เมื่อพูดความสัมพันธ์แบบเฟรนโซน ก็ต้องบอกว่ามันเป็นความสัมพันธ์ที่ถ้าได้ไปอยู่ในนั้นแล้ว ก็เหมือนติดคุกตลอดชีวิตข้อหาแอบชอบเพื่อนทั้งที่รู้ว่าคบไม่ได้ แม่งติดแหง็กอยู่อย่างนั้น จะรักก็ไม่ได้ จะตัดใจก็เสียดายสิ่งที่ผ่าน จะอยู่ต่อก็เจ็บปวดหัวใจเปล่า นี่ที่สุดของคุกหัวใจที่โคตรทรมานตัวเอง
ในขณะเดียวกัน ฉันกับเขาก็ช่างคล้ายกับท้องฟ้ากับทะเล ที่พอมองดูก็เหมือนว่ามันอยู่ติดกันมาก ทั้งที่ความเป็นจริงท้องฟ้ากับทะเลไม่เคยบรรจบกันเลย มันเหมือนกันตรงที่...ไม่ว่าตัวจะใกล้ขนาดไหน หัวใจเราก็ไม่เคยใกล้กับเหมือนตัวเลย ถ้าจะเปรียบว่าเป็นแม่เหล็กขั้วเดียวกันก็ได้ ไม่น่าจะเกินความจริงเท่าใดนัก
เพราะท้องฟ้ากับทะเลไม่เคยบรรจบกัน เพราะดาวศุกร์กับพระจันทร์ที่ดูเหมือนอยู่ข้างกันในบางครา ก็ไม่ใช่ว่าดาวศุกร์จะตีเสมอโลกที่ดวงจันทร์เป็นบริวาร เพื่อนจึงรักกันไม่ได้ เพราะถ้าใครคนหนึ่งสารภาพรักขึ้นมา มันสารภาพนั้น จะกลายเป็นดั่งคำสารภาพบาป และมันจะแปรเปลี่ยนความสัมพันธ์ของคนสองคนให้ห่างกว่าเดิม จากที่เคยห่างอยู่แล้ว
"ทำไมกันนะ?"ตัวฉันได้แต่เฝ้าถามตัวเอง ว่าทำไมฉันถึงไม่ใช่ดวงจันทร์ที่อยู่เคียงข้างโลก แต่เป็นได้แค่ดาวศุกร์ที่ทำได้แค่อยู่ใกล้ดวงจันทร์ยามราตรี ทำไมฉันถึงไม่ใช่ปลาที่แหวกว่ายในมหาสมุทร แต่เป็นได้แค่ท้องฟ้าที่มองดูท้องทะเล และทำไม ฉันถึงไม่ใช่คนที่เขารัก แต่เป็นได้แค่เพื่อนที่เขาไว้ใจให้เป็นแค่เพื่อน ฉันได้แต่ถามตัวเองไปแล้วร้องไห้ไปอย่างไร้เหตุผลและจุดหมาย ทั้งๆที่ไม่ควรทำ แต่มันมักจะอดไม่ได้ที่จะร้องไห้
ในท้ายที่สุดแล้ว ฉันควรเผชิญกับความจริงและความกลัวเพื่อสะสางปัญหาในใจ หรือควรปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปดังเช่นท้องฟ้ากับทะเล.....
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in