✢ โร่วเปาปู้ซือโร่ว เขียน ✢

✢ Bou Ptrn แปล ✢

✢ Rose Publishing ✢

✢ 10 เล่มจบ ✢

✢ ตัวอย่าง ✢

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเนื้อเรื่องทั้งหมดจะแบ่งออกเป็น 3 พาร์ทใหญ่ ๆ ด้วยกันค่ะ คือพาร์ทอดีตชาติที่ โม่หราน พระเอกของเราเป็นถึงราชันเหยียบเซียน เป็นปฐมกษัตริย์ของผู้บำเพ็ญเพียร ราชันแห่งโลกมนุษย์ ทำเรื่องเลวทรามไว้มากมายไม่ว่าจะเป็นการฆ่าคน จับ ฉู่หว่านหนิง อาจารย์ของตัวเองไปขังไว้แล้วกดขี่สารพัด ซึ่งในพาร์ทนี้โม่หรานจะเกลียดฉู่หว่านหนิงมาก เพราะหว่านหนิงมักจะลงโทษโม่หรานบ่อย ๆ เดี๋ยวก็ฟาดจนได้เลือด เดี๋ยวก็ทำร้ายร่างกาย ฟางเส้นสุดท้ายมาขาดสะบั้นลงตรงที่โม่หรานคุกเข่าขอร้องให้ฉู่หว่านหนิงช่วย ซือเม่ย  คนที่โม่หรานหลงรักหัวปักหัวปำ อีกทั้งยังเป็นลูกศิษย์ของหว่านหนิงและศิษย์พี่ของโม่หราน ให้พ้นจากความตาย แต่ฉู่หว่านหนิงไม่ช่วยจนสุดท้ายซือเม่ยก็ตายในอ้อมกอดของโม่หราน นั่นเป็นเหตุให้โม่หรานยิ่งแค้นหว่านหนิงมากขึ้น จนสุดท้ายก็จับหว่านหนิงไปแล้วกดขี่สารพัด มีสัมพันธ์ทางร่างกาย อยู่ด้วยกันอยู่พักใหญ่ก่อนจะฆ่าอาจารย์ด้วยมือของตนเอง สุดท้ายเมื่อหว่านหนิงตายแล้ว โม่หรานก็รู้สึกว่าโลกนี้ช่างว่างเปล่า คนที่รัก คนที่แค้น สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร เลยจบลงที่การวางยาพิษตัวเองจนตาย อันเป็นจุดสิ้นสุดของพาร์ทอดีตค่ะ

ส่วนที่ 2 จะเป็นพาร์ทที่โม่หรานได้ย้อนกลับมาอยู่ในช่วงอายุ 16 ปี ซึ่งเรื่องทั้งหมดยังไม่เริ่มต้นขึ้น โม่หรานเพิ่งกราบหว่านหนิงเป็นอาจารย์ได้แค่ปีเดียว (ซึ่งนี่คือเนื้อเรื่องปัจจุบันของเล่ม 1 ค่ะ) และพาร์ทที่ 3 คือตอนที่หมาน้อยแปลงร่างเป็นหมาอบอุ่น โตแล้วกลายเป็นสามีแห่งชาติ เทิดทูลอาจารย์ ทำดีกับอาจารย์มากกก แต่ในส่วนนี้จะยังไม่พูดถึงนะคะเนื่องจากหนทางยังอีกยาวไกล จะขอพูดแค่ในส่วนของพาร์ทที่ 2 ซึ่งเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในเล่ม 1 ก่อน 

ในส่วนที่ 2 นี้ จะเป็นการเล่าถึงโม่หรานที่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่วางยาพิษตัวเอง แล้วก็พบว่าตนนั้นได้กลับมาอยู่ในร่างของตัวเองในช่วงอายุ 16 ปี แถมเกิดใหม่ครั้งนี้ยังไม่ธรรมดา เพราะตื่นมาก็อยู่ในหอที่คล้าย ๆ หอนางโลม มีหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักนอนอยู่ข้าง ๆ ด้วยสภาพที่ดูแล้วก็ชัดเจนว่าผ่านอะไรมา โม่หรานจำได้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้หักหลังเขาในอดีต จึงคิดจะฆ่าอีกฝ่ายเป็นการล้างแค้น แต่ชั่วขณะที่กำลังจะลงมือทำนั้นเขาก็คิดได้ว่าเรื่องทุกอย่างยังไม่เกิดขึ้น อีกทั้งยังไม่อยากกลับไปเดินในเส้นทางเก่าจึงล้มเลิกความคิดจะฆ่าอีกฝ่าย แต่เพราะในใจก็ยังแอบเคืองอยู่เลยขโมยของมีค่าอีกฝ่ายแล้วหนีออกมา ก่อนจะเดินทางกลับ ยอดเขาสื่อเซิง อันเป็นที่ตั้งสำนักของตน

