#Shoplifters : ครอบครัวที่ลัก เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ชอบชื่อภาษาไทย มีการเล่นคำ มีเชื้อชื่อภาษาอังกฤษ (Shoplifter แปลว่าคนขโมยของตามร้าน) และสื่อถึงเนื้อเรื่องได้ด้วย เป็นอีกเรื่องที่ออกโรงมาอย่างอึ้งๆ ยังไงดี ควรรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ดี อยากจะดูอีกรอบ เพื่อเห็นอะไรให้ชัดเจนกว่านี้

Shoplifters เป็นหนังที่คว้ารางวัลปาล์มทองคำ รางวัลสูงสุดของเทศกาลหนังเมืองคานส์ครั้งล่าสุด ฝีมือผู้กำกับ "โคเรเอดะ ฮิโรคาสุ" ที่ว่ากันว่าเป็นมือหนึ่งของญี่ปุ่น เจ้าของผลงานอย่าง Nobody knows (2004), Air Doll (2005), Like Father, Like Son (2013) และ After the Storm (2016) ทั้งหมดนี้คนชื่นชมว่าเป็นหนังดีทั้งนั้นเลย แต่เราเคยดู Air Doll เรื่องเดียว เป็นหนังที่เหมือนหนังโป๊ เพราะว่าด้วยเรื่องตุ๊กตายาง แต่ดูแล้วไม่รู้สึกวาบหวิวใดๆ กลับกลายเป็นเศร้าและหดหู่มาก

กลับมาเรื่อง Shoplifters เหมือนมันจะซึ้ง จะยิ้มได้ แต่ก็มีความเป็นจริงบางอย่างมาค้ำคออยู่ เปิดเรื่องมาก็จะเห็นคนที่ดูเหมือนเป็นพ่อกับลูกชายขโมยของในซูเปอร์มาร์เก็ตเลย ระหว่างทางกลับมาบ้าน ก็ไปเจอเด็กผู้หญิงเล็กๆ ตัวผอมๆ คนหนึ่ง นั่งอยู่นอกห้องพักอย่างโดดเดี่ยว ทั้งที่ข้างนอกก็อากาศหนาว ก็เลยเอาขนมให้กินและพากลับบ้านมาด้วย

มาถึงบ้านก็จะเห็นว่าครอบครัวนี้อยู่กันอย่างแออัด 5 ชีวิต ในบ้านหลังเล็กๆ มีสามี ภรรยา ลูกชาย น้องภรรยา และคุณย่า ดูยากจน แถมไม่รู้สึกผิดใดๆ กับการที่ให้ลูกหลานไปขโมยของ แต่ก็ดูเป็นครอบครัวที่อบอุ่น รักกัน อีกทั้งใจดีกับเด็กหญิงแปลกหน้ามาก จนกระทั่งเหตุการณ์เลยเถิดเป็นว่าให้เด็กหญิงอยู่ด้วยกันเสียเลย ด้วยความคิดง่ายๆ ว่า ก็ไม่ได้บังคับ กักขัง หรือเรียกค่าไถ่ จะเรียกว่าลักพาตัวได้ยังไง

"เราเป็นคนเจอเด็ก พวกเขาต่างหากที่เป็นคนที่ทอดทิ้ง" คนเป็นภรรยากล่าว

ในความอบอุ่นของครอบครัวนี้ เราก็จะได้เห็นความลับบางอย่างค่อยๆ เผยตัวออกมา พร้อมกับเรื่องราวของสมาชิกครอบครัวแต่ละคน ขณะที่ในอีกด้านหนึ่ง ความรัก ความอบอุ่นที่มีให้เด็กหญิงแปลกหน้า ก็มาพร้อมกับการสอนให้เด็กหญิงร่วมขบวนการขโมยของ

"ถ้าเราเลือกครอบครัวเองได้ มันน่าจะดีกว่า"

หนังโยนประโยคนี้มาให้คิด ความหมายของคำว่า "ครอบครัว" อาจไม่ได้อยู่ที่ความเป็นสายเลือดเดียวกันเสมอไป ในกรณีของเด็กหญิงคนนี้ก็อาจจะจริง ระหว่างครอบครัวที่แท้จริง ที่ดูทิ้งขว้าง ไม่สนใจ แถมอาจจะทำร้าย เพราะมีร่องรอยที่ตัวเด็ก กับครอบครัวใหม่ที่รักและใส่ใจ ทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรเลย แต่ก็ยังมีคำถามอยู่ดี ว่าอยู่กับครอบครัวที่ลัก (ขโมย) นี้ดีแล้วงั้นหรือ?

"ทำไมสอนให้เด็กขโมยของ"
"ก็ไม่รู้จะสอนอะไร..."

บทสนทนานี้ในหนังทำให้เรารู้สึกว่าการเลี้ยงดูเด็ก คำว่ารักคงยังไม่พอ... คนเลี้ยงต้องมีความพร้อมและวุฒิภาวะที่จะสอนสิ่งดีๆ ให้เขาได้ด้วย ในกรณีครอบครัวไม่แท้ก็ตัดสินจับเด็กแยกออกมาได้ง่าย แต่ถ้าเป็นครอบครัวแท้ๆ ล่ะ พ่อแม่บางคนที่มีแต่เพียงความสามารถในการให้กำเนิด แต่ไม่มีความสามารถในการเลี้ยงดู แบบนี้สังคมและกฎหมายมีสิทธิไปตัดสินจับเด็กแยกออกมามั้ย และควรทำหรือไม่?

ยากจังเลยนะ หรือหนังรางวัลต้องเป็นแบบนี้ หนังจบ คนดูไม่จบ ดูไปนานหลายวันแล้ว ก็ยังคิดอยู่นั่น เกาหัวแกรกๆ ?

เราเอง