散らばっちまったアイデンティティーが

気づかぬうちに　形になった

光を纏った水しぶきが

時間をかけて落ちるのを見た

ตัวตนที่หล่นหายกระจายอยู่เกลื่อนกลาด

กลายเป็นรูปเป็นร่างอื่นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

เพียงพ้นเสี้ยวเวลาของสายน้ำกระเซ็นทอประกาย

ก็พลันจมดิ่งหายไปลับตา

何気ない日々の夜に

ひょんなことから迷いこんだ

見慣れたものは　何一つ無いな

「どうやって僕の居場所に気づかせよう」

ค่ำคืนวันธรรมดา ๆ กับการมาถึงของบางสิ่งที่ไม่ได้คาดคิด

ช่างสับสนอลหม่าน

สิ่งที่คุ้นตาไม่มีเลยสักอย่าง

พื้นที่ที่รู้สึกว่าตัวเองมีตัวตน ผมจะค้นหามันเจอได้ทางไหน 

*hook

手を挙げて　叫んでいるのを

誰かがきっと見ているから

怖がらないで　貴方は貴方の

生命だけを輝かせて

เพียงโบกมือขึ้น ร้องตะโกนออกมา

คงมีใครสักคนมองเห็นแน่นอน

อย่าหวั่นเกรง

เพียงเปล่งประกายแสงแห่งการมีตัวตนอยู่ของคุณ

奪われちまったバイタリティーが

気づかぬうちに　形になった

汚れを纏った言霊が

時間をかけて澄んでいくのを見た

กำลังวังชาแห่งการมีชีวิตถูกชั่วชิง

กลายเป็นรูปเป็นร่างอื่นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

พลังซ่อนเร่นเหนือการควบคุมที่แปดเปื้อน

เมื่อพ้นเวลาก็ถูกชะล้างหายไป 

この“時”に抱く感情を

言葉にするには勿体無いな

ถ้อยคำแทนความรู้สึกที่ถูกพำนักผ่านช่วงเวลา

หากเอ่ยเป็นคำพูดก็รังแต่จะเปล่าประโยชน์

失わぬように　傷付かぬように

盾と剣を握りしめた

僕の世界と

กระชับโล่และดาบเอาไว้กับตัวแน่น

เพื่อไม่ให้ตัวเองตายหรือได้รับบาดเจ็บไปเสียก่อน

และนี่ คือการต่อสู้ไปพร้อมกับโลกของผม

手を挙げて　銃声が響いた

誰かがきっと泣いているから。

怖がらないで

掲げた誓いを果たす為に戦ってくれ

ยกมือขึ้นมา หวั่นเกรงด้วยเสียงไกรปืน

อาจมีใครสักคนกำลังหลังน้ำตา

อย่าหวั่นเกรง

ลุกขึ้นสู้ จงทำคำมั่นสัญญาตามที่วางธงไว้ให้สำเร็จ

.

.

手を挙げて　叫んでいるのも

誰かがきっと見ているから

怖がらないで　貴方は貴方の

生命だけを

ยกมือขึ้นมา ร้องตะโกนออกมา

คงมีใครสักคนมองเห็นคุณอย่างแน่นอน

อย่าหวั่นเกรง

คุณ ก็คือคุณ ผู้เป็นเจ้าของแห่งการมีตัวตนอยู่ของตัวเอง

.

.

いつまで　悲しんでいるの？

ここでちゃんと見ているから

もう泣かないで　霧が晴れたら

虹の元へ歩いてみよう

จะต้องโศกเศร้าไปอีกนานแค่ไหนล่ะ 

จากตรงนี้ไป ก็คงมองเห็นอะไรๆ ได้ชัดเจนขึ้นมาแล้ว

อย่าร้องไห้อีกเลยนะ เมฆหมอกได้จางหายไปแล้ว

มาเดินไปบนสายรุ้งจนสุดขอบฟ้ากันเถอะ 

雨が上がった 

空が見えたら

傷が癒えたら

歩いてみよう

เมื่อฝนหยุดตกแล้ว

และหากท้องฟ้าเริ่มสดใส

หรือบาดแผล ถูกรักษาให้จางหายไปได้

มาลองเดินออกไป เผชิญหน้ากับทางตรงนั้นกัน