ไม่ลุกขึ้นสู้กับอะไรซักอย่าง ไม่ลองพยายาม ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ยอมรับในสิ่งที่คนอื่นเขาว่ากล่าว

เวลาล้ม ท้อ เครียดกับปัญหาหลายๆอย่าง หลายคนคงจะลุกขึ้นสู้และพยายามเปลี่ยนแปลงมัน 

แต่สำหรับเราแล้ว นั่นเป็นสิ่งที่ห่างไกลจากความคิดมากเลยทีเดียว เราไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงอะไร

เรายอมรับความพ่ายแพ้ของตัวเอง เราไม่สู้แล้ว เราเหนื่อย 

เราคิดมาตลอดว่าการที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ มันต้องเข้มแข็งทั้งกายและจิตใจพอควรเลย ซึ่งมันก็เป็นความจริงนั่นแหละ กับคนจิตใจอ่อนแออย่างเรา ดูเหมือนจะไม่เหมาะกับโลกใบนี้

เราไม่รู้หรอกว่าโลกที่เราอยู่ก่อนหน้านี้มันโหดร้ายเองหรือเรามองมันร้ายเอง หรือเป็นที่คนรอบข้างที่ทำให้เราคิดแบบนี้หรือเป็นเพราะความคิดของตัวเราเองกันแน่นะที่ทำให้เราคิดแบบนี้ออกมาอยู่ตลอด

เราอยากพัก....

อยากหายไป...

อยาก   ตาย

แรกๆเราคิดอยากพัก ไม่อยากเจอกับปัญหาอะไรหลายอย่าง แต่มาก็อยากหายไปจากทุกคน ซึ่งมันทำไม่ได้ เรายังต้องเจอหน้าพูดคุยกันทุกๆวัน เราไม่ได้มีพลังวิเศษที่จะเสกตัวเองให้หายตัวไปหรือร่ายคาถาลบความทรงจำอย่างเฮอไมโอนี่ จากแฮรี่พอตตเตอร์ ท้ายที่สุดแล้วการแก้ปัญหาที่เราคิดมาตลอดว่าเหมาะกับเราก็คงเป็นการตายไปจากโลกนี้

โลกนี้ไม่มีที่สำหรับคนอ่อนแอ...

ประโยคแบบนี้เคยได้ยินหรือเคยอ่านมาจากไหนซักที่ แต่เอามันมามองในมุมของตัวเอง  ก็จริงนะ 

คนอ่อนแอก็คือคนอ่อนแอ อยากไปอยู่ในจุดที่สูงก็ต้องสู้ 

พูด ย้ำ คิด ซ้ำ กับตัวเองมาตลอด ทำไม ก็ไม่ เพราะใจมันไม่สู้ ไม่ใช่ไม่รู้ แต่รู้แต่ไม่อยากทำไม่อยากสู้ต่อต่างหากล่ะ

บางคนเจอเรื่องร้ายๆมา ก็สามารถมาเล่าบอกถึงประสบการณ์ชีวิตอันแสนโหดร้ายก่อนจะผ่านพ้นมันมาได้ เราดีใจนะ ที่เขามีความพยายามและสามารถผ่านพ้นมันมาได้ แต่กลับกัน

บางคนเจอแต่เรื่องราวร้ายๆไม่ดีในชีวิต ตัดสินใจจบชีวิตตัวเอง ดันไม่สามารถมาบอกได้ว่า หลังจากนั้นเป็นอย่างไร

คนฆ่าตัวตาย

เราจะเห็นหลายคนบนโลกนี้ไม่สนับสนุนการกระทำดังกล่าว แต่จะแนะนำให้ไปหาหมอ หรือจิตแพทย์เพื่อวิเคราะห์หาสาเหตุของความผิดปกติทางสมอง ว่าเป็นโรคทางจิต ทางสมองหรือไม่

เราเคยคิดจะไปหาหมอนะ ก่อนหน้านี้เราอยากตาย แต่ถ้าเราไปหาหมอหมอคงไม่ช่วยเราตายเร็วขึ้นหรอก  ถ้าหมอถามว่าเป็นอะไร เราบอกว่า อยากตายครับหมอ แล้วหมอจะช่วยให้เราตายไหม

ก็คงไม่..

แหงละหมอทำเพื่อรักษาต่อชีวิต ไม่ใช่จบชีวิตซักหน่อย

เพราะงั้นเลยไม่ไปหาหมอ เพราะหมอไม่ช่วยให้เราตายไวขึ้นแน่ๆ

ตอนนี้เราเข้าใจคนที่คิดฆ่าตัวตายนะ แต่เรายังไม่ใจกล้าพอ เรายังกลัวตัวเองเป็นศพไม่สวย (ทั้งๆที่ตายไปแล้ว) อาจจะกลัวการทรมาณก่อนไปโลกหน้าก็เป็นได้เลยยังไม่กล้าทำถึงขนาดนั้น หากมีอะไรที่มันแรงมากพอที่จะทำให้เราทำได้โดยไม่สนความกลัวที่ตัวเองสร้างขึ้นก็คงดี

หัวข้อเกี่ยวอะไร อ่านมาถึงขนาดนี้ 

ก็แค่อิจฉาต้นหญ้าพวกนั้น หลายต่อหลายคนเหยียบมันโดยไม่สนอะไรเลย มันแค่ล้มไปชั่วคราวเท่านั้น

ก็ลุกกลับมาเป็นเหมือนเดิมแถมยังโตขึ้นอีก น่าอิจฉาจริงๆที่เราไม่สามารถเป็นแบบนั้นได้

ก็แค่คนอ่อนแอคนนึง

บ่นอะไรก็ไม่รู้เนาะ งงตัวเอง