心　燃え尽きてしまった夜に
涙も枯れていた朝に
瞳　閉じたら
ในค่ำคืนที่หัวใจลุกไหม้เป็นเถ้าถ่าน
ในตอนเช้าน้ำตาก็เหือดแห้งจนหมดสิ้น
เมื่อหลับตาลง

悲しみの先の方へ
手を伸ばしていたんだ
悲しみの先の方で
何が待つ　誰がいるの
ปลายสุดของความโศกเศร้า
คือที่ๆเอื้อมมือออกไป
ณ ที่ปลายทางของความโศกเศร้านั้น
ใครหรืออะไรรออยู่?

あの時は　目を伏せては
時をやり過ごしていたけど
「こんなはずじゃなかったよね」って
自分か誰かの声
ในตอนนั้น ที่ก้มหลบสายตา
และรอให้เวลาผ่านไป แต่ว่า
"มันไม่ควรเป็นแบบนี้ "
เป็นเสียงของตัวเองหรือใครที่ได้ยิน

いつか　朽ちて果てていく
わかってる　木の葉のように頼りなく
風に舞ってる
สักวันนึง ก็จะแก่ตัวลงและตายจากไป
รู้อยู่แล้ว วางใจแน่นอนอะไรไม่ได้เหมือนกับใบไม้
ที่ลอยเคว้งกลางสายลม

サイコロを振られたら
嫌でも移り変わる
阿弥陀くじのようでも
それすらも　受け入れて
หากทอยลูกเต๋าออกไป
แม้จะไม่พอใจแต่มันก็จะเปลี่ยนไป
แม้จะเหมือนกับลอตเตอรี่
แต่ถึงอย่างนั้น ก็ต้องยอมรับ

「こんなはずじゃなかったよね」って
嘆いてた川を渡って
知ることのない明日に
生まれ変わっていたんだ
" มันไม่ควรเป็นแบบนี้ "
คร่ำครวญเสียใจในขณะข้ามผ่านแม่น้ำ
แล้วเกิดใหม่ในวันพรุ่งนี้
ที่ไม่มีทางรู้เลยว่าจะเป็นเช่นไร

歩き出しても　何度でも　あー
繰り返す　痛みにも
慣れていく　それでいいんだと
ไม่ว่าจะเริ่มต้นก้าวเดินออกไปกี่ครั้งก็ตาม
ความเจ็บปวดทั้งหมด ที่ถาถมมาซ้ำๆนี้
จะคุ้นชินกับมันเรื่อยไปจากนี้ จะว่าเป็นแบบนั้นก็ได้

大切なひと　大切な日々も
見えなくなって　泣いた後で
宙に描いていたよ
ทั้งคนสำคัญ ทั้งวันเวลาที่แสนล้ำค่า
หลังจากที่ร่ำไห้ เมื่อมองไม่เห็นสิ่งเหล่านั้น
ก็วาดมันไว้บนท้องฟ้า

世界はどこにもないよ
だけど　いまここを歩くんだ
希望とか見当たらない
だけど　あなたがここにいるから
บนโลกใบนี้ไม่มีที่ไหนเลย
แต่ว่า ตอนนี้ก็ยังเดินมาถึงตรงนี้
มองหาไปไม่เจอความหวังหรือสิ่งใด
แต่ว่า เพราะมีคุณอยู่ตรงนี้

何度でも　何度だっていく
全てが重なっていくために
ไม่ว่าจะอีกกี่ครั้ง ต่อให้อีกกี่ครั้งต่อจากนี้
เพื่อให้ทุกสิ่งทุกอย่างทับซ้อนกันต่อไป