ฉันหนาว โดดเดี่ยว แม้จะมีคนรอบข้างที่คอยกอดฉันอยู่ พวกเขาจะรู้บ้างมั้ยนะเวลาที่พวกเขาคิดจะพูดโดยไม่คิดอะไร แม้มันจะเป็นคำพูดที่เขาไม่ได้คิด พูดเล่นๆ หรืออะไรก็แล้วแต่ มันทำให้คนๆนึงตายทั้งเป็น ภาพเหล่านั้น ถ้อยคำ น้ำเสียง สีหน้า ทุกอย่างมันวนเวียนในหัวฉันราวกับนาฬิกา ฉันได้แต่คิด หรือว่าฉันจะเป็นแบบนั้นกันนะ อ่อนแอ ไร้สาระ ขี้แพ้...ใช่ ฉันมันตัวปัญหา อยู่ที่ไหนก็เป็นภาระ ฉันเป็นความหวังให้ใครไม่ได้หรอก ได้แค่ขอพรและภาวนาให้วันพรุ่งนี้ไม่มีฉันอีกต่อไป หลายคืนที่ฉันนอนพร้อมคัตเตอร์ ได้แต่มองมันและนั่งร้องไห้ ทุกคนขอร้องไม่ให้ฉันทำร้ายตัวเอง ไม่ให้ฉันตาย และบอกว่าให้นึกถึงเขาเยอะๆ หนึ่งในนั้นคือแม่ฉันเอง ฉันจะบอกว่าฉันรักแม่นะ แต่ฉันเกลียดตัวเอง เกลียดที่เป็นภาระ เป็นตัวปัญหา ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องสักอย่าง เป็นคนเริ่มต้นปัญหาทั้งหมด และถ้าปัญหามันเกิดจากฉัน ถ้าฉันตาย ทุกเรื่องจะได้จบสะที ไม่ต้องตื่นมาใช้ชีวิตบ้าๆกับความรู้สึกนรกๆ ไม่ต้องทรมาน ไม่ต้องร้องไห้ ฉันคงไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้ว