เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
REVIEW - แปลจีนkn_library
หนิงอันคอมมิวนิตี้ ละแวกนี้ผีชุม
  • ✢ สืออู่ เขียน ✢
    ✢ ลูกหว้า แปล ✢
    ✢ EverY ✢





    คำโปรย


    บนชั้นหกอาคารบีของคอมมิวนิตี้หนิงอัน มีคนหนุ่มสองคนอาศัยอยู่ด้วยกัน ทั้งคู่ไม่ใช่พี่น้อง ไม่ใช่ญาติ และไม่ใช่เพื่อน ก็ไม่แปลกที่ชาวหนิงอันจะซุบซิบว่า 'เยี่ยหลัว' ที่เป็นเจ้าของห้องจะเลี้ยง 'เมิ่งอวี่' เด็กหนุ่มนั่นไว้ในฐานะ 'พิเศษ'

    ในความเป็นจริงเยี่ยหลัวก็เลี้ยงดูอีกฝ่ายนั่นหล่ะ ทั้งหาข้าวหาน้ำ ทั้งซื้อเสื้อผ้า จ่ายค่าเทอม ให้ค่าขนม ฯลฯ แถมเป็นการเลี้ยงดูตลอดชีวิตอย่างเต็มใจเสียด้วย เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ก็เขาเป็นเจ้าของคอมมินิตี้เลยนี่นา

    งานธุรการในหนิงอันเป็นแค่ฉากหน้า ปกติเยี่ยหลัวไม่ทำงานให้คน เพียงทำงานให้ผีเท่านั้น ส่วนเมิ่งอวี่ก็ธรรมดาน้อยกว่าเสียที่ไหน เพราะเขาเป็นหลานชายเพียงคนเดียวของ 'ยายเมิ่ง' ผู้ทำหน้าที่จากจ่ายน้ำแกงแก่เหล่าดวงวิญญาณในปรโลกก่อนไปเกิดใหม่

    เมื่อชีวิตประจำวันแสนเรียบง่ายถูกรบกวน เหล่าดวงวิญญาณหญิงสาวมากมายต้องตายอยากไม่เป็นธรรมโดยฝีมือฆาตรกรคนเดียวกัน!  ภูตผีที่น่ากลัวก็ยังไม่สู้มนุษย์เลวทราม เรื่องราวพัวพันมาถึงตัวทั้งคู่มากกว่าที่คิด อดีตที่ปรารถนาจะลืมถูกรื้อฟื้น ทว่าท่ามกลางความเจ็บปวด ความรู้สึกคลุมเครื่อระหว่างเยี่ยหลัวกับเมิ่งอวี่ก็ค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ






    REVIEW 

    เป็นนิยายอีกเรื่องที่อ่านแล้วติดมาก ๆ เล่มไม่หนาไม่บาง ใช้เวลาอ่านไม่นานก็จบ แล้วเนื้อหายังน่าสนใจมาก ๆ ด้วยค่ะ! ❤️ สำหรับใครที่ชอบแนวผี ๆ แต่ไม่น่ากลัวน่าจะชอบกันเลย เพราะถึงเรื่องนี้ทั้งพระเอกนายเอกจะเห็นผี ควบคุมสั่งผีได้ แต่ผีในเรื่องก็ไม่ได้น่ากลัวหรือหลอนอย่างที่คิด จะออกแนวสืบสวนหาตัวฆาตรกรที่ฆ่าหญิงสาวมากมายจนเรื่องมาถึงนายเอกกับพระเอกมากกว่าค่ะ แต่ถึงจะบอกว่าสืบสวนก็เถอะ แต่มันก็ไม่ได้ตามสืบจ๋าเหมือนนิยายสืบสวนอะไรขนาดนั้นนะคะ ฆาตรกรก็เดาได้เลยแหละว่าใคร เหมือนเป็นเรื่องที่เน้นไปที่ความสัมพันธ์ตัวละคร ภูตผี แล้วก็แตะ ๆ สืบสวนมากกว่า


