✢ Lu Ye Qian He เขียน ✢

✢ กอหญ้า แปล ✢

✢ Minerva Novel ✢

✢ 3 เล่มจบ ✢

✢ ตัวอย่าง ✢

เนื้อเรื่องให้สิบ ความน่ารักปุ้กปิ้กให้ร้อย สำหรับทาสแมวแบบอิฉันยกให้ไปเลยพันคะแนนค่าาา เย้!! ? จากที่อ่านนิยายของนักเขียนท่านนี้มา ไม่ว่าจะ อร่อยล้นวัง มฤคคำนึง หนึ่งคำมั่น และอื่น ๆ อีกมากมาย บอกเลยว่าส่วนตัวแล้วยกเรื่องนี้ขึ้นหิ้งเป็นนัมเบอร์วันในใจ อ่านแล้วมันนุ้บนิ้บ ใจมันคันยิบ ๆ เหมือนถูกอุ้งเท้านายท่านตะกุย อ่านแล้วเอ็นดู นุ่มฟูไปหมดเลย ทาสแมวไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวงค่ะ ?

โดยเนื้อเรื่องแล้วจะเป็นแนวยุทธภพ มีสำนักฝึกเซียน ขี่กระบี่ แล้วจะมีพวกที่ชอบหลอมอาวุธอย่างพระเอกที่มักจะผลิตของต่าง ๆ ออกมาไม่ว่าจะเรือเหาะเอย กระบี่ที่บินได้อย่างเดียวเอย ผสม ๆ กันอยู่ค่ะ ซึ่งในเรื่องนี้ โม่เทียนเหลียว พระเอกของเราก็เป็นถึงปรมาจารย์ด้านการหลอมอาวุธฝ่ายมาร เป็นจอมมารลำดับที่สองที่ทุกคนต่างเกรงใจ เพราะมีพี่ท่านคนเดียวที่หลอมอาวุธเจ๋ง ๆ เทพ ๆ ขึ้นมาได้ อย่างคำที่ว่าเก่งอย่างเดียวไม่พอ ต้องมีอาวุธที่ดีด้วยใช่มั้ยคะ พระเอกเรานี่เลยกลายเป็นคนที่ทุก ๆ คนให้ความเคารพยำเกรงกันไป แต่!! ถึงภายนอกพี่ท่านจะดูน่าเคารพน่าหวาดหวั่นแค่ไหน แต่จริง ๆ แล้วโม่เทียนเหลียวเป็นคนที่แพ้สัตว์น้อยขนปุกปุยมากกก โดยเฉพาะ อุ้งน้อยโม่ แมวขาวตัวน้อยที่เขาไปลักพาตัว...แค่ก!! เก็บมาได้และเลี้ยงไว้ไม่ห่าง อะไรที่นายท่านต้องการพี่ท่านก็ประเคนให้หมด เป็นทาสแมวอันดับหนึ่งเลยทีเดียวค่ะ แต่น่าเสียดาย ที่วันหนึ่งโม่เทียนเหลียวดันเกิดนึกพิเรนทร์ใส่วัตถุดิบประหลาดตอนกำลังหลอมอาวุธ ก่อให้เกิด 'เครื่องมือเทพ' ที่สามารถทำลายฟ้าดินได้ นั่นจึงถือเป็นจุดจบของเขาเพราะเหล่าผู้ฝึกเซียนทั้งฝ่ายดีและไม่ดีต่างกรูกันเข้ามาตามล่าตัวของเขา จนสุดท้ายโม่เทียนเหลียวก็ตัดสินใจใช้พลังสุดท้ายระเบิดทั้งตัวเองและคนที่ตามล่าจนตายตกไปตามกันค่ะ (แน่นอนว่าก่อนตายก็ไม่ลืมหาที่ปลอดภัยที่สุดไว้ให้อุ้งน้อยโม่สุดที่รัก แล้วน้องก็ต้องมาดูเจ้านายตาย ฮือออ)

แต่ตายแล้วก็ใช่ว่าจะตายเลยนะคะ เพราะรู้ตัวอีกทีกลายเป็นว่าวิญญาณของโม่เทียนเหลียวยังคงล่องลอยอยู่ในโลกมนุษย​์ เหมือนมีอะไรบางอย่างคอยปกป้องเขาไว้ไม่ให้วิญญาณแตกสลาย ดังนั้นเขาจึงลอยไปลอยมาอยู่สามร้อยปีกว่าจะเจอ 'ต้นไม้อมตะ' ที่สามารถหลอมวิญญาณสร้างร่างเนื้อเข้าไปได้  พอได้ร่างเนื้อมาปุ้บโม่เทียนเหลียวก็พบว่าถึงพลังวิญญาณจะมีครบ แต่วิชาที่บำเพ็ญเพียรอะไรนั้นหายเกลี้ยง เขาเลยตัดสินใจเข้าสำนัก 'ว่ออวิ๋น' สำนักฝึกเซียนฝ่ายธรรมะเพื่อฝึกฝนตัวเองแล้วไปตามหาอุ้งน้อยโม่ที่ตอนนี้ไม่รู้ไปอยู่ไหนแล้วด้วยค่ะ

