ช่วงที่เราปิดเฟสมีคนชอบมาถามว่า
'ปิดเฟสไมวะ?'

ถ้าเป็นหลายๆ ครั้งก่อนหน้านี้
เราก็จะตอบว่า ...
'เบื่ออะไรหลายๆอย่าง'

แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป เพราะการปิดเฟสครั้งนี้ของเราคือเพราะ

'แก้บน'

แต่นอกจากแก้บน เราก็อยากปิดเองด้วยแหละ เพราะเบื่อ
เชื่อว่าหลายคนคงเคยรู้สึกเบื่อมัน เหมือนกับเรา

เราไปพูดเรื่องนี้กับคนกลุ่มนึง เขาถึงกับชะงักแล้วเอียงคอเหมือนสงสัยว่า แก้บนงี้ได้ด้วยอ่อวะ

ซึ่งก็บอกตามตรง... มันไม่ใช่เรื่องแปลกของเรา เราสามารถ บนได้ร้อยแปดพันเก้า
ไม่ว่าจะเป็นตั้งโคฟเวอร์เฟสเป็นรูปดงบัง 1 ปี หรือตั้งดิสทวิตเตอร์ 1 เดือนก็ทำมาแล้ว
จริงๆมีมากกว่านี้อีก การบนอะไรพวกนี้มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับกำลังทรัพย์แต่อย่างใด

มันขึ้นอยู่กับใจและความอดทนล้วนๆ


...


แต่หลังจากปิดมา 6 วันเต็มและวันนี้เป็นวันครบกำหนดการแก้บนวันสุดท้าย
ก็คือวันที่ 7 เรากลับรู้สึกว่า ..

'ไม่อยากเปิดเฟสเลย'

เราว่าการไม่มีเฟสบุ๊ค เป็นอะไรที่ทำให้เรามีเวลาชีวิตมากขึ้นกว่าเดิม
นอกจากนั้นเรายังได้ยินเสียงคนในโทรศัพท์มากขึ้น จากแต่ก่อนเอาแต่คุยกันผ่านแชทเฟส
ซึ่งมันไม่ได้ยินเสียง แถมเราก็ไม่สามารถรับรู้อารมณ์ของคนคุยได้อีกด้วย

เพราะการคุยแชทมันไม่สามารถสื่ออารมณ์ได้ดีเท่าเจอหน้าหรือได้ยินเสียง
จึงอาจจะทำให้เกิดอาการที่เรียกว่า ...

น้อยใจได้ง่าย

ซึ่งปัญหานี้จะหมดไปถ้าคุณ 'มีกิจกรรมหรือ มีอะไรให้ทำจนไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น'

และหันมาคุยโทรศัพท์กันมากกว่าแชทหากัน อาจจะได้คุยกันช่วงสั้นๆ
แต่เราได้ยินเสียงกัน ได้รับรู้ความรู้สึกของคนคุยในตอนนั้น แน่นอนว่ามันย่อมดีกว่า



...



นั่นอาจจะเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เราไม่อยากเปิดเฟสด้วยละมั้ง

เรายังอยากคุยโทรศัพท์  >  แชทหากัน
เรายังอยากได้ยินเพลงที่เราตั้งเป็นเสียงเรียกเข้าดัง  >  เสียงแจ้งเตือนเฟส
เรายังอยากเห็นหน้าและเจอกัน  >  รอดูรูปที่เขาอัพ

จริงอยู่ว่า หลังจากโลกเรามีโซเชียลเน็ตเวิร์ค
มันทำให้ทุกอย่างที่เคยไกลกัน กลับกลายเป็นใกล้กันไปหมด

เราสามารถท่องโลกได้ในวันเดียว ผ่านกูเกิ้ลแมพ
เรียนภาษาอังกฤษ ผ่านยูทูป
หรือแม้กระทั่งการทำงาน ผ่านคอมพิวเตอร์

แต่ในขณะเดียวกันมันก็ ทำให้อะไรที่เคยใกล้ กลายเป็นความห่างไกลได้เหมือนกัน


วุ่นวายเน๊อะ


สุดท้ายยังไง ก็ต้องกลับมาเปิดอยู่ดี
เพราะปัจจุบันเวลาติดต่องานหรือนัดหมาย ส่วนใหญ่มักจะนัดกันผ่านเฟสบุ๊ค มันจึงเลี่ยงไม่ได้


แต่ถ้ามีโอกาสก็อยากที่จะปิดมันไว้ เพราะ ...


'เราอยากปิด เพื่อเปิดโอกาสให้น้ำเสียงและคำพูด ได้ทำหน้าที่ของมันได้อย่างเต็มที่ที่สุด'



คิดเหมือนกันมั้ย ?