    และอย่างที่คำโปรยบอกเลยค่ะ ว่าพระเอกเป็นเจ้าของหนิงอันคอมมิวนิตี้ ออกแนวเป็นหอพักใกล้มหา'ลัยที่ให้นักศึกษามาเช่า บวกกับทำงานตามที่ผีขอร้อง ไม่ว่าจะเป็นผีที่ตายแล้วยังห่วงว่าลูกทะเลาะกันเอย ครอบครัวแย่งสมบัติกันเอย รวม ๆ แล้วคือพี่เขาเงินเยอะมากก เรียกว่ารวยเลย มีเงินเปย์น้องไม่ขาดขนาดซื้อกางเกงตัวละเป็นหมื่นให้น้องใส่ไปเตะบอลได้ มีรถหรูก็ยกให้น้องไปซะดื้อ ๆ ทั้งที่ไม่ใช่ญาติพี่น้อง แต่เป็นคนที่ตัวเองเลี้ยงดูไว้เฉย ๆ อีก ไม่แปลกใจเลยที่จะมีคนซุบซิบกันว่าพี่เลี้ยงเด็กผู้ชาย ? ภายนอกพี่เขาก็จะอ่อนโยนกับทุกคนค่ะ ละมุนตุ้น ตามใจน้องตลอด เอาอกเอาใจเก่งเป็นที่หนึ่ง ที่จริงแล้วเห็นพี่ดีอย่างนี้แต่พี่เขาก็แอบซ่อนความร้ายกาจไว้ไม่เบานะคะ ..แหะ แถมยังมีอดีตที่ไม่ดีสักเท่าไหร่ ความทรงจำก็ขาดหาย หายขนาดที่ว่าทำไมตัวเองต้องมาเลี้ยงดูนายเอกก็ยังไม่รู้ รู้แค่ว่าต้องเลี้ยงดูคนนี้ให้ดี เอาเป็นว่าต้องมาลุ้นกันค่ะว่าพี่เขาจะจำได้มั้ย ?


    ส่วนน้องก็ออกแนวเด็กซน ๆ ที่ไม่ค่อยสนใจคนรอบข้าง เหมือนเพราะว่าตัวเองเป็นหลานที่เหลือรอดเพียงคนเดียวของยายเมิ่งที่ทำหน้าที่ตักน้ำแกงให้แก่เหล่าวิญญาณ ทำให้น้องโตมากับโลกเบื้องล่าง ไปมาระหว่างโลกมนุษย์กับนรกอยู่บ่อย ๆ มีผีน้อยคอยรับใช้ ก็เลยไม่ค่อยคิดว่าตัวเองเป็นมนุษย์เท่าไหร่เลยพยายามกันตัวเองออกจากผู้คน คนไหนที่น้องคิดว่าเป็นคนที่ตนให้ความสำคัญก็จะยิ่งตีตัวออกห่างเพราะไม่อยากให้คน ๆ นั้นเป็นที่สังเกตของพวกผี (น้อนนน) แต่พอได้มาอยู่กับพระเอก ได้ถูกเอาอกเอาใจน้องก็เริ่มเรียนรู้ควาเป็นมนุษย์มากขึ้น รู้จักการเอาแต่ใจบ้างแล้ว เรียกว่าทั้งพระเอกและนายเอกเป็นตัวเสริมกันและกันเลยค่ะ


    ปล. เรื่ิองนี้เป็นจักรวาลเดียวกับ ศาลคนกระดาษ ที่เป็นอาเล็กของพระเอกนะคะ อ่านแยกได้ แต่แนะนำให้อ่านทั้งคู่เลยค่ะ เย้!!





    SPOIL

    (สปอยมาก ใครไม่อยากอ่านให้หลบ)


    เมิ่งอวี่ (นายเอก) เป็นหลานชายเพียงคนเดียวที่เหลือรอดของยายเมิ่งที่ทำหน้าที่ตักน้ำแกงลืมเลือนให้เหล่าดวงวิญญาณที่กำลังจะไปเกิดใหม่ เพราะครอบครัวที่ตายกันหมด ทำให้เขาต้องอยู่คนเดียวตั้งแต่อายุแค่เจ็ดแปดขวบ ดังนั้น เขาจึงไปทำสัญญากับชายคนหนึ่งให้เลี้ยงดูตนเป็นเวลาสิบปี เพื่อแลกกับการที่เมิ่งอวี่จะช่วยแบกวิญญาณเด็กที่เกาะลูกชายของชายคนนั้นให้ ซึ่งชายคนนั้นก็ยินยอมแต่โดยดี อีกทั้งยังเลี้ยงเมิ่งอวี่และรักเหมือนลูกชายแท้ ๆ ของตน จนกระทั่งเวลาผ่านไปครบสิบปีเมิ่งอวี่ก็จากไปทันที แม้ชายคนนั้นจะพยายามขอให้เมิ่งอวี่มาเป็นลูกของตนอีกคนก็ตาม


