สองทุ่มแล้วแต่ท้องฟ้าข้างนอกยังคงสว่างเหมือนตอนกลางวัน
สัมผัสของเบาะนุ่มๆและแดดสุดท้ายที่สาดส่องเข้ามาในห้อง
กลิ่นของทะเล....
อันที่จริงมันเหมือนนานมากแล้วที่เรานั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นห้องนั้น
มีหมาหน้าตาเหมือนไม้ถูพื้นประหลาดๆนอนอยู่ข้างๆ
เราจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าทำไมวันนั้นถึงนั่งจุมปุ๊กอยู่ในบ้าน
หรือบางที เราอาจเพิ่งกลับมาจากที่ไหนสักที่
เราจำอะไรไม่ได้เลย
นอกจากความรู้สึกตอนที่ฟังเพลงนี้
ตอนนั้น เรารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นมดตัวเล็กๆ
ในดินแดนอันเวิ้งว้าง
อาจเป็นทะเลทรายสักที่
เจ้ามดเคยคิดว่ามันเป็นราชินีแม่มด
จนกระทั่งวันหนึ่ง
มันเดินทางออกจากบ้าน
และหลงทาง
เจ้ามดงุนงงอยู่ในทะเลทรายอยู่พักใหญ่
มันเจอกับพวกกิ้งก่า
พวกงูทะเลทราย
ฝูงอูฐ
กลุ่มพ่อค้าคาราวาน
เหล่าต้นตะบองเพชร
และอีกมากมาย
บางคืนเจ้ามดต้องนอนร้องไห้ขณะที่นอนหลบพายุทะเลทรายในยามค่ำคืน
บางคราวมันสุขสันต์กับการร่วมพลอยขบวนคาราวานไปจนพบโอเอซิส
เหนืออื่นใด เจ้ามดได้เรียนรู้ว่า
ณ ที่แห่งนี้
มันไม่ได้เป็นใหญ่
และไม่มีใครใหญ่กว่าใครด้วย
กิ้งก่าปราดเปรียวและพรางตัวเก่งจนเจ้ามดเดินตามไม่ทัน
ส่วนงูทะเลทราย อาจดูร้ายกาจแต่มันก็ทำเพื่อความอยู่รอด
ฝูงอูฐและกลุ่มพ่อค้าคาราวานนำอาหารโอชะมาให้
แต่ถ้าไม่ระวัง ก็อาจโดนเหยียบจมทรายได้
ต้นตะบองเพชรใจดี แต่ถ้าไม่ระวังก็มีหนามแหลม
ภายใต้แดดร้อนๆ ไม่มีใครเหนือไปกว่าใคร
ในวันนั้น เรากับเจ้ามดก็คงไม่ต่างกัน
ในดินแดนใหม่ พวกเราได้เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิต
เข้าใจว่าไม่มีสิ่งใดขาวหรือดำเสมอไป
ได้พบทั้งน้ำตาและความอิ่มเอม
จุดหมายปลายทางปรากฏตัวลิบๆอยู่ข้างหน้า
ร่องรอยการเดินทางสะท้อนอยู่ข้างหลัง
เช่นเดียวกับความเวิ้งว้างของทะเลทราย
และระยะห่างระหว่างโลกกับดาวพลูโต
เราอยู่ห่างจากบ้านเหลือเกิน
แต่กลับใกล้ชิดเมื่อหลับตาลง
ถนนเส้นประจำ ทิวตึกระหว่างทางกลับบ้าน รถที่วิ่งขวักไขว่
บ้านหลังเดิมๆ คนเดิมๆ
จะมีอะไรคงอยู่บ้าง แล้วอะไรที่หายไป
ในเงาสะท้อนของแดดสุดท้าย
เราเอนตัวลงบนโซฟา
ดื่มด่ำกับช่วงเวลาที่เลยผ่าน
เรื่องราวอันมหัศจรรย์
ฝันถึงระยะทางที่ยังคงเหลือ
และเช่นเดียวกับเจ้ามดตัวกระจ้อย
ตัวเดียวกันกับที่เคยคิดว่ามันเป็นราชินี
กำลังซุกตัวลงในทะเลทราย
หลับตาฝัน
หวังว่าทุกตัวในรังของมันจะมาอยู่ที่นี่
ตอนนี้
โอบกอดและดื่มด่ำความรู้สึกเดียวกันกับมัน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in