ฉันผู้มีร่างกายที่กะทัดรัด ผู้มีส่วนสูงเพียงระดับมาตรฐาน ผู้มีร่างกายที่ดูบอบบาง ผู้มีน่องขาที่ใหญ่ออกมา มีตากลมโตที่เป็นรอยคล้ำจากโรคภูมิเเพ้ มีหูที่กางให้เห็นจนสะดุดตา มีคิ้วที่หนาเเละต่อกันเป็นสะพานลิง มีท่าเดินที่ประหลาด ห่อตัวจนหลังค่อมไปค่อมมา การเเต่งตัวก็พื้นๆ ขาสั้นเสื้อยืดธรรมดาดูไม่มีราคา
มองรวมๆเเล้วก็ไม่ต่างอะไรจากคนธรรมดา ไม่มีอะไรให้โดดเด่นไปทัดเทียมเท่าเธอ
เเละฉันจะกล้าไปชอบเธอได้ยังไง ถ้าฉันยังไม่มั่นใจในหน้าตาเเละภาพลักษณ์ของฉันเลยด้วยซ้ำ
ไม่ใช่เพียงฉันไม่มั่นใจในร่างกายเเละบุคลิกภาพของฉันนะ เเต่ฉันไม่มั่นใจในโปรไฟล์ของฉันด้วยซ้ำ
- ฉันเกิดมาในตระกูลที่ปากกัดตีนถีบ หาเช้ากินค่ำ กินข้าวเเกง ใส่รองเท้าเเตะ เเต่ครอบครัวฉันมีความสุขกว่าอะไร
- ฉันเกิดมาในตระกูลที่ไม่ได้มีนามสกุลใหญ่โต เหมือนใครๆ เเต่ถามหาเสียงหัวเราะบ้านฉันมีมากกว่าบ้านใครเเน่ๆ
- ฉันเรียนโรงเรียนธรรมดาไม่มีชื่อเสียงให้ติดหูตั้งเเต่อนุบาลยันมหาวิทยาลัย คณะที่ฉันเลือกก็มาจากความสนใจไม่ใช่คณะนิยมเเต่เพียงอย่างใด
- ฉันทำงานในบริษัทเล็กธรรมดา ที่มีงานไม่เคยขาดมือ มันไม่มีชื่อเเต่มีความอบอุ่นกว่าบริษัทใหญ่ๆฉันรับประกัน
- ฉันอาจไม่ได้ทำงานที่มันมีหน้ามีตา เเต่ฉันภูมิใจที่ได้ทำในสิ่งที่ฉันรักเเละฉันชอบ
- ฉันอาจไม่ได้ทำงานในงานที่มีเงินเดือนเยอะมากมาย เเต่ฉันว่าความสุขที่ฉันได้รับมันมากพอที่มาทดเเทนเงินที่ไม่ได้มากมาย เเละฉันเชื่องานของฉันเเบ่งความสุขให้คนอื่นได้ด้วยนะ
พยายามหาข้อดีของตัวเองเพื่อกลบข้อด้อยหลายๆข้อ เเต่ก็ไม่มีข้อไหนทำให้ฉันมั่นใจได้มากจนกล้าจะเข้าไปคุยกับเธอด้วยซ้ำ
หวังว่าเธอจะกรุณากับความปอนๆของฉันถ้าบังเอิญมีเวลาว่างเข้ามาฟังคงไม่มีอะไรจะพรีเซนต์ตัวเองได้มากไปกว่าคำว่า
ความจริงใจ
ฉันมีความจริงใจเหนือใครคนใด ฉันมีหัวใจที่พร้อมจะมอบให้ถ้าเธอพร้อมที่จะยินยอมรับมัน
จนเผอิญได้มีโอกาสไปอาศัยในเเววตากลมโตของเธอด้วยนะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in