ภาพนี้ น้องสะใภ้ถ่ายให้ตอนทอถ่านวิ่งมาจับมือเรา แล้วชี้ชวนว่า

" นี่โรงเรียนของพี่ออฟหรอคะ?"

ว่าแล้วก็ถามใหญ่ ตึกรวมคืออะไร ตึกใหญ่ๆใช้เรียนอะไร ตรงนี้โรงอาหารที่พี่ออฟมาทานข้าวตอนเที่ยงนะลูก

ปริญญาใบนี้ ถ้าถามจริงๆจะตอบว่าตอนแรกตั้งใจว่าจะไม่รับ เพราะชีวิตตอนต้นปีมีเรื่องดาหน้ามาให้จัดการไม่ได้หยุด วันลาที่เหี้ยนเตียนเหลือทน แต่พอวัยรุ่นให้เหตุผล เราเลยตัดสินใจรับปริญญาใบนี้

นอกจากเราอยากมีรูปพระราชทานปริญญาแขวนฝาบ้านแล้ว เราอยากให้เด็กสองคนเห็นว่าปลายทางการเรียนคือภาพความทรงจำแบบนี้ ชุดครุยของพี่ออฟไม่ซ้ำกัน เพราะต่างมหาวิทยาลัยกัน การเรียนของคุณ มีคนรอชื่นชมคุณ ให้กำลังใจคุณ ยินดีกับคุณ เมื่อคุณทำมันสำเร็จ

บอกเด็กชายอ้วนกลมว่า ปริญญาใบต่อไปจะรอเรียนพร้อมอ้วนกลม(ถ้าเค้าเปิดให้เรียน) ครบสี่ปีรับปริญญา แล้วจะมาเรียนเป็นเพื่อนทอถ่าน (เช่นเคยถ้าเขายอมให้เราเรียน 5555) เราจะได้มีรูปความทรงจำดีๆแบบนี้ร่วมกัน

สงสารก็แต่น้องบัณฑิตมือใหม่ คือ ตื่นมาทำผมแต่งหน้ากันตอนตีหนึ่ง แล้วรีบมามหาลัยเพื่อถ่ายรูปกับครอบครัว เรียกเข้าห้องประชุม ข้าวปลาก็ยังไม่กิน ซ้อมยาวกันไปจนบ่ายสองโมงครึ่ง มีน้องบัณฑิตเกียรตินิยมคนนึวที่เป็นแนวเด็กเนิร์ด วันนี้นางก็จัดมาเต็มทั้งผมทั้งหน้า สังขารไม่เที่ยง!!! 11 โมง ขนตาน้องทำลายตัวเองจ้าาาา ฮาก้ฮา สงสารก็สงสาร ของอิหมีนี่ บอกตรงๆ ตื่นอาบน้ำ สวมเสื้อ 15 นาที มาดี้ยังเลือกเสื้อนานกว่าน้องอีก พอเลิกซ้อมก็ล้างน้ำเปล่าสบายๆ บางคนพอเย็น หน้าเยิ้มจ้าาา หนูเอ้ยยยยยย วันนี้คงสำคัญพอๆกับวันแต่งเลยอะเนาะ ซ้อมเสร็จก็กลับมาทำงานต่อ ถึกป่ะละ ศุกร์นี้รับจริงละ หวังให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปสวยๆ 

วันนี้ ก็นัดไอ้ฉ่ำทานข้าว นางก็เหวี่ยงเป็นก๊อตซิล่าเลยจ้า กุพูดอะไรผิดหูมันหมด ถามว่าออกจากออฟฟิตยัง ก็หาว่าเราไปจับโกหก ก็บอกว่าไม่ได้จับ แต่เห็นบ่นว่าหาร้านนวด(ว้อยยย) ก็นึกว่าออกมาจากออฟฟิตแล้ว ก็ถาม เลิกงานกี่โมง จะไปทานข้าวกี่โมง 

" ไม่รู้ค่ะ" 

เสียงนี่แบบเย็นชาสุด เลยบอกโอเค ยังไม่ได้พูดอะไร มันวางสายโครมจ้าาาาาา โมโหนางมาก นางเป็นบ้าอะไรเนี่ย กุทำอะไรให้นางอาละวาด เรื่องไหน เรื่องอะไร  คงงาน? แล้วเอามาลงกับกุเนี่ยนะ??? กุก็ไปเลยจ้า เรื่องของมึง โทรนอยด์กับเพื่อนเป็นเรื่องเป็นราว คือ พอ กุไม่ได้เป็นไบโพล่านะ จะมาสามวันดี สี่ฉิบหายแบบนี้  ออกไปหาเนื้อกิน กินวากิวไป 4 ขีด คนเดียว อย่างเมามัน ลง fb ด้วย ให้รู้ว่ากุโอเค สักพักมาเลยจ้าาาาา ไหนบอกว่าจะรอกินข้าวด้วย  อ้าวก็กุถามแล้วว่าเลิกงานกี่โมง มึงไม่พูดอะ จะให้ทำไงคะ  พอบอกว่า ก็ทานรองท้องไง ก็มาเป็นชุดเลยจ้าาาา โน่นนี่โน่นนั้น จะปล่อยให้นางกินข้าวคนเดียวอีกแล้วสิ เฮ้ออออ

ถามนางอยากกินอะไร กินอะไรก็ได้ ง่ายๆ (วลีฉิบหายของทุกยุค) มาจบที่อยากทานยำเบาๆ อยากทานยำถั่วพู (ไหนบอกอะไรก็ได้) ก็โอเคไปร้าน xx เพลงเพราะดี จะได้ชิลๆ นางก็ขับรถมา เจอกันที่ร้าน ความซวยมาเยี่ยนกุเมื่อร้านปิดจ้าาาาา แล้วกุก็ไม่รู้ว่าร้านปิด นางที่กำลังโมโหหิวก็แบบ อะไรกันเนี่ย ก็โอ๋ๆ เปลี่ยนร้านๆ เปลี่ยนไปอีกร้าน ก็ไม่มียำถั่วพู เพราะถั่วพูหมด ขัดใจนางนอยด์มาก ก็บอกงั้นกินนี่ไหม กินนั้่นไหม ก็ไม่กินจ้า สรุป มาจบที่สล้ดผลไม่ พออิ่มก็เริ่มบ่นเรื่องงาน เริ่มบ่นโน้น บ่นนี่ มาจบที่วลีว่า กุก็ตามใจ ไม่ดุนางเลย งอแงเอาอะไร ก็ได้ดั่งใจไปหมด  นางจะเคยตัว นางจะนิสัยเสีย ทำไมเราชอบผู้หญิงเอาแต่ใจร้ายๆหรือไง เอ้าาา รู้นิว่าที่ทำมันงี่เง่า แล้วทำทำไมวะ??? กุไม่ได้ชอบผู้หญิงร้าย กุชอบมึง!!!! ตามใจไม่ขัดใจยังผิดอะคิดดู๊วววว

นอกนั้นชีวิตก็ลอยตามสายน้ำมาก บางทีหลังเดือนมีนา ชีวิตอาจจะชัดกว่านี้ขึ้น มั้งงงงงง

บัณฑิตผู้อาบน้ำแต่งตัวภายในเวลา 15 นาที และพบว่ามารดามารศรี ยังเลือกเสื้อไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ ....ข้ำ