สวรรค์ส่งให้ 'หนีเซี่ยซี' มาเกิดเป็นบุตรสาวคนเดียว ท่ามกลางบุตรชายทั้งแปดของสกุลหนี แต่ผู้อื่นต่างรู้ดีว่านางไม่ชอบเป็นสตรีสักนิด! รำดาบ จับกระบี่ ฝึกวิชายุทธ์ คือสิ่งที่นางถนัดนัก เรื่องดนตรี หมากอักษร ภาพวาด และการประพฤติตนเป็นกุลสตรี นางไร้สามารถยิ่ง ด้วยเหตุนี้เมื่อถึงวัยออกเรือน นางจึงยังไร้ผู้ใดมาทาบทาม กระทั่งนางได้ยื่นมือเข้าช่วยเหลือบุรุษจากต่างถิ่นผู้หนึ่ง และพาเขามาอาศัยร่วมชายคาชั่วคราว ความหวังของคนสกุลหนีจึงถูกจุดประกายขึ้นอีกครั้ง แผนการผูกสัมพันธ์ต่างๆ นานาถูกนำมาใช้ โดยหารู้ไม่ว่าพวกเขากำลังส่งหัวเผือกร้อนในมือให้กับบุรุษที่มิใช่ธรรมดา...

เรื่องนี้เราอ่านหลังภรรยาทิ้งมารยาท แอบรู้สึกว่าเรื่องนี้สนุกน้อยกว่าภรรยาทิ้งมารยาท นางเอกเป็นสไตล์แก่นแก้ว พระเอกก็อืมม ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ค่ะ 5555 มีความรู้สึกว่าพระเอกนางเอกงี่เง่าแปลกๆกันทั้งคู่ จริงๆเนื้อเรื่องไม่ได้ดราม่าอะไร แต่ว่ามีความเข้าใจผิดซ้ำๆที่ทำให้พระนางไม่ได้ลงเอยกันสักที ก็เป็น 1 เล่มจบที่อ่านได้สบายๆนะ แต่ก็ไม่ได้ถือว่าประทับใจอะไรมากนักค่ะ

เพราะอยากปัดความรำคาญบรรดาแม่สื่อ 'เฮ่ออิ๋งอิ๋ง' จึงยกเอาบุรุษผู้มีชื่อเสียงเรื่องความร้ายกาจและไม่เคยเกี่ยวข้องอะไรกัน มาแอบอ้างว่านางเป็นคู่หมั้นที่เขาหมายตา หากใครกล้าแย่งชิงก็รอให้เขามาตามฆ่าล้างสกุล เหล่าแม่สื่อหายไปสมดังปรารถนา แต่คาดไม่ถึงว่าวันหนึ่ง บุรุษที่นางใช้เป็นเครื่องมือผู้นั้นจะมาปรากฏกายอยู่ตรงหน้า ทำให้นางต้องจ่ายค่าที่ยืมชื่อเขามาทำให้คนอื่นกลัว ด้วยการเป็นภรรยาของเขา...เปลี่ยนเรื่องเท็จให้เป็นจริงเสียอย่างนั้น เช่นนี้นับว่าหาเรื่องใส่ตัวโดยแท้! ถังยาใบใหญ่เช่นนางจะรับมือกับบุรุษผู้ป่าเถื่อนโหดร้ายได้อย่างไร!

เรื่องนี้เป็นภาคต่อของสามีทิ้งจรรยา (เราชอบความคล้องจองของการตั้งชื่อมากค่ะ) ถึงจะเป็นภาคต่อแต่จริงๆอ่านแยกกันได้ และส่วนตัวเราก็อ่านภาคภรรยาทิ้งมารยาทก่อนด้วยซ้ำ

เรื่องนี้เป็นแนวพระเอกเย็นชา แต่จริงๆเป็นคนอ่อนโยน ส่วนนางเอกเป็นผู้หญิงขี้โรค คาแรกเตอร์สไตล์ดอกบัวขาว แม่พระ อ่อนหวาน อ่อนโยนสุดๆ คู่นี้ต้องไปรักกันถึงกลางทะเลทราย เพราะว่านางเอกไปพูดไว้ว่าพระเอกจองตัวเองไว้ ทั้งที่ยังไม่รุ้จักพระเอกเลย พอเจอพระเอกจริงๆ พระเอกเลยรับสมอ้าง พานางเอกกลับบ้านไปแต่งงานด้วยซะเลย

เนื้อเรื่องไม่ซับซ้อน ไม่มีอะไรมาก ไม่มีดราม่า แล้วก็เป็นแนวหวานๆค่ะ อ่านได้สบายๆแบบไม่ต้องคิดมากค่ะ