‘ความรวดเร็ว’งั้นเหรอ?

          ความรวดเร็วของคุณน่ะนิยามว่าอะไรกันล่ะ?

          ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณนิยามมันไว้แบบไหนบ้าง

          แต่สำหรับผมแล้วความรวดเร็วที่ว่านั่นคงหมายถึงความรวดเร็วที่ผมตกหลุมรักบูซึงกวาน

          เพียงแค่เขาโบกมือและยกยิ้มขึ้นมา

          ผมก็ตกหลุมรักเขาเสียแล้ว

            “พี่ซอกมิน”น้ำเสียงหวานที่เอ่ยขานชื่อเขาอย่างเคยชินพร้อมกับโบกไม้โบกมือให้อีกฝ่ายอย่างสนิทสนม

            “ว่าไง ซึงกวาน”

            “อะ ผมให้”

          หลังจากเอ่ยตอบคนน้องอย่างเคย แล้วจู่ๆมือป้อมๆนั่นก็ส่งแก้วโกโก้เย็นของโปรดมาให้คนตัวโตยิ้มพร้อมกับเอื้อมมือไปรับมันและส่งยิ้มหวานให้เด็กน้อยที่เขาเอ็นดูเสมอมาก่อนที่บทสนทนาอันน่าเบื่อจะจบ เขาก็เป็นฝ่ายเอ่ยปากชวนรุ่นน้องไปเดินเล่น

           และเด็กน้อยคนนั้นก็ตอบตกลงเสียซะได้

          “นี่คือที่โปรดพี่งั้นเหรอ?”

            เมื่อทั้งคู่ก้าวเท้าเข้ามาในส่วนของสวนเล็กๆที่เงียบสงบแล้วบูซึงกวานจึงเอ่ยปากถามอีซอกมินพร้อมจ้องตาอีกฝ่ายเพื่อเค้นคำถาม ทว่า ซอกมินกลัยไม่ตอบคำถามนั้นแต่เขากลับยื่นอะไรบางอย่างให้

            และสิ่งนั้นก็คือช่อดอกไม้ ไงล่ะ

            ไม่มีคำพูดใดๆ ตอบกลับรอบตัวเงียบสงัดมีเพียงแค่เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น

            “เป็นแฟนกับพี่นะ”

           และท่ามกลางสายลมนั้นก็มีเสียงเล็กตอบกลับมาว่า

“ครับ”