สวัสดีคุณ
ช่วงนี้ไปเดินตากฝนที่ไหนมาหรือเปล่า
ถ้าวันไหนเปียกฝน คงจะรู้สึกแย่ท้้งวันแน่เลย
พกร่มด้วยนะ ดูแลตัวเองให้ดีๆ
อย่าเจ็บอย่าป่วย
โอมเพี้ยง!
:)
วันนี้คงเป็นวันที่เหนื่อยสุดๆ
ในรอบสัปดาห์ของเราเลยละคุณ
เป็นอีกวันที่หนักแสนหนัก
เรียนหัวแทบระเบิด
ตั้งแต่แปดโมงเช้า ถึงห้าโมงเย็นเลย
วิชาส่วนใหญ่ของวันนี้เป็นคำนวณหมดเลย
ควิซแบบไม่ได้นัดหมายอีก1250ข้อ(ล้อเล่น)
ควิซแบบไม่บอกไม่กล่าวเลยตั้งสองวิชา
แต่ก็ทำได้แหละคุณ ถือว่าผ่านไปด้วยดี
แต่พอกลับถึงห้องเท่านั้นแหละ
มันรู้สึกเหนื่อยไปหมด
ยิ่งช่วงนีีอารมณ์ของเราไม่ค่อยจะคงที่เท่าไหร่
พอเหนื่อยมากๆมันก็กลับกลายเป็นซึมๆเศร้าๆไปซะงั้น
มันเหมือนเอาทุกๆเรื่องมาใส่หัว มาอยู่ในความคิดในเวลาเดียวกัน
แล้วก็เกิดเป็นความท้อใจในเวลาตามมา
เราพึ่งกลับมาสังเกตตัวเอง
ว่าเรา'ไม่ได้อินกับคำให้กำลังใจของคนอื่นเลย'
แล้ว… มันตอนไหนกัน
น่าจะเป็นตอนที่ต้องจมอยู่กับ
ความคิด ความรู้สึกที่ผิดหวังไหมนะ
แล้วไม่มีใครเป็นความสบายใจให้กับเราเลย
หรือการที่เราพยายามบอกตัวเองให้สู้ๆในแต่ละวัน
แล้วพยายามกดทับคำว่าเหนื่อยและท้อของตัวเองเอาไว้
ทั้งๆที่จริงๆแล้วเราไม่ได้อยากสู้ เราแค่อยากพักให้หายเหนื่อย
หรือการพยายามทำตัวเป็น fighter ในแต่ละวัน
ทั้งๆที่ใจเราอยากเป็นแค่ loser
ที่นอนจมอยู่กับที่นอน บนเตียงโง่ๆอยู่ทั้งวันทั้งคืน
ไปๆมาๆ
เราเองก็ไม่รู้
ว่าตัวเราเอง
เหนื่อยกาย
หรือ…
เหนื่อยใจ
ถึงเราจะบอกว่าเราไม่ค่อยอิน
แต่เราว่ากำลังใจมันก็ยังสำคัญ
ต่อการดำเนินชีวิตของคนๆหนึ่งอยู่ดีนั่นแหละ
เราว่าถ้าคนๆหนึ่งขาดกำลังใจไป
เขาคงไม่มีวันลุกขึ้นมามีไฟในการทำสิ่งอื่นใดในชีวิตแน่ๆ
บางคนอยู่ได้เพราะกำลังใจ
และกำลังใจต่อชีวิตให้
ใครคนๆหนึ่งได้อีกหลายต่อหลายวัน
จริงๆอยากบอกว่ากำลังใจมันก็มีผลกับเราเหมือนกันนะ
ลองคิดเล่นๆ ว่าถ้าสักวันหนึ่งเราไม่ได้ยินคำให้กำลังใจจากใครเลย
เราจะใช้ชีวิตแบบไหนกันนะ เราจะมีแรงขับเคลื่อนตัวเองให้พยายาม
ทำสิ่งต่างๆในชีวิตประจำวันหรือเปล่า เราจะลุกขึ้นมาต่อสู้กับเรื่องยากๆไหมนะ
พอกลับมาคิดแล้ว
มันทำให้ใจเรานุ่มฟูขึ้นมากนะ
จากที่เคยบอกว่าไม่อิน
มันกลับยิ้มไม่หยุดเลย
เวลาได้อ่านข้อความเล็กๆน้อยๆจากพวกคุณ
คือไอ้ยอนมันมาจากใคร
ขอบคุณมากๆนะ
ขอให้ทุกวันเป็นวันที่ดี
:)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in