ตอนนี้: เราแทบจะไม่แตะหนังสืออะไรเลย เราเลิกติดตามนักเขียนที่เราชอบ เราเลิกไปงานหนังสือ เลิกเข้าร้านหนังสือ เลิกซื้อนิตยสารที่เราเคยชอบ เราเลิกอ่านนิยาย การ์ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค เราแทบไม่อ่านอะไรเลยจริงๆ

เมื่อก่อน: เราชอบไปคอนเสิร์ต เพราะเราชอบเสียงเพลง ชอบความรู้สึกของการได้ดูศิลปินเล่นสด ชอบบรรยากาศ ชอบความสุขที่มันอบอวลไปทั่วงาน

ตอนนี้: เราไม่ชอบไปคอนเสิร์ต แม้จะมีพี่สิงโต นำโชค ศิลปินที่เราชอบด้วยก็ตาม เพราะเรากลัวว่าถ้าเราไปในสภาพจิตใจแบบนี้ จะทำให้ความทรงจำที่มีต่อสถานที่ที่มีความสุขต้องเปลี่ยนไป 

เมื่อก่อน: เราชอบทำงานประดิษฐ์เล็กๆน้อยๆ ทำการ์ด ให้เพื่อนสนิท ให้เพื่อนในชั้นเรียน ให้ศิลปินที่เราชื่นชอบ เพราะรู้สึกว่าเป็นการทำให้เขาเห็นว่าเรารู้สึกดีด้วย 

ตอนนี้: เราแทบไม่แตะกระดาษ ปากกาใดๆมาวาดรูปอีก เราเลิกทำการ์ดไปนานมากแล้วจริงๆ เราไม่ใส่ใจด้วยซ้ำว่าจะวันเกิดใคร

เมื่อก่อน: เราชอบไปเดินเล่นแถวพระนคร สนามหลวง ท่าเตียน ท่าช้าง บางลำพู ข้าวสาร ถนนดินสอ ปากคลองตลาด พาหุรัด เยาวราช สะพานพุทธ เพราะเราชอบบรรยากาศความเก่าที่มันแฝงตัวอยู่ท่ามกลางวันเวลาที่เปลี่ยนไป

ตอนนี้: เราไม่ชอบออกไปไหนเกินหอและมหาลัยที่เราอยู่ 

เมื่อก่อน: เราชอบซื้อดอกไม้ สีต่างๆมาประดับห้อง ทั้งสเตติช เบญจมาศ สร้อยทอง เพราะมันจะทำให้ห้องของเรามีชีวิตชีวาขึ้น

ตอนนี้: เราทิ้งซากดอกไม้มากมาย ที่เราเคยคิดว่ามันสวย และเปลี่ยนความคิดมาเป็นเพียงของไร้ค่าที่รกห้อง

เมื่อก่อน: เราไปเราชอบดูซีรี่ย์เกาหลี ซีรี่ย์ญี่ปุ่น เราชอบความสนุกในการเล่าเรื่อง และปมต่างๆ

ตอนนี้: เราไม่ชอบดูอะไรเลย เราเบื่อง่ายมาก ขี้เกียจอ่านซับ ขี้เกียจติดตามทุกอย่าง

เมื่อก่อน: เราชอบยิ้มให้กับคนอื่นๆ เราชอบชวนคุย คิดมุกตลก หลายๆคนบอกว่า การอยู่กับเราทำให้เขาได้หัวเราะ

ตอนนี้: เราแทบไม่อยากเจอใครเลยในแต่ละวัน เราเกลียดการเจอคนรู้จักแบบบังเอิญ เพราะเราไม่เหมือนเดิมเลย

เมื่อก่อน: เราเป็นที่ปรึกษาที่ดีทั้งเรื่องความรัก การเรียน และชีวิตสำหรับเพื่อนๆน้องๆ เราเคยพูดให้กำลังใจน้องรหัสที่อยากซิ่ว จนน้องลองซิ่วเพื่อทำสิ่งที่ตั้งใจ

