ในที่ต้องการปลกปล่อยความต้องการ ก็เข้าเมืองใป

แม้ค่าของความสำราญนั้นจะไม่ไม่ถูกเลย...

ความกระสั่นที่ถูกปิดเกลียว เพราะคำสอนให้สวมเปลือกนอก

ชีวิตนั้นแสนสั้น มนุษย์เอ๋ย จงมีความรักเถิด

มีชีวิตอยู่โดยท่องจำสิ่งที่เรียกว่าสามัญสำนึก ทีละอย่างๆ เพื่อที่จะก้าวเป็นผู้ใหญ่

แต่ในชีวิตจริงๆมีแต่เรื่องที่ช่างหัวมันไปก็ได้ทั้งนั้น

ไม่เจออะไรที่สำคัญจริงๆเลย

ความร่วมมือต่อสังคม ก็ไม่ได้ไม่ถนัดอะไร

พอจินตนาการมันเพ้อ ก็กลัวจนไม่กล้าออกไปเดินข้างนอก

การก้าวไปโลกนั้นมันไม่ยากเย็นนักหรอก

ชีวิตนั้นแสนสั้น มนุษย์เอ๋ย จงมีความรักเถิด

มีชีวิตอยู่ โดยเชื่อคำพูดของผู้ใหญ่อย่างโง่งมไม่เคยเคลือยแคลงใจมาตลอดแต่พอแอบลอบมองไปเบื้องหลัง จึงพบว่ามันเป็นแผนการของโลกที่เพ้อพกแทบจะไม่เจอความจริงใดในนั้นเลย

การก้าวไปโลกนั้นมันไม่ยากเย็นนักหรอกชีวิตนั้นแสนสั้น มนุษย์เอ๋ย จงมีความรักเถิด

แสนสั้น มนุษย์เอ๋ย จงมีความรักเถิด

เมื่อคืนก็มีเพื่อนร่วมชั้นผูกคอตาย...