คนที่จากไป — ได้รับหรือทิ้งอะไรไว้ในชีวิตของเราบ้าง - me : 2020

ความตายเป็นเรื่องปกติธรรมดา
แต่เราก็ไม่ชินกับการจากไปเสียที

ในเช้าวันนี้ที่กำลังจะออกไปทำงาน
มือเลื่อนกดไปอ่านข้อความกรุ้ปไลน์
ปกติฉันจะอ่านข้อความเหล่านั้นผ่านๆ
แต่วันนี้ข้อความนั้น...
มันแนบมาด้วยชื่อของคนที่ฉันรู้จักมาเนิ่นนาน
ฉันหยุด ชะงัก ค้างอยู่อย่างนั้น
อ่านข้อความนั้นซ้ำๆ
และคิดว่ามันจริงหรือ
มันจริงหรือ

จนมีคนอื่นถยอยเข้ามาแสดงความเสียใจ
ฉันจึงรู้ว่าเป็นความจริง — ครูท่านหนึ่งที่สอนฉันในโบสถ์มาตั้งแต่เด็ก ... จากพวกเราไปแล้ว

[ ครู...ไปอยู่กับพระเจ้าแล้ว ]

ครูที่น่ารักที่สุดในชีวิต ครูที่ไม่ว่าจะเจอกันกี่ครั้ง ก็เป็นครูของฉันเสมอ แม้ฉันจะเติบโตขึ้นและไม่ได้เป็นเด็กที่ครูสอนแล้ว แต่ฉันเคารพครู อยู่ในใจ ในฐานะคนพิเศษเสมอมา

การจากไป ทำให้หัวใจมันสั่นสะท้านสะเทือน
ฉันทั้งเสียใจ
ทั้งโล่งใจ
มันปนเปกันไปหมด

ฉันปาดน้ำตา
รับสายคนๆนึง
คนที่รู้ได้ทันทีว่าฉันกำลังรู้สึกยังไง
เมื่อส่งข้อความไปเพียงหนึ่งประโยค...
อย่างน้อย ฉันก็มีเขา ที่เข้าใจและคอยปลอบโยน

เขาที่เป็นมนุษย์ยังเข้าใจฉันขนาดนี้
แล้วพระเจ้าที่สร้างฉันล่ะ
จะเข้าใจฉันอย่างลึกซึ้งแค่ไหน

‘งานของครูในโลกนี้เสร็จแล้ว’
ประโยคนี้ทำให้ฉันตระหนักว่า — ตัวฉันเองก็เป็นหนึ่งในงานเล็กๆ ของครูที่เคยทำในระหว่างที่มีชีวิตอยู่

ครูที่มีหัวใจของความเป็นครูอยู่เต็มเปี่ยม
ครูที่เป็นต้นแบบอย่างแท้จริง ฉันไม่รู้หรอกว่าครูจบการศึกษาหรือมีใบประกาศนียบัตรสาขาไหนมา แต่ครูคือที่หนึ่งในใจฉัน ; ชีวิตของครูคุ้มค่าแล้วที่ได้เกิดมา

ฉันขอบคุณพระเจ้าที่สร้างครูคนนี้ขึ้นมา

แม้ครูจากไป
แต่ครูยังมีชีวิตอยู่ในตัวฉัน ในตอนนี้
สิ่งที่ครูสอน สิ่งที่ครูบอก สิ่งที่ครูทำกับฉัน
สิ่งที่ประทับอยู่ในใจ ล้วนมีความหมาย

และมันกำลังงอกงาม

สำหรับพวกเราที่เป็นคริสเตียนแล้ว
การจากไปของคนๆนึง ไม่ใช่เรื่องน่าเสียใจ
แต่เป็นเรื่องน่ายินดี — ที่เขาจะได้ไปอยู่กับพระเจ้า

และไม่ต้องเจอความทุกข์ใจหรือเจ็บปวดใจอีกที่มีในโลกนี้

ที่นั่นคงดีกว่าโลกใบนี้อย่างหาที่เปรียบไม่ได้เลย ถึงฉันจะอยากไปที่นั่นสักแค่ไหน แต่การมีชีวิตอยู่ตอนนี้ ก็คงต้องอยู่อย่างรู้คุณค่า และมีความหมาย

ครูได้รับรางวัลแห่งชีวิต เป็นมงกุฏงามอยู่กับพระเจ้า
และครูได้มอบชีวิตให้กับเด็กอย่่างฉันและเด็กอีกหลายๆคน สิ่งนั้นไม่ใช่เงิน สิ่งนั้นมีค่ามากกว่านั้น คุณค่าในแบบที่ระบุไม่ได้ ประเมินค่าไม่ได้ และซื้อไม่ได้

ฉันอาจจะไม่ได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่หรือมากมายได้เท่าที่ครูทำ แต่ฉันไม่อยากจากไป โดยไม่ได้ทำอะไร หรือไม่ได้ทิิ้งอะไรไว้ให้คนอื่นเลย

ขอบคุณสำหรับครู
ขอบคุณที่เราได้เจอกัน ได้อยู่ในชีวิตกัน

ด้วยรักและอาลัย
ถ้างานหนูเสร็จเมื่อไหร่
เราคงได้เจอกันที่นั่น —

• และฉันก็คิดถึงพ่อขึ้นมาอีกแล้ว
คิดถึงมากๆ แต่ครั้งนี้ไม่ร้องไห้แล้ว
และยังรู้สึกขอบคุณเสมอ ที่พ่อเป็นพ่อ
เสี้ยวหนึ่งของพ่อ อยู่ในตัวฉัน เป็นฉัน
ฉันเคยเกลียดตัวเอง เพราะฉันไม่ยอมรับพ่อที่อยู่ในกายฉัน แต่ตอนนี้ ฉันยอมรับพ่อได้มากขึ้น

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น