ในวัยเด็ก
คุณครูสอนให้ฉันปลูกถั่วเขียว
และผุดขึ้นมาเป็นถั่วงอก
ฉันชื่นชอบเวลาที่รดน้ำ
และเฝ้ามองยอดอ่อนๆ แตกออกมา
เตรียมพร้อมที่จะเป็นต้นไม้ต้นใหม่
ตั้งแต่นั้น
ฉันก็ชื่นชอบที่จะมองต้นไม้ต่างๆ
เติบโต หมุนเวียนไปตามฤดูกาล
ฉันค้นพบว่า
กาลเวลาจะค่อยๆ บ่มเพาะ
แต่ละกิ่งก้านและสาขาที่แตกงอกออกมา
แต่ทว่าทุกวันนี้
ดูอะไรต่อมิอะไรก็รีบร้อนไปเสียหมด
แม้กระทั่งต้นไม้ก็ยังคงเร่งปุ๋ยเร่งโต
ฉันได้แต่ครุ่นคิด
เกิดอะไรขึ้นเมื่อสารเคมีเหล่านี้
ได้ปรี่เข้าไปก่อกวนเร่งเวลาของเซลล์ต่างๆ
เราจะได้พืชผักผลไม้ที่ต้องการ
ในระยะเวลาสั้นๆ -- แต่ถึงกระนั้น
ฉันก็ยังสัมผัสได้ถึงอันตรายที่ซ่อนอยู่ภายใน
จะดีกว่าไหม ถ้าปล่อยให้ทุกสิ่งเป็นไป
ตามกระบวนการเติบโตของสิ่งนั้นๆ
จนกว่าจะถึงวันและเวลาที่เหมาะสม
วันที่พรรณไม้จะผลิดอกออกใบ
มวลหมู่พืชผลิตผลให้ยลโฉม
งดงามหมดจดตามกระบวนการที่สมบูรณ์แบบ
ต้นไม้แต่ละต้น พืชพรรณแต่ละดอกใบ
ล้วนแล้วแต่ใช้ระยะเวลาในการบ่มเพาะและเบ่งบาน
ในห้วงกาลเวลาที่แตกต่างกัน
เพื่อสรรพสิ่งนั้นจะสวยสดงดงาม
ตามวิถีที่ถูกสรรค์สร้างอย่างหมดจด
เพื่อประดับประดาโลกนี้ให้สมบูรณ์
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in