    ตอนที่ออกมาจากบ้านที่ตนอยู่มาตลอดสิบปีนั้น เม่ิ่งอวี่ได้พบกับ  เยี่ยหลัว (พระเอก) ที่กำลังหมดอาลัยตายอยากอยู่ในดินแดนเบื้องล่างอยู่พอดี เขาจึงตัดสินใจทำสัญญากับเยี่ยหลัวโดยการที่ตนจะทำให้เยี่ยหลัวลืมความเจ็บปวดทั้งหมด แลกกับที่เยี่ยหลัวต้องเลี้ยงดูตนไปตลอดชีวิต ซึ่งเยี่ยหลัวก็ยอมรับด้วยความยินดี เมื่อเขาได้รับน้ำแกงลืมเลือนจากเมิ่งอวี่ก็กลับมาที่โลกมนุษย์ จัดการเรื่องราวที่ค้างคาทั้งหมดเพื่อรอต้อนรับเมิ่งอวี่มาเลี้ยงดู


    เยี่ยหลัววางมือจากงานที่รับใช้คน เปลี่ยนมารับงานจากผีแทนเนื่องจากตนมีพลังที่สามารถมองเห็นผี มองเห็นวาสนาของคน และสามารถทำสัญญากับภูตผีได้ เขาเปิดหนิงอันคอมมิวนิตี้เป็นฉากหน้าในขณะที่เบื้องหลังก็ติดต่อกับภูตผีตลอด  พร้อมกับทิ้งโน๊ตไว้หนึ่งใบเพื่อย้ำเตือนว่าตนเองต้องเลี้ยงดูเด็กคนหนึ่งไปตลอดชีวิต ดังนั้นเมื่อเขาดื่มน้ำแกงที่เมิ่งอวี่ให้ ลืมตาขึ้นมาอีกทีแม้จะลืมทุกอย่างแล้วแต่ก็เตรียมการรอเมิ่งอวี่อยู่ตลอด พอได้พบกับเมิ่งอวี่ก็เห็นแล้วว่าวาสนาของเขาทั้งสองคนแน่นแฟ้นกันมาก จึงดูแลน้องอย่างดี ตามใจทุกอย่าง ให้เงิน ให้ข้าวของ เลี้ยงดีจนบางทีเมิ่งอวี่ก็ติดนิสัยชอบให้คนเอาใจเลย


    เวลาผ่านไปอย่างสงบสุขได้สองปี พวกเขาก้ได้พบกับความแปลกประหลาดเมื่อเมิ่งอวี่ได้พบกับวิญญาณสาวที่ถูกไฟไหม้จนดำถึงสองคนภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง แถมยังมีเอกสารแปลกประที่ข้างในเป็นประวัติการติดตามคนคนหนึ่งส่งมาให้ถึงบ้าน เมิ่งอวี่ที่ติดใจสงสัยจึงทำการสืบหาความจริงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ นั่นทำให้เขาพบว่าหญิงสาวที่ถูกไฟไหม้เหล่านั้นไม่ได้มีแต่สองตนเท่าที่เห็น เพราะเขาพบว่ายังมีหญิงสาวอีกมากมายที่หายสาบสูญหรือไม่ก็ถูกพบในสภาพถูกปาดคอตายอีกหลายคน หลายคนเป็นหญิงสาวในสังกัดของคนรู้จัก และหนึ่งในนั้นก็ตายในผับของคนที่เลี้ยงดูเขามาตลอดสิบปีที่ผ่านมาด้วย


    จากเอกสารติดตามที่ถูกส่งมาให้ถึงบ้าน ทำให้เมิ่งอวี่รู้ว่าหญิงสาวเหล่านั้นต่างมีความเชื่อมโยงกับชายคนหนึ่งที่มีฐานะดีมาก แถมคนคนนั้นยังมีความเกี่ยวโยงกับอดีตของเยี่ยหลัวอีกด้วย ตอนแรกก็จะไม่ได้สนใจอะไร แต่เพราะหนึ่งในเหยื่อของชายคนนั้นดันเป็นเด็กสาวในหนิงอันคอมมิวนิตี้ แถมยังทำร้ายร่างกายเมิ่งอวี่อีกเยี่ยหลัวจึงร่วมมือกับชายที่เคยเลี้ยงดูเมิ่งอวี่จัดการกับฆาตรกรคนนั้นอย่างเด็ดขาด


    แต่จะจัดการอย่างไรนั้นต้องไปตามอ่านกันแล้วนะคะ ? 

    ปล. ที่จริงนี่แทบจะเล่าทั้งเรื่องแล้ว แงง 5555555

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in