ตอนนี้: เราปิดตัวเงียบ เพราะแม้แต่ตัวเองเรายังให้กำลังใจไม่ได้ และหาทางออกไม่ได้ด้วยซ้ำ

เมื่อก่อน: เราชอบเดินรอบๆมหาลัย เราชอบตอนเย็น อากาศเย็นๆ

ตอนนี้: เราเกลียดการไปเดินรอบมหาลัย เราอยากแค่อยู่ในห้องเงียบๆคนเดียว

เมื่อก่อน: เราชอบวิ่ง เราวิ่งทุกวันตอนเย็นเป็นเวลากว่าสองปี จนได้ไปวิ่งในงานกับคนอื่นเค้าครั้งนึง ถึงขั้นตั้งเป้าหมายจะวิ่งมาราธอนกันเลยทีเดียว

ตอนนี้: เราเลิกวิ่งมาครบปีนึงแล้ว เราเท้าวิ่งวางเกาะฝุ่นไว้ อย่างไร้ค่า ทั้งๆที่เคยมีความหมายกับเรามาก

เมื่อก่อน: เราชอบไปหอศิลป์กรุงเทพ มิวเซียมสยาม ร้านฟาร์มทูเทเบิล ร้าน ก. กาแฟ  จตุจักร

ตอนนี้: เราเลิกไปสถานที่เหล่านี้แล้ว สำหรับเรามีแต่ความเบื่อเต็มไปหมด

เมื่อก่อน: เรามีความสุขในการได้ออกไปนัดเจอเพื่อนๆ

ตอนนี้: เราปฎิเสธทุกนัด เลื่อนทุกอย่าง ไม่อยากเจอใครเลยจริงๆ

เมื่อก่อน: เราเป็นเจ้าแม่คอนเสิร์ตในมหาลัย เราไปทุกงาน ทุกคณะที่จัดเลยหล่ะ

ตอนนี้: เราไม่ไปคอนเสิร์ตไหนเลย แม้จะฟรีก็ตาม เพียงเพราะคิดว่าบรรยายกาศรอบข้างมันไม่สนุกเหมือนเดิม

เมื่อก่อน: เราชอบฤดูฝน สีเขียวของสนามหญ้า และสีฟ้าของท้องฟ้า

ตอนนี้: เรามองท้องฟ้าครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่นะ?

เมื่อก่อน: เราชอบไปวัด ทำบุญ และใส่บาตรเสมอๆ เพราะเรารู้สึกว่าจะช่วยให้เรารู้สึกดีขึ้น

ตอนนี้: เราไม่สวดมนต์ ไม่ถวายสังฆทาน ไม่ไหว้พระหรือพระพุทธรูปด้วยซ้ำ

เมื่อก่อน: เราจะไม่เหวี่ยงใคร เพราะเราไม่ชอบ, สำหรับเพื่อนสนิทเรา เราแทบจะไม่เคยโกรธกันแบบรุนแรง เพราะถ้าเราและเพื่อนไม่โอเค เราก็จะเคลียกันไปเลย

ตอนนี้: แม้แต่พ่อแม่ น้องสาว และเพื่อนสนิทเราก็ไม่เว้น

เมื่อก่อน: แค่ได้กินของอร่อยๆ ไอศกรีมก็ทำให้เรามีความสุขได้

ตอนนี้: บุฟเฟ่ต์ไอศกรีม ก็ไม่ได้ทำให้เรายิ้มอย่างมีความสุขได้อีก

เมื่อก่อน: เรายิ้มง่าย นอนง่าย กินง่าย ถ่ายง่าย และมีความสุขได้ง่ายๆ

ตอนนี้: เรายิ้มยาก ไม่ค่อยได้นอน กินบ้างไม่กินบ้าง ไม่ถ่ายเลย และเราก็จำไม่ได้แล้วว่าความสุขจริงๆที่เราเคยมีมันอยู่ที่ไหน

ตอนนี้เราไม่เหมือนเดิมเลย