‘กระโดดหน้าผามัจจุราชต่อหน้าศัตรู ถือโอกาสนี้แสร้งตาย หายตัวไปจากยุทธภพ’ นี่คือคำสั่งของอาจารย์ และนางได้ทำตามอย่างเคร่งครัด! แต่มีคนผู้หนึ่งที่ไม่ยอมให้มันเป็นเช่นนี้...ไม่ยอมให้นางหายตัวไปอย่างง่ายดาย สิงฟู่อวี่ ยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งราชสำนักผู้นั้น ไล่ล่านางราวกับเป็นศัตรูคู่แค้นกันมาเนิ่นนาน

มิหนำซ้ำเขายังมีคนมาก ฉลาดเฉลียว และเก่งกาจยิ่ง ยังดีที่นางยามนี้ธาตุไฟเข้าแทรกจนติดอยู่ในร่างตนเองตอนอายุหกขวบ เขาจึงจำนางไม่ได้ อีกทั้งยังดูแลปรนนิบัตินางอย่างดีเลิศเสียดายที่ยังไม่ทันได้พลังวัตรกลับคืนมาจากเขาก็ดันปรากฏร่างจริงให้เขาเห็นเสียก่อน เช่นนั้นนางคงได้แต่ต้องเอาข่าวลือในยุทธภพข่าวหนึ่งมาใช้ให้เกิดประโยชน์เสียแล้ว ข่าวลือที่ว่าประมุขหุบเขาหมื่นบุปผาแต่ละยุคล้วนรูปโฉมงดงามดุจมาร นางจะใช้รูปโฉมทั้งสองหน้านี้หลอกล่อลวงใจให้เขาต้องพ่ายให้นางเข้าสักวัน!

ก็รวมๆคิดว่าสนุกกว่าที่คิดไว้ ถ้าเทียบกับมาตรฐานมากกว่ารักแบบปกคนเล่มเดียวจบอะนะ แล้วก็พลอตแอบใหญ่เลย คือพลอตแนวนี้สามารถขยายเป็นเรื่องยาวได้สบาย แถมยังมีฟีลฮาเรมแบบผู้ชายมาทีละคนด้วยอะ เรื่องนี้เป็นเล่มต่อของบัญชาปราบโฉมงาม (เราหาเล่มแรกไม่เจอ แต่คิดว่าคงมีอยู่ที่ไหนสักที่ในห้องนี้แหละ) แต่อ่านแยกกันได้ค่ะ ไม่มีปัญหาอะไร ไม่ต้องรู้อะไรมาก่อนหน้า แค่ก่อนนี้น่าจะเป็นเรื่องของอาจารย์นางเอกเท่านั้น

ตัวนางเอกเป็นประมุขพรรคมารที่ได้รับการสืบทอดตำแหน่งมาจากอาจารย์ แต่นางเอกวรยุทธก็ไม่เก่ง ซ้ำยังเป็นคนค่อนข้างใสซื่อ ถูกล้อมปราบจากหลายฝ่าย ทำให้ต้องกระโดดลงผาไปตามคำสั่งเสียของอาจารย์ ใต้ผาจริงๆ เป็นผาตื้น บรรดาผู้ชายที่มาชอบนางเอกก็อยู่ในบรรดาคนที่มาล้อมปราบนางนั่นแหละ มีสิงฟู่อวี่เป็นมือปราบจากเมืองหลวงมาตามคำสั่งฮ่องเต้ ลิ่นชังโยวคุณชายรูปงามแห่งยุทธภพ แล้วก็ตันหานเลี่ยที่ภายนอกดูอ่อนโยนแต่ข้างในเผด็จการ ตัวนางเอกถูกสิงฟู่อวี่โจมตีเลยกลับไปเป็นเด็ก จับพลัดจจับผลูไปอาศัยอยู่กับสิงฟู่อวี่ระยะหนึ่ง ก็อ่านช่วงต้นจบก็รู้เลยว่านี่แหละพระเอก จริงๆคิดว่าพระเอกน่ารักพอสมควรเทียบกับพระเอกโดยทั่วไปของโม่เหยียนนะ ส่วนลิ่นชังโยวคือคนที่สองอยากแต่งงานกับนางเอกเพราะอยากได้เหมืองเหล็ก ตันหานเลี่ยมาปกป้องนางเอกและจะแต่งงานกับนางเอกตามคำสั่งอาจารย์ แต่ก็ชอบนางเอกด้วยแล้วก็อยากได้เหมืองเหล็กด้วยบวกกับเป็นคนเผด็จการ ในสามคนถ้าให้เลือกพระเอกก็คงดีที่สุดจริงๆ เป็นพระเอกแนวตามใจพอสมควร

ก็เล่มไม่หนามากค่ะ ประมาณสามร้อยกว่าหน้า แต่ก็ไม่ได้เป็น a must ที่ต้องอ่านอะไรขนาดนั้นนะ