'ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย' --- เนื้อร้องและทำนองเพลงนี้ได้เข้ามาแทนที่ความกังวลในหัวสักพัก

ตามหลักศาสนาแล้ว 'คน' เกิดมาเพื่อชดใช้เวรกรรม 

ตามหลักของมนุษย์เพื่อนคนทึีหนึ่ง 'คน' เกิดมาเพื่อกิน กิน และก็กิน

ตามหลักของมนุษย์เพื่อนคนที่สอง คนเกิดมาเพื่อทำอะไรให้โลก แล้วก็ตายไป

และนี่คือเหตุผลในการออกเดินทางต่างแดนครั้งแรก สถานที่เป้าหมายคือเมืองปารีสตะวันออก หรือประเทศเวียดนามนั่นเอง 

ภาพที่ได้เห็นและคิดว่านี่จะต้องเป็น signature ของชาวเวียดนามแน่ๆ คือผู้คนนั่งสนทนากันบนเก้าอี้เตี้ยหน้าบ้าน บ้างก็ทานอาหารค่ำ บ้างก็สวนเสเฮฮา 

ส่วนใหญ่จะมีแต่เด็กและคนแก่นั่งจับเข่าอยู่หน้าบ้านยามพลบค่ำ จริงๆเรียกว่าตึกน่าจะถูกกว่า เพราะสิ่งก่อสร้างส่วนใหญ่ที่ฮานอยล้วนเป็นตึกทั้งนั้น หน้าแคบ แต่มีหลายชั้น บ่งบอกได้ว่าราคาที่ดินน่าจะสูงอยู่มากโข 

 99.99% ของชาวฮานอยเป็นเจ้าของที่พัก อาชีพรองลงมาคือขายอาหาร เช่นเดียวกันกับประเทศไทย เมืองหลวงของเวียดนามเฉกเช่นฮานอย ได้มีชาวตะวันตกหัวแดงตาฟ้าจำนวนมากแวะมาอาศัย ด้วยความที่หลงใหลพ่อหนุ่มตาน้ำข้าว เราก็ไม่รอช้าที่จะเข้าไปเซย์ไฮจ้าาา 

รายแรกที่ตกเป็นเหยื่อ (ทางสายตา) ก็คือหนุ่มใหญ่ชาวฝรั่งเศส จริงๆไม่ได้ make friend เองหรอก คู่หูชาวแบคแพคชวนคุย เลยได้อานิสงค์นี้ ฮ่าๆๆๆ 

เม้ากันไปมา ได้ความว่าผู้ชายคนนั้น take a break จากการทำงานประจำ เพื่อเดินทางมาสำรวจโลกอีกซีกนึง นักเดินทางคนอื่นก็เช่นกัน ทุกคนเดินทางมาเพื่อสำรวจ และ เพื่อค้นหาความหมายของชีวิต

บ๊ะ! ฟังดูก็คล้ายกับเราแฮ่ะ 'Looking for the Meaning of Life' ปุจฉาที่ว่า 'เราเกิดมาเพื่ออะไร' เหมือนจะเป็นคำถามธรรมด๊า ธรรมดา แต่ก็เป็นปัฐหาระดับชาตินะเออ ก็ดูสิ มีตั้งหลายชาติแหน่ะ (อ้าว มุกแป้ก)

ธรรมดาของมนุษย์ต่างค้นหาสิ่งที่ตัวเองไม่มี หรือไม่เคยเจอ มันเป็นแรงขับเคลื่อนทางเศรฐกิจอย่างหนึ่ง ซึ่งถ้าไม่มีปัจจัยนี้ สายการบินทุกสายคงล้มละลาย แบรนด์แฟชั่นชั้นนำทั่วโลกคงเจ๊งไม่เป็นท่า

เราออกเดินทางโดยมีเหตุผลว่า ต้องการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ที่เราไม่เคยเจอ วัฒนธรรมที่เราไม่เคยเห็น ภาษาต่างๆที่เราไม่รู้จัก ทว่าเราก็ยังไม่รู้จักสิ่งแวดล้อมของเราดีเลย

เราเดินออกนอกวงกลม แต่ยังไม่รู้ว่าในวงกลมที่เราอยู่มันมีอะไรบ้าง