DAY 3 : กรีดร้อง
Paring : Kim Jaehwan x Lee Daehwi
23:46
อีแดฮวีกำลังประสบปัญหานอนไม่หลับ ก็จะอะไรซะอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่…
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
อืม ก็นั่นแหละ เสียงกรีดร้องโหยหวนประหนึ่งลูกหมาโดนน้ำร้อนลวก แล้วลูกหมาโดนน้ำร้อนลวกเสียงมันเป็นยังไงน่ะเหรอ แดฮวีไม่รู้หรอกก็อยากจะให้คำนิยามไอ้คนข้างห้องแบบนี้นี่หน่า เหมาะสมดี
เป็นประจำทุกคืนแดฮวี จะต้องตื่นมากลางดึกเพราะเสียงของ คิมแจฮวาน พี่ชายข้างห้องที่รักการดูหนังแนวสยองขวัญเป็นชีวิตจิตใจ กลัวนะ แต่ก็ชอบดู พี่แจฮวานเคยบอกกับแดฮวีแบบนี้ อันที่จริงถ้าพี่แจฮวานจะดูหนังเขาก็ไม่ว่าเลย คือไม่คิดจะยุ่งกับชีวิตของพี่แจฮวานอยู่แล้ว แต่การที่พี่จะดูแล้วกรี๊ดเสียงดังไม่เกรงใจใครแบบนี้มันน่าหงุดหงิดเสียเหลือเกิน
ไม่รู้หรือไงว่าผนังห้องมันบางมันไม่เก็บเสียงโว้ย!
ใช้เวลาเคาะประตูห้องพี่แจฮวานเพียง 4 ครั้ง พี่ชายข้างห้องที่หน้าจืดเหมือนเต้าหู้ค้างคืน ก็มาเปิดประตู
“อ้าว มีไรอ่ะน้อง พี่ก็คิดว่าผีมาเคาะห้องแล้วนะ”
“ผีบ้านพี่ดิ” ยังกล้าว่ากูเป็นผีอีก
“เออก็นี่ห้องพี่”
“กวนตีน”
“อ่ะ มีอะไรรีบๆพูด พี่พอสหนังเอาไว้ เดี๋ยวไม่อิน” ยังอีก ยังมีหน้ามาพูดอีก แสดงว่าไม่รู้ตัวจริงๆสินะว่าพี่กำลังรบกวนห้องอื่น
“คืองี้พี่” แดฮวีถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องของแจฮวานถือโอกาสสำรวจห้องเสียหน่อย กวาดสายตาไปรอบๆ ก็พบว่ามีโปสเตอร์หนังติดอยู่เกือบทุกมุมของผนังห้อง ดูท่าจะชอบดูหนังจริงๆสินะ
“เมล่อนหรือพีช” พี่แจฮวานหมายถึงว่าแดฮวีจะกินไอศกรีมรสเมล่อนหรือรสพีชน่ะ
“พีช” แดฮวีชอบกลิ่นหอมหวานของพีชมากกว่า
แต่พี่แจฮวานยื่นไอศกรีมรสเมล่อนมาให้แดฮวี
กวนตีน
“สรุปมีอะไร?”
“อ่อ คือพี่เสียงดังนะ รู้ตัวเปล่า”
“’งั้นเหรอๆ ห้องไม่เก็บเสียงเหรอวะ” พี่แจฮวานเกาหัวและพึมพำกับตัวเอง แต่คือห้องก็แค่นี้แดฮวีก็ได้ยินอยู่แล้ว
“เออผนังบางขนาดนี้”
“มันมี Jumpscare อ่ะน้อง พี่ตกใจ”
“Jumpscare คืออะไรวะ” อันนี้แดฮวีเกาหัวและพูดกับตัวเอง พี่แจฮวานก็น่าจะได้ยิน
“งั้นก็มานั่งดูด้วยกันดิ จะได้รู้ว่ามันคืออะไร”
“….”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ไม่ใช่เสียงของพี่แจฮวานนะเสียงแดฮวีเอง
Words ; 511
#Novelber2017
#ffnvb
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in