อวัยวะใช้รับรู้กลิ่นของมนุษย์คนนึง ซึ่งคือผมนั่นเอง

“ดีจัง” ผมพูดกับตัวเอง

ขณะกำลังรินน้ำร้อนไหลเป็นสายสวยงาม

ลงสู่ดริปเปอร์กาแฟที่ตระเตรียมไว้พร้อมแล้ว

น้ำร้อนไหลผ่านเมล็ดกาแฟบดเบอร์7 ที่รองด้วยฟิลเตอร์กาแฟ

ค่อย ๆ ไหลลงสู่เหยือกแก้วเป็นจุดสุดท้าย

แต่ทว่ากาแฟแก้วนี้จะอร่อยไหม
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมก็บอกไม่ได้ แต่ชอบนะ

ชอบเรื่องราวของมัน
ชอบกระบวนการของมัน
ทุกโพรเซสล้วนต้องเอาใจใส่
ตั้งแต่การปลูกจนถึงเทกาแฟจากเหยือก
ดริปลงไปในแก้วที่เตรียมไว้เพื่อจะดื่ม

เรื่องรสชาติผมทำไม่ซ้ำกันสักวัน ฮ่า ๆๆ
ทำไงได้ล่ะ มันยากอยู่เหมือนกัน

แต่วันไหนทำอร่อยผมก็จดวิธีไว้
ก็เพราะเผื่ออยากกินแบบนี้อีก

สิ่งไหนมีเรื่องราวผมว่ามันสำคัญเสมอ
แต่ว่าตอนแรกว่าจะเขียนอะไร ลืมแล้ว
เขียนไปเขียนมา มางี้ได้ไงวะ ฮ่า ๆๆๆ

บางทีชีวิตก็เหมือนกาแฟ … แน่ะ
ไลฟ์โค้ชหรอเราอะ ไม่เอาโว้ยยยย