VIDEO 
Minseo - 사랑의 기쁨 [Persona: Walking At Night] 조용히 걷던 밤 
느리게 흘러간 맘 
비밀을 건네던 밤은 
잊혀졌네                    
ค่ำคืนที่ย่ำเดินอย่างเงียบงัน 
หัวใจที่เลื่อนลอยอย่างเชื่องช้า 
ค่ำคืนที่เคยมอบความลับให้ 
ได้ถูกลืมเลือนไปแล้ว 
이별의 시간이 
지나고 먼 어느 날 
우리는 끝없이 서로가 그리워 
ห้วงเวลาแห่งการจากลา 
ล่วงเลยไป ในวันอันห่างไกล 
เราต่างคิดถึงกันและกันอย่างไร้ที่สิ้นสุด 
마음을 가리고 
추억을 감추지만 
기억은 남았고 
아픔은 지울 수 없네    
แม้จะปกปิดหัวใจ 
และแอบซ่อนความหลังเอาไว้    
แต่ ความทรงจำ ยังหลงเหลือ 
และ ไม่อาจลบ ความเจ็บปวด ได้เลย 
흩어진 시간들  
그늘에 숨어둔 맘  
우리가 거닐던 길은 
잊혀졌네 
ห้วงเวลาทั้งหลายที่แตกกระจาย 
หัวใจที่หลบซ่อนอยู่ในเงามืด 
ถนนที่เราเคยเดินเล่นกัน 
ได้ถูกลืมเลือนไปแล้ว 
그립던 얼굴이 
눈 앞에서 웃지만  
오래전 사라진 밤의 환상일뿐  
ใบหน้าที่คำนึงหา 
กำลังยิ้มอยู่ตรงหน้า 
แต่เป็นเพียงภาพมายาของค่ำคืนที่สลายไปเนิ่นนาน 
마음을 가리고 
추억을 감추지만 
기억은 남았고 
아픔은 지울 수 없네  
แม้จะปกปิดหัวใจ 
และแอบซ่อนความหลังเอาไว้    
แต่ ความทรงจำ ยังหลงเหลือ 
และ ไม่อาจลบ ความเจ็บปวด ได้เลย 
_______________________________________________ 
(SPOILER ALERT / TW: DEATH, SUICIDE) 
— ความเหงาไม่มีสิ้นสุด ความตายไร้ซึ่งปลายทาง ความฝันเลือนรางหายไป — Walking at Night  โดยผู้กำกับคิมจงกวาน หนังสั้นลำดับที่สี่ของซีรีส์ Persona (2019)  แสดงนำโดยอีจีอึน (ไอยู) และจองจุนวอน หนังเปิดมาด้วยภาพโทนขาวดำไร้สีสันต่างจากเรื่องก่อนหน้า เสียงแมลงในฤดูร้อนร้องเรไรเคล้าคลอไปกับดนตรีเศร้าสร้อย ถนนยามค่ำคืนเปล่าดายไร้วี่แววผู้คน มีเพียงคู่รักกำลังเดินคุยกันพร้อมด้วยบทสนทนาชวนใจหายที่เอ่ยถึงการดิ้นรนในวาระสุดท้ายของคนในครอบครัว
:ฉันเคยคิดไว้ว่าจะต่อต้านชีวิตด้วยการยอมรับความตายเมื่อถึงเวลา 
:ทำไมถึงพูดเรื่องหดหู่แบบนั้นล่ะ เรื่องความตายพวกนั้น 
:ก็เพราะฉันตายไปแล้วไง ลืมแล้วเหรอ 
แล้วชายหนุ่มก็สะอื้นไห้เมื่อจำได้ว่าในโลกความจริงเธอจากไปแล้ว
เป็นปกติที่คนเราไม่รู้ตัวว่าเริ่มฝันตั้งแต่ตอนไหน เส้นแบ่งของอดีตกับปัจจุบันปะปนสะเปะสะปะอยู่ในนั้น นั่นเพราะมันเป็นเพียงภาพสะท้อนที่ประกอบสร้างจากจิตใต้สำนึกอันซับซ้อน รายละเอียดมากมายล้วนก่อขึ้นจากความทรงจำในอดีตของเราเท่านั้นเอง
ทว่าความฝัน, ที่ที่ไร้ซึ่งตรรกะและเหตุผล, กลับเป็นพื้นที่ลึกลับที่ผู้คนเชื่อเหลือเกินว่าจะได้พบกับคนตายอีกครั้งจริงๆ อาจมาเพื่อปลอบโยนให้คลายความเศร้าโศก มาเพื่อปลดปล่อยพวกเขาจากพันธนาการความรู้สึกผิด เช่นเดียวกับเขาที่ไม่รู้แม้แต่น้อยว่าเพราะอะไรคนรักจึงเลือกจากไปอย่างกะทันหัน และยังได้แต่รับฟังช่วงเวลาสุดท้ายนั้นจากปากคนอื่น 
" ฉันเหงา มันไม่มีที่สิ้นสุด มองไม่เห็นจุดจบเลย  
ท่าทีที่คนอื่นปฏิบัติกับฉันทำให้ฉันรู้สึกถึงความอ้างว้าง  
เธอคอยอยู่เคียงข้างฉันตลอด แต่ฉันกลับทุกข์ทรมานไปเปล่าๆ จนถึงตอนตาย" 
ในสังคมที่พัฒนาอย่างก้าวกระโดดไปพร้อมๆ กับอัตราการฆ่าตัวตาย สาเหตุหนึ่งในนั้นมาจากความเหงา ช่างตลกร้ายเหลือเกินที่บางครั้งยิ่งมีคนอยู่ล้อมรอบมากเท่าไร ความโดดเดี่ยวก็ยิ่งทวีคูณขึ้นมากเท่านั้น แม้จะมีคนรักคอยอยู่เคียงข้างเสมอ แต่คนอื่นกลับมีอิทธิพลพอจะทำให้ใครบางคนตัดสินใจจบชีวิตตัวเองลง
และปลายทางของมันเป็นอย่างไรคงมีเพียงคนที่ล่วงลับจะล่วงรู้คำตอบ ทิ้งไว้เพียงคำถามมากมายให้คนข้างหลังที่ยังต้องหายใจต่อไป
ช่วงหนึ่งของความฝัน เขาบังคับตัวเองให้จำบทสนทนาเอาไว้ ด้วยรู้ดีว่าถ้อยคำของเธอจะพร่าเลือนเกินกว่าจะจดจำได้เมื่อตื่นขึ้นมาในโลกความจริง—ที่เธอตรงหน้าไม่มีตัวตนอยู่จริงอีกต่อไปแล้ว
"ความฝันและความตายไม่มีปลายทาง  ไร้ซึ่งจุดหมาย  แล้วก็จะถูกลืมไป" 
"เราอยู่ที่นี่ แต่ไม่มีใครจำได้ทั้งนั้น ทุกอย่างสลายไปและเหลือแค่ค่ำคืน" 
"ลาก่อน" 
Source : Netflix 
Th trans by unearththissoul 
 
				 
			
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in