เรื่องราวที่เราพยายามถ่ายทอดออกไป แม้เพียงเล็กน้อย หากมีคนอ่านนับเป็นสิ่งที่ดีสำหรับนัก(ฝึก)เขียนทั้งสิ้น สิ่งเดียวที่ทำให้อยากมีงานเขียนเป็นของตัวเองไม่ใช่เพราะอยากมีแฟนหนังสือมาติดตามงานเขียน...ถึงนั่นจะเป็นเหตุผลรองก็ตามที สิ่งที่ทำให้ฉันมีความมุ่งมั่นที่จะเขียนงานเพราะฉันแค่อยากจะสนุกกับความคิดของตัวเองที่มันช่างเพ้อฝันเกินจริง หรือบางความคิดที่อยากต่อยอดแต่ไม่สามารถเป็นความจริงได้ก็มี(เขาเรียกงานมโน) ความคิดเหล่านี้เองที่อยากจะถ่ายทอดและบอกเล่าให้ฟัง
ฉันเคยพยายามแต่งนวนิยายประโลมโลกที่แสนจะสวยงามขึ้นมา แต่แล้วก็พังไม่เป็นท่าเนื่องจากด้วยเนื้อหาที่ยืดเยื้อไม่รู้จบหรือระยะเวลาในการเขียนที่ค่อนข้างจะไม่สม่ำเสมอทำให้ทุกอย่างดูจะเป็นอุปสรรคไปซะหมด ถ้าว่ากันตามตรงคือคิดจะเขียนก็เขียนจะเลิกเขียนก็วางทิ้งมันไว้ง่ายๆตรงนั้นเลย นิสัยแบบนี้แก้ไม่เคยหาย
เรื่องราวความอยากเขียนของฉันล้มลุกคลุกคลานมาตลอดเพราะความขี้เกียจของตัวฉันเอง เช่นเดียวกันกับวันนี้...//เห้ย!มันไม่ใช่ทวิตเตอร์นะโว้ย!ที่จะมาพล่ามๆๆแล้วจบๆไป แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะบ่นจบแล้วค่ะ55555
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in