สมศรี เป็นปลาหางนกยูงชนิดหนึ่ง หางสีครามและมีพุงป่องๆยื่นออกมาเหมือนสตรีมีครรภ์ วันที่สมศรีต้องโยกย้ายสำมะโนครัวจากประมงขายปลาย่านราชภัฏอุบล มาอยู่ในตู้กระจกขนาด 2 หน้ากระดาษ A4 มาเรียงต่อกันเป็นแนวยาว

ชื่อนี้อิฉันได้ Inspriฯ มาจากอาจารย์ฝ่ายปกครองท่านนึงที่เป็นตำนานในโรงเรียน น.หนู แถวหอนาฬิกา ใกล้ๆย่านราชภัฏอุบลด้วยเช่นกัน เพราะว่าอาจารย์มีความเป็น Bipolar สูง เดี๋ยวยึดถุงเท้า เดี๋ยวอะลุ่มอล่วยแบบดื้อๆ

อิฉันสังเกตว่าปลาตัวนี้ เดี๋ยวว่ายน้ำปกติ เดี๋ยวดิ่งหางลอยคอเหมือนคนสวมชูชีพแต่ไม่โงหัวออกมาให้พ้นน้ำ สักพักนึงนางจะไปตอดเครื่องสูบออกซิเจนราวกับว่าตัวเองเป็นสาวบริสุทธิ์ ที่โดนชายฉกรรจ์ซูนแขนก็สะบัดสะบิ้ง เด้งออกเด้งเข้าอยู่หน้าท่อสูบ

เมื่อโรยอาหารเม็ดหลากสีบางทีก็รีบตอดแย่งอาหารก่อนปลาตัวอื่นๆ บางทีก็ไม่แยแสก้อนโปรตีน 3 สีนั่นด้วยซ้ำ ก่อนอื่นต้องขอย้อนเล่าไปเมื่อวันที่ซื้อปลามา 9 ตัวก่อน มีปลาทอง 2 ตัว รวมกับหางนกยูง 7 ตัว เนื่องจากไม่มีตู้ปลาเป็นทางการ จึงต้องใช้เหยือกน้ำและโหลใส่ขนมไปแก้ขัด

เมื่อเห็นอาการไม่ดีของสมศรี อิฉันจึงส่งข้อความไปบอกหมุย หมุยไม่รอช้า ประทับร่างทรงเป็นหมอชันสูตรปลาโดยทันที หมุยบอกว่าสมศรีและปลาตัวอื่นต้องการพื้นที่ พรุ่งนี้ไปซื้อตู้ปลากับเครื่องสูบออกซิเจนด่วน ตายห่าละ ชะล่าใจอยู่นานเพราะไม่เคยเลี้ยงปลามาก่อน

บ่ายโมงวันรุ่งขึ้น อิฉันกับหมุยรีบบิดน้องจอยมุ่งหน้าไปย่านวารินโดยทันที ร้านลุงขายปลาขาประจำของหมุยปิด ก็ต้อง Show Must Go On ไปร้านที่ 2 อิฉันขอขนานนามร้านนี้ว่า "ป้าเฉื่อยขายปลา"

อิฉันกับหมุยเข้าไปในร้านมืดๆสว่างพอสลัวๆที่เต็มไปด้วยตู้ปลานานาชนิดๆ ที่พอจะมีช่องทางเดินไม่ถึงครึ่งเมตร เอาเป็นว่ายืนสองคนก็จะได้เสียกันอยู่แล้ว

ป้าเฉื่อยรูปร่างผอม เหี่ยวเล็กน้อยหนังติดกระดูก แต่ก็ยังถือว่าแซ่บได้อยู่ ผมยาวแซกกลางประบ่า น้ำเสียง Monotone ดูใจเย็นและเดินไปทั่วร้าน พลางๆหาสินค้าที่หมุย Request ไป

ตู้ปลา 150 + เครื่องสูบออกซิเจน 50 + มอเตอร์ 50 + ไม้ตักปลา 15 สรุปโดนไป 265 บาทไทย (ราคาโดยประมาณเพราะลืม) (ตู้ปลาอัน 150 น่ะ รั่ว จึงต้องเอาไปเคลมใหม่ เป็น 200 ขนาดใหญ่กว่าเดิมและขี้เกียจเล่าตอนเอาไปเคลมรอบ2)

เมื่อได้ของครบก็มุ่งหน้าไปส่งหมุย ซึ่งหมุยก็ยังมีจอกแหนติดไม้ติดมือมาให้ 2 ดอก ส่งท้ายว่าถ้าอยากได้เพิ่มก็หาขโมยเอาที่บ่อปลาหน้าโรงอาหารหอใน เมื่ออิฉันไปก็เห็นว่าน้ำขุ่นมากเลยไม่ขโมยดีกว่า

กลับมาที่สมศรี แม้นว่าจะได้อยู่ในตู้ปลาสมใจอยากแล้ว วันรุ่งขึ้นนางก็นอนแน่นิ่งอยู่ก้นตู้ปลา โดยมี "ไมเคิล" ปลาทองที่ตัวใหญ่ที่สุด และAlert ตลอดเวลา (Inspriฯ ชื่อ อ.ไมเคิล คณะศิลปศาสตร์) คอยใช้ปากงัดตัวสมศรีให้ลุกมาเล่นด้วยกัน

นั่นเป็นวันสุดท้าย ที่ได้ร่ำราสมศรีโดย Roomate บอกว่า ให้ฝังศพน้องด้วย อิฉันเสียใจและเว้าวอนต่อสมศรีเป็นอย่างมาก จึงตัดสินโยนร่างไร้วิญญาณของสมศรีออกนอกระเบียง จบ!