ความสัมพันธ์ที่แสนสั้น คลุมเครือ
และเป็นไปไม่ได้
ชีวิตของเราวนเวียนใกล้กันมาหลายปี
เราแค่รู้จักชื่อกัน แต่ไม่ได้สนใจกันและกัน
เราจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าคุยกันครั้งแรกเมื่อไหร่
รู้ตัวอีกทีคือการอยู่ใกล้เขาทำให้เราสบายใจ
เราคิดว่าเรารู้สึกมาตลอด แต่ไม่เคยยอมรับมัน
ในวันที่เรียนจบ เราคิดว่าเราคงไม่เจอกันอีก
มันดีแล้ว ในการจะหยุดความรู้สึกตัวเองไว้แค่นั้น
แต่ก็มีวันหนึ่ง
วันที่รู้ว่ามีโอกาสจะได้เจอกันอีกครั้ง
เราอยากเจอนะ
แต่เรากลับตัดสินใจตัดโอกาสนั้นทิ้งไป
เพราะเริ่มรู้ใจตัวเองแล้ว
และจะเจ็บถ้าปล่อยให้ตัวเองรู้สึกมากไปกว่านี้
แต่ในที่สุด ก็ได้เจอกันแบบไม่คาดฝันจนได้
เราสบถกับตัวเองในใจตอนเจอหน้าเขา
เราตัดฟางเส้นสุดท้ายไปแล้ว
แต่เขามาต่อมัน แบบที่เราไม่ทันตั้งตัว
มันคือการพังลงของความพยายามทั้งหมด
พยายามไม่คิดถึง
พยายามไม่รู้สึกมากไปกว่านั้น
พยายามไม่ให้ตัวเองเจ็บ
เพราะเขามีเจ้าของแล้ว
และเราเตือนตัวเองมาตลอด
แต่แล้วมันก็พัง
แต่แล้วมันก็เริ่มรู้สึกมากขึ้น
หลังจากได้สบตา
เรายอมจำนนกับความรู้สึกตัวเอง
'เราชอบเขา'
ฟางเส้นนั้นไม่น่าถูกต่อขึ้นมาเลย.
Don't touch me
Boy I want you
Not allowed to
You have someone that loves you
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in