กูเป็นไทแล้วโว้ยยยยย ไอ่สาสสสส 5555

คำส่งท้ายขนาดนี้ก็บอกไม่ได้ว่ามันดีหรือมันแย่นะหาที่เปรียบเทียบไม่ได้ ไอ่เราจบมาก็เพิ่งทำงานที่แรกเรียกได้ว่าคงจดจำขึ้นใจเพราะเป็นที่ที่ให้เราได้เรียนรู้สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตก็คือการรู้จักตัวเอง ทำงานได้ไม่ถึงปีสภาพจิตใจมันก็ดิ่งลงเหวหาปลายทางไม่ได้ มองอะไรมันก็ว่างเปล่าไปหมด ย้อนกลับไปคิดถึงขั้นกลัวตัวเองเลยว่าถ้าเป็นบ่อยๆแล้วระยะเวลาที่ตกอยู่ในสภาวะแบบนั้นมันนานขึ้นเราจะทำอะไรที่ไม่ได้ผ่านการนึกคิดหรือเปล่าเลยตัดสินใจไปหาจิตแพทย์ซึ่งเป็นอะไรที่คิดถูกมากกกกก การคุยนิสัยตัวเองเรื่องตัวเองให้คนอื่นฟังมันทำให้เรารู้จักตัวเองมาขึ้นขนาดนี้เลยหรอวะ แบบมีชีวิตมา24-25ปี ทำไมกูเพิ่งมารู้จักตัวเองตอนนี้ งง!