ระหว่างทางนั้นเขาได้พบกับ ซือเม่ย ศิษย์พี่ที่เขาหลงรักมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว เป็นพระจันทร์ในดวงใจ มาชาตินี้ก็ยิ่งรู้สึกรักและถนอมอีกฝ่าย อยากจะปกป้องไม่ให้เกิดเรื่องเลวร้ายแต่ก็ทำได้แค่เก็บความรู้สึกทุกอย่างไว้ในใจ (ในชาติก่อนนังหมานี่เอาความรู้สึกที่ไม่อาจเอื้อมทั้งหลายมาลงที่หว่านหนิงหมดเลย อะไรที่ไม่กล้าทำกับซือเม่ย นังหมานี่ทำกับหว่านหนิงทุกท่า //เกียมถอนขน) พอเจอก็เดินทางกลับสำนักด้วยกัน แต่แน่นอนว่าถึงสำนักแล้วความผิดที่โม่หรานทำกับเด็กในหอนางโลมใช่ว่าจะไม่มีคนรู้ ความซวยเลยมาเยือนถึงที่ โม่หรานที่ทำผิดมาจึงโดนลากไปหาฉู่หว่านหนิงผู้เป็นอาจารย์ทำรับโทษทันที และหลังจากนั้น...ราชันผู้ยิ่งใหญ่ก็กลายเป็นหมาบื้อที่เกียมโดนถอนขนนั่นเองจ้าาาาา

ซึ่งในพาร์ทนี้โม่หรานจะมีความย้อนแย้งในตัวเองสูงมากกกกกก เพราะเกิดใหม่ก็ยังมีความทรงจำของชาติก่อน ดังนั้นความแค้นที่มีต่ออาจารย์จึงซึมลึกเข้าไปถึงกระดูก แต่จนใจที่ตอนนี้ตัวเองไม่ใช่ราชันอะไรนั่นแล้ว เป็นเพียงแค่เด็กตัวเล็ก ๆ ที่สู้อาจารย์ไม่ได้สักอย่าง (เตี้ยกว่าด้วย!!!) เลยต้องอยู่แบบ.. ภายนอกหน้าตายิ้มแย้มเชื่อฟัง แต่ในใจก็คือแค้นไม่หยุด มีครั้งหนึ่งที่โม่หรานหลุดปากตะโกนใส่หว่านหนิงว่า 

"ฉู่หว่านหนิง เจ้าร้ายกาจนัก! กลับไปข้าจะสมสู่เจ้าให้ตาย!"

คนฟังช็อคก็คือช็อค นิ่งไปเลย ส่วนคนพูดน่ะเหรอ... โดนสายตา 'ศิษย์เดรัจฉานสมควรตาย' พิฆาตเข้าให้ แถมโดนลงโทษไปตามระเบียบจ้าาาาา 

แต่ทั้งนี้อะไรอะไรหลาย ๆ อย่างที่เกิดขึ้นก็ทำให้เจ้าหมาน้อยตัวนี้สับสนมึนงงในตัวเองไม่น้อยเลยค่ะ เพราะชาติที่แล้วตัวเองทั้งกอดทั้งรักอาจารย์ พัวพันกันมานานจนคิดว่าอีกฝ่ายเป็นของตัวเองไปแล้ว มาชาตินี้ความรู้สึกนั้นก็ยังอยู่ ยิ่งมาเห็นการกระทำหลาย ๆ อย่างที่หว่านหนิงทำและถูกตัวเองมองข้ามมาตลอดในชาติที่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นความอ่อนโยน (ที่ซึมลึกจนไม่แทบไม่เห็น) ของอาจารย์ การที่อาจารย์เอาตัวเองมาปกป้องจนบาดเจ็บสาหัว การใช้พลังของตัวเองปกป้องศิษย์แม้ตัวเองจะย่ำแย่ (แต่กลับไม่มีใครสังเกตเห็นเพราะนางชอบทำหน้านิ่ง เป็นแมวหยิ่งที่ปกป้องทุกคนอยู่เงียบ ๆ จุดนี้โม่หรานโกรธมาก ขอความช่วยเหลือบ้างจะตายรึไง!!!) การกระทำเล็กน้อยเหล่านี้ทำให้โม่หรานทั้งรู้สึกแปลก ๆ ในอก ความแค้นยังอยู่ แต่พอเจอหน้าเขาก็รู้สึกแปลก ๆ อีกใจก็อยากจับเขามามีสัมพันธ์ด้วย คิดว่าเขาเป็นคนของตน แต่จริง ๆ แล้วในชาตินี้ยังไม่เคยมีเรื่องพวกนี้เกิดขึ้น มันจะมีความย้อนแย้งสูงมากกก ทั้งเล่ม 1 จะเห็นพระเอก แค้นมาก & อยากจับเขามาเอามาก ทั้งเล่ม อ่านแล้วก็แบบ...อีหมาาาาาาาาาาาา มาให้ถอนขนเดี๋ยวเน้!!!

และแน่นอนว่าฉากโบ๊ะบ๊ะในเล่มเยอะมากกก!! อ่านแล้วขำกับพระเอกตลอด มันจะมีความแบบ..อยากจับนายเอกมาตบๆๆสั่งสอน แต่พอนายเอกลืมตามามองก็เลิ่กลั่กบอกตบยุงให้อาจารย์ ตอนจะโดนจับไปให้อาจารย์ลงโทษก็วิ่งหนีเพราะกลัว ลนลานไปหมด ยิ่งถ้าอ่านถึงตอนท้าย ๆ เล่มช่วงที่พระเอกตั้งชื่ออาวุธของตัวเองจะฮามากกก ทางนี้ขำไม่หยุดเลยค่ะ 5555555 ดังนั้นใครกลัวว่าจะดราม่าน้ำตาแตก มันไม่ได้ขนาดนั้นนนน ความน่ารัก ความฮามันมาเรื่อย ๆ อ่านได้เพลินรู้สึกตัวอีกทีก็จบเรื่องแล้ว ดังนั้น เชียร์ค่ะ!! ซื้อมาอ่าน!! นิยายดี ปกสวย แปลโอเค ต้องลอง!!!