...เมื่อยามบ่าย มีลาสีเทาตัวหนึ่งกำลังเล็มหญ้าข้างบ่อน้ำ มันเหลือบมองเห็นปราสาทสูงตระหง่านข้างหลังเขาวงกต มันคิดว่าที่ปราสาทต้องมีบ่อน้ำที่ใหญ่กว่านี้แน่
เจ้าลาสุดเชื้องช้าก็เดินแบกสมองอันโง่เขลาของมันเข้าไปในเขาวงกต แต่แล้วมันก็หลงทาง จนเจอกระต่ายตัวหนึ่งขนปุกปุยสีขาวมันถามว่า
"นี่เจ้ากระต่ายน้อย เจ้ารู้ทางไปปราสาทหรือไม่?"
"รู้สิ ฉันมีแผนที่นะ" กระต่ายน้อยยิ้มแป้นเวลาผ่านไปโคตรเง้าศักราช เจ้าลาก็ยังไม่ไปถึงปราสาทเสียที
"นี่มันไกลมามากแล้วนะ ข้าคิดว่าเจ้าดูแผนที่ไม่เป็นหรอก" เจ้าลาหงุดหงิด
"ข้าขอโทษข้าไม่ได้ไปที่นั่นนานแล้ว" กระต่ายน้อยสีขาวคอตกและแล้วก็มีกระต่ายสีม่วงโผล่มาอีกตัว
"โอ๊ะโอ เจ้าลาจ๋า มากับข้าสิ ข้ามีแผนที่นะ แถมข้าเคยไปปราสาทบ่อยด้วย
"เจ้าลากับกระต่ายสีม่วงก็พากันออกเดินทางได้ชาติเศษก็ยังไม่ถึงเสียที
"นี่เจ้าแกล้งรู้ทางหรอเนี่ย เจ้ากระต่ายโง่!" เจ้าลาตะคอกใส่
"ข้าขอโทษข้าไม่ได้ไปที่นั่นนานแล้ว" เจ้ากระต่ายสีม่วงเสียงกระเส่า
และแล้วก็มีกระต่ายสีส้มโผล่มาอีกตัว
"นี่ๆเจ้าลามากับข้าสิ ข้ามีแผนที่ทางลัดนะ" จากนั้น เจ้าลาก็ออกเดินทางตามกระต่ายสีส้ม จนมาเจอทางตัน
"เอ๊ะ ไหนบอกว่านี่เป็นทางลัด ทำไมไม่ถึงปราสาทเสียที "
"ข้าขอโทษข้าไม่ได้ไปที่นั่นนานแล้ว" เจ้ากระต่ายสีส้มคิ้วขมวด
จนกระทั่งมีกระต่ายสีชมพูตัวหนึ่งวิ่งผ่านมา
"นี่ๆเจ้าลา มากับข้าสิ ข้ามีแผนที่อิเล็กทรอนิกส์"
"ว้าว วิเศษไปเลย งั้นไปกันเถอะ"เวลาผ่านไป 2 ทศวรรษ เจ้าลาก็ยังไม่ถึงปราสาทเสียที
"นี่เจ้าดูแผนที่ไม่เป็นหรือไง เจ้ากระต่ายโง่! ทำไมข้าไม่ถึงเสียที" เจ้าลาโมโหร้าย
"ข้าขอโทษข้าไม่ได้ไปที่นั่นนานแล้ว" เจ้ากระต่ายสีชมพูกล่าว
"ให้ตายสิ! ข้าเคยเจอกระต่ายมา 4 ตัว ก็ไม่มีตัวไหนดูแผนที่เป็นสักตัว ถ้าข้าเจอกระต่ายตัวถัดไป ข้าขอเจอกระต่ายที่ดูแผนที่เป็น!"
"ถ้าอย่างงั้น เอาแผนที่อิเล็กทรอนิกส์ของข้าไปนะ ข้าให้เจ้า" เจ้ากระต่ายน้อยสีชมพูรู้สึกผิดพลางยื่นของอันล้ำค่าสุดท้ายในชีวิตของมันให้เจ้าลา
และแล้ว เจ้าลาก็ถึงปราสาทเพราะแผนที่อิเล็กทรอนิกส์ของเจ้ากระต่ายน้อยสีชมพู โดยที่มันไม่รู้สึกผิดเลยที่เคยพูดจาไม่ดีกับผู้ที่เคยให้ความช่วยเหลือมัน...
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in