาย55) เดี๋ยวว่ากันใหม่ฮะ อันนี้มาเกริ่นไว้ก่อนให้รู้ว่า ผมกลับมาแล้วววววววววววววววววว ^ ^

Edit : มีลิสต์เพลงในรอบปีจะมาแนะนำด้วยฮะ แต่เดี่ยวเอาไว้อันหน้าๆๆ ยาวๆๆๆๆครับบ ~

Author : Chanapat M. (BCMBall)

| Thai Student 

| Creative Writer,Creative Content : Ota Fest TH 

| Admin Page Facebook : Ota Fest TH,LEP.

| Keyboardist in The Castaway In Space Band (ไม่ต้องตามหาฮะ ยังไม่ได้ปล่อยเพลง 555)