ปกสวยตะโกน คลาสสิกมาก

If We Were Villains เป็นนิยายแนวระทึกขวัญและสืบสวนสอบสวน มีหมวดย่อยเป็น "dark academia" -- ฉันไม่รู้ว่ามีคนแปลไทยหมวดหมู่นี้ไปหรือยัง แต่อธิบายโดยง่ายคือ หนังสือแนว dark academia เป็นหนังสือที่มีฉากหลังเป็นโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยเก่าแก่ในประเทศตะวันตก ตัวละครจะเรียนคณะสายมนุษยศาสตร์ เช่น ภาษา วรรณกรรม ประวัติศาสตร์ หรือการละคร นิยายประเภทนี้จะromanticizeการเรียน ความขัดแย้งระหว่างตัวละคร และมักมีเรื่องฆาตกรรมและสืบสวนเข้ามาเกี่ยวข้อง (นั่นแหละ! ความสนุก!)

(จริง ๆ แล้ว dark academia ก็ถือเป็นไลฟ์สไตล์หรือ aesthetic อย่างหนึ่ง ที่รวมเรื่องอื่นนอกจากหมวดหมู่นิยายด้วย ไว้มีโอกาสฉันอาจจะมาเขียนเพิ่ม)

กลับมาที่หนังสือเล่มนี้กันต่อ เรื่องเปิดมาด้วยฉากที่โอลิเวอร์ มาร์คส์ ออกจากเรือนจำ หลังจากถูกจำคุกในคดีฆาตกรรม คนที่มารับเขาก็คือนักสืบโคลบอร์นที่จับเขาเข้าคุกเมื่อสิบปีที่แล้ว ตลกร้ายจริง ๆ แฮะ

การเล่าเรื่องของนิยายจะตัดฉากไปมาระหว่างบทสนทนาของโอลิเวอร์กับโคลบอร์นในเวลาปัจจุบัน และเรื่องเล่าของโอลิเวอร์เมื่อสิบปีก่อนหน้า การตัดฉากแบบนี้อาจจะทำให้อ่านยาก แต่ผู้เขียนเรียบเรียงบทสนทนาและflashbackแตกต่างกัน ทำให้ผู้อ่านไม่สับสน (อย่างน้อยฉันที่อ่านหนังสือตามพล็อตไม่ค่อยทันยังไม่งง (ฮา))

ฉากหลังของ If We Were Villains คือวิทยาลัย Dellecher Classical Conservatory ในรัฐอิลลินอยส์ สหรัฐอเมริกา วิทยาลัยนี้ขึ้นชื่อด้านการแข่งขันทางศึกษาที่เข้มข้น โดยผู้ที่ทำคะแนนไม่ผ่านเกณฑ์ โดยเฉพาะเอกการละคร จะโดน "คัดออก" ทุกปี (ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตัวเองที่เครียดกับการเรียนดันมาอ่านนิยายที่เครียดกับการเรียนอีก) นักเรียนเอกการละครที่อยู่รอดมาจนปีสุดท้ายมีด้วยกัน 7 คน--โอลิเวอร์ ริชาร์ด อเล็กซานเดอร์ เจมส์ เวร็น เมเรดิธ และฟิลิปา ดูจากภายนอกแล้วพวกเขาทั้งเจ็ดคนดูรักกันดีเพราะผ่านการเรียนโหด ๆ มาสามปี แต่จริง ๆ ไม่เลย ไม่เลยสักนิด ทุกคนในกลุ่มหมั่นไส้ริชาร์ดเพราะเขาโดดเด่น ได้รับบทดี ๆ ในการแสดงตลอด แต่หลังฉากเป็นมนุษย์ (ขอโทษนะ) d_ckhead แม้แต่กับเมเรดิธที่เป็นแฟนตัวเอง

(เป็นฉัน ฉันก็หมั่นไส้ อ่านแล้วอยากปาหนังสือทิ้งตอนไอ้หมอนี่ออกมา แต่หนังสือมันแพงน่ะ)

จากที่เล่าคร่าว ๆ เกี่ยวกับ dark academia ไป คงเดาได้กันว่าเกิดอะไรขึ้นและจบลงอย่างไร แต่ฉันจะไม่ลงลึกเนื้อหาส่วนนี้ละกัน เดี๋ยวจะสปอยหนักเกิน

จุดหนึ่งฉันชอบคือ เอกการละครที่นี่แสดงแต่ละครของเชคสเปียร์เท่านั้น เลยมีบทประพันธ์อยู่ในนิยายหลายจุดมาก แม้แต่ตัวละครก็คุยกันเป็น "ภาษาเชคสเปียร์" หลายครั้ง มันอาจจะดูน่าเบื่อและ pretentious แต่ฉันที่ไม่ค่อยอินเชคสเปียร์ยังเอนจอยนิยายตามได้ คนที่ไม่ได้รู้เรื่องมาก่อนก็สนุกตามได้เหมือนกัน ถึงต้องแปลอังกฤษเป็นอังกฤษแล้วก็เป็นไทยก็เถอะ แต่คนที่อ่านบทประพันธ์หรือเรียนเกี่ยวกับเชคสเปียร์มาน่าจะอินมาก (ไม่ใช่ฉันหรอก เรียนวิชาพื้นฐานยังอ่านกลอนไม่แตกเลย...)

โดยรวมแล้วฉันโอเคกับ If We Were Villains มาก เทียบกับนิยายอีกเล่มในหมวดหมู่เดียวกันที่ทำฉันอกหักมาแล้ว (ฮา) ตัวละครหลักทุกตัวมีมิติ มีพัฒนาการ ภาษาไม่ยากยกเว้นท่อนที่เป็นกลอน TT อ่านบรรยายฉากต่าง ๆ แล้วจินตนาการตามได้ บางจุดอาจจะ cliché นิดหน่อย แต่ปล่อยผ่านได้ อ่านเรื่องนี้รวดเดียวจบ เอาไปเลยสี่ดาว