วันนี้รู้สึกหดหู่ เดินเข้าไปในร้านเช่าหนังสือ วนรอบร้าน 8 รอบ สุดท้ายได้หนังสือที่ไม่รู้จัก แต่ชื่อคุ้นตาติดมือมา 2 เล่ม
1 ในนั้นก็คือเจ้าชายน้อย...
หากจะให้เล่าเรื่อง เดียร์จะเล่าว่า
● นักบินคนหนึ่งทำเครื่องบินตกในซาฮาร่า และเขารอดชีวิตกลับมา โดยคิดว่าตนเองได้พบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง
คริสติอ็อง เดอปิแอร์ บอกว่ามันคือนิทาน... นิทานสำหรับเด็กและผู้ใหญ่
แต่เดียร์ว่านี่ไม่ใช่นิทานสำหรับเด็ก ไม่ใช่เลย
เนื้อหาเสียดสีสังคมทำให้มันกลายเป็นวรรณกรรมชื่อก้องโลก
แต่สำหรับเด็กคนหนึ่ง หนังสือเล่มนี้ล้มเหลวในฐานะนิทาน
มันไม่มีเรื่องราวที่น่าตื่นเต้น หรือเหตุการณ์สนุกสนาน เป็นแค่หนังสือเล่มหนึ่งที่ไม่มีแม้แต่ "แล้วทุกคนก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข"
แค่เรื่องเพ้อเจ้อของนักบินคนหนึ่งที่อาจเห็นภาพลวงตาและประสาทหลอนจากมิราจ
เขาคิดไปเองว่าได้พบกับเจ้าชายน้อย
เดียร์บอกตัวเองให้คิดแบบนั้น...
เพราะหากเขาได้พบเจอกับเจ้าชายน้อยจริงๆ
เรื่องราวทั้งหมดก็จะกลายเป็นโศกนาฏกรรม
เจ้าชายน้อยพูดว่านักบินจะนึกถึงเสียงหัวเราะเมื่อมองท้องฟ้ายามค่ำคืน
ฉันกลับคิดว่านักบินเห็นภาพเดียวกับฉัน
...เราเห็นเด็กคนหนึ่งตายกลางทะเลทราย
"มีเพียงผู้ใหญ่คิดมากเท่านั้น ที่ยกย่องหนังสือเล่มนี้"
จากเด็กคนนึง ที่ต้องการอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง
....ในฐานะนิทาน
Rain Dear
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in