25 กรกฎาคม พ.ศ.2559

ปลายฝันที่รัก

วันนี้ตื่นมาอย่างเศร้าๆ นี่เราจะต้องจากลาดัคห์ไปแล้วหรือ เวลา 5 วันในลาดัคห์ช่างสั้นเสียเหลือเกิน แม้ว่าฉันจะพลาดไม่ได้ไปเยี่ยมชมแปงกองสมดังที่ตั้งใจ แต่ลาดัคห์สร้างความประทับใจและสอนอะไรหลายอย่างให้ฉันได้เรียนรู้ ประการแรก ร่างกายคนเรามีขีดจำกัด พึงมีสติตั้งอยู่ในความไม่ประมาทไว้เสมอ อย่าได้ทนงหลงลืมตน อาจมีวันหนึ่งที่ร่างกายของเราเสื่อมสลายไม่สามารถ ปฏิบัติหน้าที่ได้อย่างใจต้องการ ประการต่อมา ความงามตามธรรมชาติที่แตกต่างมีเอกลักษณ์ของประเทศตามแนวหิมาลายาคงตราตรึงในความทรงจำและอัลบั้มของฉันอีกนาน และประการสุดท้ายวัฒนธรรมศาสนาพุทธแนวธิเบตที่ฝังรากลึกในดินแดนแถบนี้ มีส่วนทำให้ผู้คนที่นี่จิตใจดี เอื้อเฟื้อเอื้ออาทร ช่วยเหลือ คนดีๆเหล่านี้เป็นเสน่ห์อีกประการของดินแดนแห่งนี้

6 โมงเช้า ริ๊กซินมารับตามสัญญา ทุกคนวุ่นวายกับการขนของขึ้นรถ สุดท้ายเมื่อพวกเรานั่งประจำที่บนรถ เพิ่งสังเกตุเห็นว่า ตรงเบาะหลังที่เคยเป็นที่เก็บของถูกจัดให้เป็นที่นั่ง พวกเราเริ่มคุยกันว่า อ้าวใครจะมานั่งกับเรานี่ ยังไม่ทันขาดคำริ๊กซินนั่นเองผลุบขึ้นมาจากกะบะท้ายรถ พร้อมยิ้มยิงฟันขาวเห็นหมดทุกซี่ ตัดกับใบหน้าคล้ำแดด ตลอดทางริ๊กซินเล่าให้ฟังถึงงานต่อไปซึ่งจะต้องออกไปในไม่กี่ชมข้างหน้า เขาต้องนำกลุ่มนักท่องเที่ยวไปปีนเขา งานของเขาคงแน่นไปตลอดจนถึงเดือนตุลาคมซึ่งย่างเข้าหน้าหนาว หลังจากนั้นพวกเขาคงต้องลงใต้ไปทำงานที่เดลีซึ่งเขาไม่ชอบนัก ริ๊กซินเล่าด้วยความยินดีว่า จริงๆแล้ววันนี้เององค์ดาไลลามะเสด็จมาเยือนเลห์ เขาหวังว่าเขาคงหาเวลาได้สักช่วงหนึ่งมานมัสการท่าน

ในความรู้สึกของฉัน เส้นทางระหว่างโรงแรมและสนามบินช่างสั้นเสียเหลือเกิน สั้นกว่าตอนที่เรามาถึงลาดัคห์เสียอีก เมื่อถึงสนามบิน ความวุ่นวายบังเกิดขึ้นอีกครั้ง จากภารกิจตามหากระเป๋าตัวเองแล้วลากไปเข้าแถวเรียงรายเข้าไปภายในสนามบิน ริ๊กซินเข้าไปไม่ได้ ได้แต่ยืนรวมกลุ่มกับคนอื่นตรงทางเข้า เมื่อฉันอยู่ในแถวหันกลับมามองอีกครั้ง ริ๊กซินโบกมือให้ฉันจนลับสายตา ฉันรู้สึกใจหาย ราวกับอยู่ๆใจหล่นวูบไปยังตาตุ่ม เส้นทางเราคงเหมือนวงโคจรของดาวหางสองวงที่คู่ขนาน นานๆจะวนมาเจอกันสักครั้งหนึ่ง ไม่มีคำร่ำลา วันหนึ่งเราคงได้เจอกันอีกนะ ริ๊กซิน

ขากลับไปเดลี เจ้าหน้าที่สนามบินยอมให้เช็คอินเป็นกลุ่มได้ จึงไม่มีปัญหาน้ำหนักเกินอีก เหลือแต่ช่วงพิธีการศุลกากรที่ต้องเสียเวลาตรวจค้นร่างกาย และเอกซเรย์กระเป๋าถือเป็นรายคน เครื่องบินออกจากสนามเลห์ สนามบินที่สวยที่สุดแห่งหนึ่งรายล้อมด้วยเทือกเขาหิมาลัย.