ฉันยังจำได้ตั้งแต่วันแรกที่ได้ก้าวเข้าไปในรั้วมหาวิทยาลัย วันนั้นมันก็เป็นเหมือนวันนี้ เป็นแค่ปัจจุบันของชีวิตที่เราไม่รู้ว่า นี่แหละ...ความทรงจำที่สวยงามมากที่สุดในชีวิตของฉัน
ฉันได้แบกเป้เดินทางไปยังมหาวิทยาลัยต่างจังหวัดเพื่อสอบสัมภาษณ์ เป็นการเดินทางแบบไปเช้าเย็นกลับ คนอื่นคงจะคิดว่า อ๋อ ขึ้นเครืิ่องบินไปสินะ แต่ไม่ใช่ล่ะ มันเป็นการเดินทางที่ฉุกละหุกและยาวนานสิบกว่าชั่วโมง ฉันนั่งรถไฟเพื่อไปสอบสัมภาษณ์ตอนเช้า และกลับตอนเย็นโดยได้อาบน้ำที่สถานีรถไฟ (ก็ยังดีที่ได้อาบน้ำ)
และแล้ว ด้วยความรถไฟไทยสมัยนั้น ฉันก็ไปไม่ทันเวลาจนได้ ฉันลงที่จังหวัดหนึ่งใกล้ๆแล้วต่อแท๊กซี่ไป เพราะถ้านั่งรถไฟต่อถึงหาดใหญ่เขาอาจจะสอบสัมภาษณ์กันเสร็จแล้ว ประมาณนั้น
วันที่มาสอบรอบสัมภาษณ์เราที่ยังมาไม่ถึงเสียที เราก็เลยโทรไปบอกเจ้าหน้าที่ที่คณะเอาไว้ก่อน พี่เขาก็รับเรื่องเอาไว้ แล้วพอสายๆแล้วเรายังไม่ถึงอีกพี่เจ้าหน้าที่ก็โทรมาตามอีกรอบ แต่สุดท้ายเราก็ไปทันนะ แฮร่ ลุ้นระทึกมากๆเลย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in