กลับมาโกงความตายซ้ำ ๆ กับค่ายใหม่ คิดดูแล้วก็เป็นเกมที่ไม่ยอมแพ้จริง ๆ

คนที่ชวนกลับมาเล่นก็พี่ชายเรานั่นแหละ

แต่เล่นไม่นานมันก็หาย ทิ้งกิลด์ไว้พร้อมกับชื่อ PROXIMITY ให้เราเป็นคนสานต่อ

บอกตรง ๆ ว่าตอนแรกก็หายตามไปเหมือนกัน โดยมีเพื่อนที่ชื่อ ช. เป็นคนดูแลต่อ

แต่ไปไม่นาน...เราก็กลับมาเล่นเกมนี้อีกครั้ง และได้รู้จักกับสมาชิกใหม่ที่ ช.พามา

ด้วยความเป็นเกมอ่ะเนอะ ผู้หญิงก็หายากอยู่ล่ะ

สวยไม่สวยไม่รู้แหละ แต่เมื่อคุณเป็นผู้หญิงในกลุ่มที่มีแต่ผู้ชาย

คุณจะโดดเด่นทันที

เล่นเกมมันต้องคุยกันนะคุณ ซึ่งช่วงนั้นก็ใช้ Garena Talk กัน 

เข้าห้องทีก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตู Knock Knock+

พอได้คุยกันระหว่างเล่นเกม เกมมันก็ยิ่งสนุกและก็ค่อย ๆ ผูกพันกันมากขึ้น 

จนกระทั่ง Garena Talk มันห่วย เลยต้องย้ายมาคุยใน Line แทน

การมีไลน์ส่วนตัว ทำให้โลกของเกมมันค่อย ๆ ทับซ้อนกับโลกของชีวิตจริงมากขึ้น

เราสนิทกับพี่คนหนึ่งมาก เขาชื่อพี่ ม. เป็นผู้หญิงไม่กี่คนที่อยู่ในกลุ่มเกมนี้ด้วยกัน

เราสนิทแบบสนิทมาก คุยกันบ่อย เล่นด้วยกันก็บ่อย เพราะอยู่ในช่วง Gap ที่พี่เขาเรียนจบพอดี

ยิ่งผู้หญิงในกลุ่มค่อย ๆ หายไปจนเหลือเราแค่สองคน ก็ยิ่งทำให้เราโคตรจะสนิทเลย

ความเป็นผู้หญิงทัศนคติดี คิดบวก ทำให้เราค่อนข้างกันคุยกันรู้เรื่องและคุยถูกคอ

ภายนอกเราดูต่างกัน เพราะพี่เขาเป็นผู้หญิงที่มีนิสัยเป็นผู้หญิงกว่า งอแงบ้าง เอาแต่ใจบ้าง ไม่ค่อยทันคน ขี้เบื่อ บ้าแฟชั่นในเกม แพ้ของน่ารัก และพร้อมเปย์ไม่อั้น

ขณะที่เราเป็นคนห่าม ๆ ลุย ๆ ง่าย ๆ ด่ากับพวกผู้ชายไฟแลบ ไม่ค่อยสนเรื่องการแต่งตัวละครในเกม ไ่ม่ค่อยเปย์ เพราะชอบเล่นสายฟรี เป็นคนเข้าใจง่าย สบาย ๆ

ถึงภายนอกจะดูต่างกัน แต่ภายในเราทั้งสองคนกลับรู้สึกว่าเหมือนกัน คล้ายกัน และทำให้สนิทกันแบบที่ไม่เคยสนิทกับใครได้มาก่อน

รู้ตัวอีกทีก็รู้จักกันเกือบปีล่ะ

นานมากพอจนคนในเกมนี้หายไปเกือบหมด

สุดท้ายก็ต้องโบกมือบ้ายบาย

ลาก่อนนะ...ดราโกนิก้า