ตื่นมาเช้าวัน 19 มันก็แปลกน่ะ ที่ในคืนนี้ผมฝันถึงคุณอีกแล้ว ผมฝันถึงคุณมา4วันติดแล้ว ไม่รู้ทำไม เราแค่คุยกันแค่ไม่กี่เดือน ดูเหมือนระหว่างที่เราคุยกันเธอไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เป็นเราเอกมากกว่าที่รู้สึกไปคนเดียว
แล้ววันหนึ่งเธอก็หายไป เราทักไปเธอไม่คิดแม้จะอ่านข้อความนั้นเธออาจจะเห็นแล้วแหละ แต่เธอไม่ได้สนใจที่จะตอบ ผมพอจะรู้คำตอบตั่งแต่ตอนที่คุยกันแล้ว แต่ผมก็ให้ความหวังตัวเองมาตลอด

 ``ว่าน้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกลอน``
ตอนที่คุณหายไป ผมก็ร้อนใจว่า ทำไม จะหายไปแบบนี้จริงๆหรือทำไมไม่บอกกันเลย แต่เราไม่ได้โกรธเธอหลอก เราก็โอเครแล้วในตอนนี้เราอยู่ได้สบายเราแค่พูดในสิ่งที่เรานั้นเก็บใว้มานาน เธอเป็นคนเดียวที่เราฝันถึง แต่เธอไม่ต้องคิดมาก
‌ถ้าเธอเห็น"Diary"นี้ เราอยู่ข้างๆเธอเสมอน่ะ ไม่ว่าเธอจะทำไรเจออะไรที่หนักหนา เราค่อยให้กำลังใจให้เธออยู่ ถ้าวันไหนเธอรู้ว่าเธอตัวคนเดียวอย่ามองกลับมานะ เธอไม่เห็นเราหลอก เพราะเราอยู่ข้างๆเธอเสมอ ( คิดถึง )