สวัสดี ตอนนี้ฉันกำลังลอยเคว้งในอวกาศในห้วงเวลาที่มืดมิด ไร้เสียง ไร้อากาศ 

แต่ยังหายใจ .. เพราะมีชุดอวกาศอยู่ ฉันจึงปลอดภัย

บางอย่างมากระทบข้างหลังฉันอย่างแรงแต่ไม่มากพอที่จะทำให้ชุดเสียหาย โชคยังดีที่เป็นอุกาบาตขนาดเล็ก

คิดว่ามันน่าจะใหญ่ประมาณหนึ่งกำปั้นมือของฉัน

ฉันพยายามผลักให้อุกาบาตพ้นวงโคจรของฉัน หลบหลีก ทั้งมือและขาปัดปายเพื่อไม่ให้อุกาบาตเข้ามาโดนชุดของฉัน

มากมายไม่สิ้นสุดมันเข้ามาหาฉันไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

ฉันเหนื่อย

เหนื่อยกับการผลักการหลบหลีกแล้ว ฉันจึงหยุดทุกอย่าง

อุกาบาตกระทบร่างกายของฉันทุกส่วนบางครั้งก็เจ็บ บางครั้งก็ไม่รู้สึกอะไร

แต่ทุกๆครั้งที่มากระทบตัวฉันจะลอยไปข้างหน้านิดหน่อย ตามแรงที่มากระทบ

ไปข้างหน้า ทีละนิดทีละนิด

ไคว่คว้าแวกวาย ดิ้นร้นกลับเข้ายานอวกาศ

โหยหาความสบายใจที่ได้ฝากไว้ข้างในนั้น.