สวัสดีนะภูมิ
วันนี้อยู่ ๆ ก็คิดถึงแกขึ้นมา คิดถึงตัวเองตอนนั้น คิดถึงความทรงจำหลาย ๆ อย่างที่เคยทำกับแก ว่างด้วยแหละ เลยมีเวลาเขียนอีเมลถึงแก จริง ๆ อยากเขียนเป็นจดหมายด้วยซ้ำ มันคลาสสิกดี
แกจำหนังเรื่อง "เพื่อนสนิท" ได้ใช่ไหม ที่ตอนนั้นเราอินมาก จนอยากไปเรียนมช. หนังเรื่องนั้นทำให้การเขียนจดหมายที่เชยแสนเชย กลายเป็นสิ่งที่โคตรโรแมนติกเลย
แต่ประเด็นคือ เราจำที่อยู่บ้านแกไม่ได้แล้ว ถ้าเขียนเป็นจดหมาย คุณบุรุษไปรษณีย์คงเหงื่อตก หน้าซองว่างเปล่า จะส่งที่ไหนดี
แต่จะว่าไป แม้แต่อีเมลแก เราก็ไม่มีนะ 555 ก็คงเขียน แล้ว Save draft ไว้ หวังว่าวันนึงคงมีโอกาสได้ส่งให้แกอ่าน
เราไม่ได้เจอกันมาเกือบ 15 ปีแล้วเนาะ นานมากนะ ถ้าเทียบกับว่าเรารู้จักและเป็นเพื่อนกันแค่ 6 ปี แกจะได้เป็นวิศวกรเหมือนที่แกเคยบอกว่าอยากเป็นไหมนะ แต่เราไม่ได้เป็นนักเขียนเหมือนที่เราเคยฝันว่าอยากเป็นนะ มันคงไม่ใช่ทางของเราจริง ๆ เราพยายามเขียนเท่าไหร่ ผลงานก็ไม่เคยออกมาดีตามที่ตั้งใจไว้สักครั้ง หวังว่าความฝันของแกจะเป็นจริงนะ
15 ปีที่ผ่านมา เราเรียนเภสัช (เรื่องนี้แกรู้อยู่แล้วล่ะ) จบมาก็ทำงานเป็นอาจารย์ (แกจะนึกภาพตอนเราเป็นอาจารย์ออกไหมนะ) เพื่อนที่ไม่ค่อยมีความมั่นใจที่แกเคยรู้จัก เพื่อนที่พูดเสียงเบา เพื่อนที่เวลาต้องนำเสนองานหน้าชั้นเรียนจะตื่นเต้นจนมือสั่น เสียงสั่นแทบทุกครั้ง จนแกต้องคอยจับมือที่เย็นเฉียบของเราเพื่อให้กำลังใจอยู่บ่อย ๆ
เรานึกภาพแกเป็นวิศวกรออกนะ แกเป็นสายลุยมาตั้งแต่ตอนเรียนแล้วนี่นา ขี่รถเป็น ชอบเตะบอล เล่นบาส เรียนยิงปืน แถมยังเคยนัดต่อยหลังโรงเรียนอีกต่างหาก 55 (เรายังไม่ลืมนะ)
เราคิดถึงแกมากนะ
อุ่น
2 พ.ย. 60
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in