เมื่อก่อน
ฉันเคยมีโลกอยู่ใบหนึ่ง
โลกใบเล็กๆ ที่มีขนาดเพียงแค่หนึ่งร้อยหกสิบสองเซ็นติเมตร
ฉันไม่รู้ว่าโลกใบนั้นเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน
อาจจะเปลี่ยนไปตามกาลเวลา
หรือความไม่เที่ยงตรงของที่วัดส่วนสูงในแต่ละที่
กล่าวถึงความสุขของเด็กน้อยในวันนั้นที่ยังมีโลกใบหนึ่ง
จนถึงวันนี้ ฉันก็ยังสัมผัสได้ถึงความสุขของเด็กน้อยในวันนั้นอยู่
ความสุขที่ไม่เคยจางหายไปไหน
คงจะมีแต่เธอที่หายไป
หายไปพร้อมกับพาโลกใบนั้นไปด้วย
ไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ
หายไปแบบดื้อๆ
เดินออกไป ไม่เคยที่จะเหลียวมองกลับมา
หลงเหลือเพียงแค่ความทรงจำดีๆ
และความสุขของคนๆ หนึ่งที่เคยมี
ความทรงจำดีๆ
ที่สร้างความร้าวรานได้อย่างง่ายดายเมื่อนึกถึงมัน
เธอทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า
ให้รู้ว่าเรื่องของเรานั้น
คือความจริง
ที่เป็นอดีต
ในแต่ละวันของเธอ
เธอจะบังเอิญนึกถึงเรื่องราวของเราบ้างไหม
นึกถึงมัน
เหมือนที่ฉันทำอยู่เป็นประจำ
แต่เธออาจจะไม่ได้สนใจมันสักเท่าไหร่
เพราะเธอคงมีความสุขดี
อยู่กับใครสักคน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in