เมื่อคืนนี้เวลาเที่ยงคืน อิฉันเหม่อมองท้องฟ้าสีดำที่ปกคลุมอยู่ทั่วสารทิศ แสงจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่สาดส่องหน้าต่างอยู่รำไรผนวกกับแสงสีขาวจ้าจากโคมไฟสีฟ้าพาสเทลของอิฉันที่ตั้งอยู่มุมขอบโต๊ะคอมพิวเตอร์ทางด้านขวามือ

อิฉันรู้สึกว่าคืนนี้ช่างวังเวง เงียบสงัดเป็นพิเศษไม่มีแม้กระทั่งเสียงรถราที่แล่นไปมาหน้าบ้าน ทั้งๆที่บ้านอิฉันอยู่ห่างจากถนนใหญ่ 3 เมตรครึ่ง แต่ก็ช่างประไร ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่างาน Part Time ที่ Boss สุดที่รักของอิฉันบอกเอาโต้งๆตอนทุ่มนึงว่างาน Dead Line วันพรุ่งนี้ไม่เกินเที่ยงคืน อิฉันจึงต้องรีบปั่นโดยพลัน

ตี 1.47 นาฬิกา เสียงกรีดร้องของเด็กน้อยที่โฮลั่นมาจากข้างบ้าน ในขณะที่อิฉันกำลังละเลงปลายนิ้วมือบนคีย์บอร์ดแบบ Fast & Furious อยู่นั้น อิฉันจึงหยุดชะงักและขอทำการเสือกเล็กน้อยพอเป็นพิธี จากนั้นก็ชะโงกหน้าด้วยความฉงนผ่านทางหน้าต่างที่ติดกับโต๊ะคอม

ปรากฏว่าน้องนะโม เด็กชายวัย 3 ขวบที่นั่งอยู่บนอ้อมแขนผู้เป็นแม่ และถูกปลอบประโลมด้วยการลูบหลังพร้อมทั้งเดาะแขนขวาขึ้นลงเป็นกระดานหกให้ลูกนั่ง มือซ้ายประคองตัวเด็กน้อยไว้ไม่ให้ล้ม เห็นเป็นเช่นนั้น อิฉันคิดว่าเป็นเรื่องปกติที่เด็กน้อยวัยไร้เดียงสาจะร้องไห้กลางดึก จากนั้นอิฉันก็ทำงานต่อโดยไม่สนใจอะไร

ตี 2 กลิ่นธูปหอมโชยมาจากทางหน้าต่าง อิฉันคิดว่าน้ำอบไทยสำหรับเล่นสงกรานต์ที่อิฉันซื้อมาคงปิดฝาไม่สนิทเป็นแน่ แต่พอเหลือบดูขวดก็ยังคงตั้งปกติไม่รั่วไหลอันใด ดังนั้น อิฉันจึงควักใช้สัญชาตญาณความเป็นหมาในตัว ดมดอมทิศทางของกลิ่นหอมอันรัญจวนที่ว่า เพื่อหาต้นทางของกลิ่น

อิฉันพบว่ามันมาจากทางบ้านน้องนะโมหรือบ้านแป้งปลื้ม เมื่อชะโงกหน้าส่องดูอีกที บ้านหลังนั้นเปิดไฟสว่างจ้าทั่วบ้าน ส่วนปลื้มกับแป้งก็เสียงดังเจี้ยวจ้าวจน ตี 3 มันทำให้อิฉันสงสัยว่าบ้านหลังนี้ต้องมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากลเป็นแน่

พอฟ้าเริ่มสาง อิฉันหยีตาบนใบหน้ามันเคอะ หัวฟูไม่เป็นทรง ดันร่างหนาๆของตัวเองออกจากที่นอน คว้านาฬิกาอะนาล๊อกตั้งโต๊ะเรือนเล็กสีดำทรงวินเทจที่ตั้งอยู่หน้าตู้ปลามาดู พบว่าตอนนั้นเป็นเวลา 9 โมง 5 นาที อิฉันได้ยินเสียงเจี้ยวจ้าวของปลื้มอีกครั้ง ทำให้ตกใจว่า บ้านนี้ไม่นอนกันจนเช้าเลยรึไง

พอถึงบ่าย หลังจากที่อิฉันไป Shop ที่ซุ่นเฮงมาก็เจอปลื้มและแป้ง อิฉันจึงถามถึงเหตุการณ์เมื่อคืนกับทั้งสอง ปลื้มก็ตอบหน้าตาเฉยว่า "จุดธูปเพื่อบอกเขาเฉยๆ น้องจะได้ไม่ร้องไห้" อิฉันขนลุก เขาคือใคร? อิฉันยังถามย้ำอีกว่า "จุดธูปบอกอะไรนะ?"

แล้วแป้งก็ตอบสวนน้องชายตัวเองว่า "ไม่รู้จุดไปทำไม ไม่รู้เหมือนกัน"
เอ้า อิผี อยู่บ้านหลังเดียวกันไหมวะเนี้ย แต่นั่นก็เป็นสัญญาณเล็กน้อยที่อิฉันมีความเชื่อแบบห้าสิบห้าสิบ เพราะวิทยาศาสตร์ที่เรียนมาตอนมอปลายยังค้ำคออยู่ ต่อจากนี้ก็จะรีบนอนก่อนตี 2 ละ...