แน่นอนว่าการเข้าสำนักครั้งนี้ทำให้เขาได้พบกับ ชิงถง หรือจะเรียกอย่างเคารพว่า ชิงถงเจินเหริน อาจารย์คนงามที่รับโม่เทียนเหลียวเข้าไปเป็นศิษย์ท่ามกลางความงุนงงของทุกคนเนื่องจากท่านนั้นแทบไม่รับศิษย์คนใหม่เลย โดยเฉพาะศิษย์สืบทอดนั้นเรียกได้ว่าน้อยมากถ้าเทียบกับอาจารย์คนอื่น ๆ เมื่อรับโม่เทียนเหลียวเข้ามาก็โยนคัมภีร์ให้แผ่นนึงแล้วบอกว่าให้เรียนรู้เอาเองแล้วจากไปทันที พระเอกของเราแม้จะมึนงงหน่อยแต่ก็ทำตามที่อาจารย์คนงามสั่งอย่างดี ระหว่างที่ฝึกนี้ก็จะมีพวกศิษย์ลำดับที่สองมาคอยวอแวเพราะไม่ยอมรับในตัวพระเอกบ้าง  (อารมณ์เหมือนลูกศิษย์ของลูกศิษย์อาจารย์อีกที เรียกชิงถงว่าอาจารย์ปู่ เรียกโม่เทียนเหลียวว่าอาจารย์อา เพราะชิงถงมีศิษย์อยู่แล้วคนนึงที่เป็นศิษย์พี่ใหญ่) แต่เพราะยังไงภายในของพระเอกก็เป็นจอมมารเฒ่าเลยจัดการได้อย่างง่ายดาย และระหว่างการฝึกนี้เขาก็บังเอิญได้พบกับ.... อุ้งน้อยโม่ นั่นเองค่าาาาา 

คือฝึก ๆ อยู่เนี่ย อุ้งน้อยโม่ก็มานั่งดูอยู่ข้าง ๆ ทำให้พระเอกของเรารู้ทันทีว่าที่แท้แมวน้อยของเขามาอยู่ที่สำนักว่ออวิ๋นนี่เอง หลังจากนั้นปฏิบัติการทาสแมวก็เริ่มต้นขึ้น!! ทั้งกอดทั้งฟัด ฝึกก็ต้องฝึก เอาใจนายท่านก็ต้องเอาใจ เรียกได้ว่าดี๊ด๊าสุด ๆ ส่วนอุ้งนายโม่นั้นก็ได้แต่คิดว่า 'ศิษย์สารเลวล่วงเกินอาจารย์!!' ใช่แล้วค่ะ อุ้งน้อยโม่ก็คืออาจารย์คนงามชิงถงนั่นเองงง ❤️ เจ้าแมวน้อยน่ะจำคนที่เลี้ยงตัวเองมาได้อยู่แล้ว มีแต่พระเอกของเรานี่แหละที่จำไม่ได้ ตบตีกับตัวเองอยู่บ่อย ๆ ว่าอาจารย์งามอย่างงู้นอย่างงี้ งามจนเผลอคิดอกุศล งามม๊ากกก อีกด้านก็ทั้งรักทั้งหลงอุ้งน้อยโม่ของตัวเอง ส่วนนายท่านแมวตอนเป็นอาจารย์ก็เชิด ๆ เย็นชาแบบคนงาม(?) แต่พอเป็นแมวก็ชอบไปออเซาะพระเอก ชอบไปมุดเสื้อนอนอยู่บนอกเขา พอเห็นว่าเนื้อผ้าของเขาไม่นิ่มก็ไปสั่งคนไปตัดให้ใหม่ ตัวเองเข้าไปนอนจะได้นิ่มสบาย บางทีอยู่ในร่างคนก็แลดูโนสนโนแคร์ แต่พอจะนอนแล้วก็นอนไม่หลับ ต้องแอบแปลงร่างเป็นแมวไปนอนบนอกเขาถึงจะหลับสบาย เอ็นดูววววว 

โดยรวมแล้วเป็นเรื่องที่อ่านแล้วเอ็นดูไปหมดเลยค่ะ!! นุ่มฟูมากกก อีกอย่างที่ประทับใจคือความคลั่งรักของทั้งทาสและนายท่าน โดยเฉพาะนายท่านที่รักทาสมากกก รักขนาดไหนต้องไปอ่านกัน แต่ประทับใจกับความรักของน้องมากจริง ๆ อยากจะจับน้องมาหอมหัว มากอด มาโอ๋ ? สรุปแล้วสนุกค่ะ! ฟีลกู้ด อ่านสบาย ๆ ไปตำ!!