พอมาถึงวัดพบว่าวัดเงียบมากใจที่สู้มาก็เริ่มฝอนิดหน่อย เงียบที่นี้คือไม่มีคนเลย เราคาดหวังว่าน่าจะยังพอมีผู้คนหลงเหลือบ้างแต่ว่าไม่มีเลย ตอนแรกจะถอดใจกลับแล้วเพราะไม่เห็นใครเลย แต่ว่าโชคดีอังเอิญหลวงพ่อท่านเห็นเลยบอกท่านว่าขอมาถวายสังฆฐานเนื่องในวันเกิดของแม่ ท่านก็บอกว่าให้เขาไปรอเลยเดี๊ยวจะตามไป เราก็เตรียมน้ำเอาไว้กรวดเดินไปกราบองค์พระประทานรอแล้วก็ทำบุญนิดหน่อย นั่งรอพระท่านมา ก่อนที่จะเริ่มสวดหรือทำบุญพระท่านก็ได้เทศนาธรรมให้ฟังนิดหน่อย จริงๆไม่นิดหน่อยเลยนานอยู่ แต่เป็นการฟังธรรมที่รู้สึกว่าได้ข้อคิดที่สามารถปรับเข้ากับชีวิตและเศรษกิจของปัจจุบันได้ดี และแน่นอนก็ต้องถามถึงสิ่งที่เรามองไม่เห็นแต่กลัวด้วยท่านก็สอนได้ดีมาก ท่านไม่ได้บอกว่าไม่มีแต่ก็ไม่ได้บอกว่ามี แต่ขึ้นอยู่กับเวรกับกรรมและการสื่อถึงมากกว่า 

เรานั่งฟังท่านนานมาจนเหน็บกินขาสลับขาไปมาจนเมื่อยแต่ท่านสอนสนุกและที่ประทับใจก็คือเรื่องสิ่งที่มองไม่เห็นแต่กลัว ท่านเปรียบว่าก็เหมือนคนเร่รอนนี่แหละจริงๆคนเร่รอนก็คนเหมือนกับเรานี่แหละเข้ามาทำงานในเมืองแต่หางานไม่ได้พอไม่มีงานก็ไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าค่ากินสุดท้ายก็ต้องมาอยู่ข้างถนน พอไปขอเขากินบ้างคนก็ให้บ้างคนก็ไล่แล้วแต่วันบางวันก็ได้กินบ้างวันก็ไม่ได้กินแล้วแต่ว่าจะเจอคนใจดีให้ทาน พระท่านก็บอกว่าก็เหมือนดวงวิญญานนี่แหละบางทีเขาก็มาขอบุญจากเราถ้าเราเชื่อมจิตถึงแต่เขาอาจจะไม่ได้มาบ่อยๆ วันนี้เขามาขอเราพรุ่งนี้เขาอาจจะไปขอคนอื่นที่เขาสื่อจิตได้จนกว่าเขาจะพ้นทุกข์พ้นกรรมและไปสู่สุขติ ท่านบอกว่าให้ลองสดวมต์และนั่งสมาธิก่อนนอนเพียง 5 นาทีให้ค่อยๆเริ่มทำทุกวันเป็นการฝึกจิตฝึกกายไปให้ตัว ไม่ได้ช่วยเรื่องพลังพิเศษอะไรหรอกเพียงแค่ให้มีสติ มีจิตที่แข็งแกร่ง เพราะถ้าเรามีสติเราก็จะใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น ไม่หลงลืม ไม่วอกแวก และก็ช่วยให้จิตใจเราแข็งแกร่งไม่คิดระแวดระวังเวลาได้ยินเสียงอะไรแปลกหรือเห็นอะไรแปลกๆเพราะว่าสิ่งนั้นที่เราเห็นหรือได้ยินอาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้เป็นเพียงจิตที่เราปรุงแต่งขึ้นมาเพราะว่าจิตเราอ่อนและก็ไม่มีสติทำให้คิดไปว่าเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น

เราชอบเรื่องการเปรียบเทียบคนเรร่อนนี้มาก อาจจะดูเหมือนงมงายแต่ก็ไม่ใช่ พระท่านยังบอกว่าคนเราเลี้ยงหมาเลี้ยงแมวให้อาหารดีๆราคาแพงๆได้แต่ทำไมกับมนุษย์ด้วยกันเองถึงจะให้หรือแบ่งปันกันไม่ได้ล่ะ อันนี้ก็จริงนะ เรามาคิดๆดูคนเรร่อนเองก็คนที่แหละแม้ว่าบางทีจะมีแบบสมประกอบและไม่สมประกอบแต่บางที่เขาก็ไม่ได้อยากจะเป็นแบบนี้ซะหน่อยเขาอาจจะเจออะไรร้ายๆมาก็เป็นได้ถ้าเราช่วยได้เล็กน้อยก็ช่วยเถิดถ้าไม่ได้ทำให้เราลำบากเดือดร้อนอะไร ตอนเด็กๆยายเราชอบให้เงิน 5บาท 10บาท ตามเท่าที่มี ยายบอกว่าช่วยไปเหอะเราไม่รู้หรอกว่าคนเหล่านี่เป็นญาติของใครหรืออาจจะเป็นญาติของเราก็ได้เป็นเรื่องที่ไม่มีใครรู้แต่อย่างน้อยถ้าเจอก็ช่วยเท่าที่ช่วยได้ ก็คล้ายๆกับที่พระท่านสอนวันนี้ถ้าเราช่วยคนเรร่อนให้มีกินสักมื้อก็ยังดีเพราะยังไงมื้ออื่นเขาก็ยังต้องต้อสู้และดิ้นรนหากินหรือบ้างที่อาจจะไม่ได้กิน เรามาคิดว่าก็คล้ายกับการทำบุญทำทานอยู่เหมือนกันถ้าเราสามารถสวดมนต์และแผ่สวนบุญหรือนั่งสมาธฺก็เหมือนเราได้ทำบุญให้กับดวงวิญญาณที่เรร่อนเขาอาจจะได้รับหรือไม่ได้รับก็แล้วแต่ว่าเราจะสื่อถึงไหมเพราะไม่ใช่ว่าให้แล้วจะได้รับเพราะบางที่ผลบุญที่เราทำก็จะย้อนกลับเขาหาเรา

บางที่เรื่องเล็กๆน้อยๆในชีวิตเราก็มองข้ามเพราะเรามั่วแต่วิ่งไม่ได้มองข้างทาง มั่วแต่รีบเร่งกับชีวิตจนลืมใช้ชีวิตที่เราอยากมี บางที่อาจลืมคนสำคัญข้างกาย หรือ อาจลืมว่าเราเองก็เป็นเพียงมนุษญ์ธรรมดาคนนึงเท่านั้นเอง